Akcje Banku Handlowego w Warszawie S.A. nabyte przez pracowników tego Banku w procesie jego prywatyzacji nie spełniają przesłanek określonych w art. 52 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ do zwolnienia sprzedaży tych akcji od podatku dochodowego.

Fakt, iż istnieje przymus zdawania odpadów ropopochodnych jako surowca wtórnego powstającego w wyniku świadczenia usług, nie daje podstaw do traktowania na gruncie przepisów prawa podatkowego czynności tej sprzedaży jako czynności zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością powstała w wyniku połączenia się dwóch Spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, wstępuje we wszelkie, przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa i obowiązki każdej z łączących się spółek, w tym również w prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego. nad należnym. Wykreślona Spółka z o.o. traci byt prawny i nie może skutecznie złożyć deklaracji podatkowej

Podatnikowi przysługuje uprawnienie złożenia deklaracji podatkowej korygującej przed dniem wszczęcia kontroli przez urząd skarbowy lub inspektora kontroli skarbowej, bądź prawo skorygowania deklaracji w zakresie, w jakim organ podatkowy w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej nie stwierdził naruszenia prawa lub nie wydał decyzji określającej wysokość zaległości podatkowej. Podatnikowi

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1997 r., dotyczył wyłącznie udziałowców /akcjonariuszy/ będących osobami fizycznymi.

Umowa w sprawie warunków zatrudnienia przyznała skarżącemu świadczenie nazwane odszkodowaniem za sam fakt odwołania z zajmowanego stanowiska lub rozwiązania umowy w inny sposób bez uzależnienia od zaistnienia szkody. Otrzymane przez skarżącego świadczenie umowne, nazwane odszkodowaniem, było wypłatą pieniężną będącą przychodem ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991

1. Rozdzielenie postępowań podatkowych w stosunku do podatników zobowiązanych solidarnie było zgodne z prawem. Z tego powodu w chwili wydawania decyzji określającej pomiędzy zobowiązanymi istniała odpowiedzialność solidarna a to uprawniało do wyboru zobowiązanego co jest równoznaczne z możliwością rozdzielnego prowadzenia postępowań podatkowych. 2. Umowa pożyczki, w związku z którą doszło do wymierzenia

Sprzedaż mienia komunalnego /lokali mieszkalnych, lokali użytkowych, garaży/ przez gminę objęta była zwolnieniem przedmiotowym na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Spółki, które w 1994 r. i 1995 r. udzielały pożyczek bez wymaganego zezwolenia, a do takich należała Spółka - pożyczkodawca, nie należały do podmiotów gospodarczych wymienionych w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./. Udzielane przez nie pożyczki nie mogły zatem korzystać ze zwolnienia od opłaty na postawie

Zwolnienie przez ustawodawcę niektórych czynności urzędowych z opłaty skarbowej nie zmienia kwalifikacji, iż są to czynności "objęte przepisami o opłacie skarbowej". Dlatego też czynności takie nie mogą być obciążone opłatą administracyjną, wprowadzaną przez radę gminy na podstawie art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Do takich należą

1. Ustawodawca obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wiąże z nabyciem towarów i czynnościami z tym związanymi /otrzymanie faktury, otrzymanie towaru, zapłacenie przedpłaty/, a nie z faktem rzeczywistego wykorzystania nabytych towarów do wykonania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług /art. 19 ust. 1, ust. 3 i 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług

Zasadniczym momentem dla określenia daty powstania obowiązku podatkowego, w przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych, jest data wykonania usługi, a nie termin formalnego rozliczenia i zakończenia umowy między wykonawcą robót a inwestorem, czy też termin pobytu pracowników na budowie, mającego na celu likwidację zwykłych następstw zakończonych prac budowlanych, a nie ich kontynuację.

Nie ma podstaw do pobierania opłaty targowej w formie "abonamentów", albowiem taki sposób jest sprzeczny z ogólną zasadą prawa podatkowego, iż nie można żądać zapłacenia należności podatkowej bez uprzedniego powstania zobowiązania podatkowego.

Dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ objęty został tylko taki najem, który nie stanowi działalności gospodarczej wynajmującego.

1. Sugerowanie przez pełnomocnika Spółki, aby organy podatkowe kierując się treścią art. 65 Kodeksu cywilnego uznały, że była inna treść umowy niż wynika to z jej zapisów wydaje się szczególnie niebezpieczne. Może bowiem prowadzić do uznania, że organy podatkowe mają prawo do oceny umów cywilnoprawnych nie tylko pod kątem danin publicznych /co jest powszechnie akceptowane/, ale również mogą analizować

1. Sugerowanie przez pełnomocnika Spółki, aby organy podatkowe kierując się treścią art. 65 Kodeksu cywilnego uznały, że była inna treść umowy niż wynika to z jej zapisów wydaje się szczególnie niebezpieczne. Może bowiem prowadzić do uznania, że organy podatkowe mają prawo do oceny umów cywilnoprawnych nie tylko pod kątem danin publicznych /co jest powszechnie akceptowane/, ale również mogą analizować

Prawo do obniżenia podatku powinno być łączone z fizycznym posiadaniem oryginału faktury. W sytuacji, kiedy podatnik za wcześnie korzysta z praw przyznanych przepisami prawa materialnego, m.in. z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, organ podatkowy nie może i nie powinien z urzędu przesuwać tego prawa do rozliczenia w prawidłowym miesiącu. Taki obowiązek organów podatkowych nie

Zaniechanie wprowadzenia środków trwałych albo wartości niematerialnych do ewidencji /wykazu/ tych środków /wartości/ powoduje niemożność dokonywania przez podatnika odpisów amortyzacyjnych, które byłyby uznawane za koszt uzyskania przychodu /art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. w związku z par. 7 ust. 1 i ust. 7 rozporządzenia

Prawo do płacenia swoich podatków długami szpitali, szkół i innych jednostek budżetowych mają tylko ci dostawcy towarów, usług i robót budowlanych dla budżetu, którzy realizują te dostawy na podstawie przepisów o zamówieniach publicznych. Równocześnie wykluczono cesję wierzytelności. Prawo do potrącenia podatków długami budżetu ma więc zatem tylko pierwszy ich właściciel.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług nie jest prawem samoistnym, lecz jest to prawo warunkowe, zależne od tego, czy sprzedający we wcześniejszej formie obrotu podatek ten uiścił. Ustawa o podatku od towarów i usług nie przewiduje sytuacji, w której nabywca odbiera od budżetu państwa podatek naliczony na fakturze, a nie zapłacony przez zbywcę

1. Systematyczny Wykaz Wyrobów, chociaż zawiera normy techniczne, podlega wykładni zarówno przez organy podatkowe, jak i przez sąd administracyjny, gdyż z mocy ustawy podatkowej /art. 4 pkt 1 oraz art. 54 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ został wprowadzony do systemu prawa podatkowego. 2. Rękawice gumowe

W świetle przepisów art. 23 ust. 1, art. 24 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./ inspektor kontroli skarbowej może wydać decyzję dotyczącą określenia lub ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego /zaległości podatkowej/ wyłącznie w stosunku do podmiotu, u którego przeprowadził kontrolę.

1. Decyzja organu podatkowego wydana na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma charakter deklaratoryjny, a nie konstytutywny, co oznacza, że w niej materializuje się jedynie wola prawodawcy wyrażona bezpośrednio w przepisie ustawowym. Decyzja służy tu skonkretyzowaniu prawa co do podmiotu i momentu