Uznanie, że organ błędnie wyliczył odpisy amortyzacyjne od wartości całego majątku, musi skutkować orzeczeniem na niekorzyść skarżącego, co jest sprzeczne z art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ i wobec powyższego Sąd skargę oddala na podstawie art. 27 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy.

Przepis par. 1 ust. 4 pkt 5 lit. "b" rozporządzenia z dnia 25 stycznia 1994 r. w sprawie odliczeń od dochodu wydatków inwestycyjnych oraz obniżek podatku dochodowego - Dz.U. 1996 nr 39 poz. 171 stanowiący, że za wydatki inwestycyjne rozumie się faktycznie poniesione wydatki w danym roku podatkowym na zakup, budowę lub rozbudowę budynków i budowli zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją Rodzajową Środków

Zaniechanie wydania postanowienia o odmowie wglądu do akt na podstawie art. 74 par. 2 Kpa /art. 178 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ ze względu na tajemnicę skarbową stanowi naruszenie przepisów postępowania mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy /art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym

Nabycie w drodze kupna gruntów Państwowego Funduszu Ziemi lub Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, uprzednio objętych przez nabywcę w trwałe zagospodarowanie samo przez się nie pozbawia podatnika prawa do zwolnienia od podatku z tytułu ich zagospodarowania, jeżeli do chwili ich nabycia nie upłynął 5-letni okres zwolnienia liczony w sposób określony w art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984

1. Okoliczność, że nie skorzystanie przez podatnika, zgodnie z prawem, z uprawnienia do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego doprowadzić może do niekorzystnej dla niego sytuacji podatkowej nie uzasadnia tezy, że unormowanie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi o obowiązku realizacji

1. Przepis par. 43 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ wydany został z przekroczeniem granic upoważnienia ustawowego, zawartego w przepisie art. 50 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U

Sformułowanie art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ "nie wcześniej jednak niż w miesiącu otrzymania przez nabywcę towaru lub wykonania usługi" oznacza, iż początkowy bieg terminu do obniżenia kwoty podatku należnego związany jest z faktycznym "dojściem" towaru /czy usługi/ do nabywcy. Tak więc oznacza on,

Zwrot " w celu" oznacza, iż warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodu określonego wydatku jest istnienie związku przyczynowego między jego poniesieniem, a powstaniem lub zwiększeniem przychodu / art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. z 1993 r. nr 106 poz. 482 ze zm./. Ustawodawca w omawianym przepisie nie stawia wprost wymogu, by poniesiony koszt

Podmiotowe prawa majątkowe charakteryzują się tym, że posiadają wartość majątkową oraz mogą być przedmiotem obrotu. Natomiast certyfikat jakości ISO 9002 nie ma tych cech, gdyż nie ma wartości majątkowej ani nie może być przedmiotem obrotu. Organy podatkowe błędnie zakwalifikowały wydatki poniesione na wdrożenie systemu ISO i uzyskanie certyfikatu do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu

Art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stanowi, że obniżenie kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, którymi rozporządzono w sposób nie pozwalający na zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym

Pojęcie "samochód osobowy" użyte w przepisie precyzującym zakaz odliczeń podatku naliczonego należy rozumieć tak, jak w przepisach prawa o ruchu drogowym, których przedmiotem jest klasyfikacja samochodów. Należy zatem przyjmować, że pojazd samochodowy jest tego rodzaju, jak w dowodzie rejestracyjnym, o ile nie nastąpiła w międzyczasie zmiana stanu faktycznego. Przyjęcie to jest uzasadnione, dopóki

Podatnicy, którzy nie skorzystali ze środka prawnego przewidzianego w art. 175 Kpa nie mogą domagać się po dniu 1.01.1998 r. stwierdzenia nadpłaty podatku na podstawie art. 79 par. 1 w zw. z art. 80 par. 1 pkt 1 lit. "a" ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w okresie jaki pozostał do upływu 5 lat od dnia pobrania podatku. Termin ten dotyczy tych podatników

Spór dotyczył oceny, czy Spółdzielnia pobrała od członków Spółdzielni od oprocentowania ich udziałów członkowskich zaliczkę, czy podatek zryczałtowany zatem wynagrodzenie ze spółdzielczego stosunku pracy, wypłata z tytułu nadwyżki bilansowej i oprocentowania tej nadwyżki winno skutkować obliczeniem przez zakład pracy i pobraniem zaliczki.

Z art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, jak i z zasady czynnego udziału stron w postępowaniu wynika, że w kwestii określonej przez organ wartości nieruchomości powinny wypowiedzieć się wszystkie strony umowy kupna - sprzedaży.

Obowiązek sporządzania remanentu wynikający z par. 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowouruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ obowiązującego w tym brzmieniu od 18 lipca 1991 r., nie ma zastosowania do podatników, którym

Decyzja w przedmiocie wymiaru podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1994, wydana na podstawie art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416/ w brzmieniu obowiązującym w roku 1994, jest decyzją deklaratoryjną.

W świetle art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ podatnik odpowiada tylko za tę część podatku /opłaty skarbowej/, za której niepobranie nie ponosi odpowiedzialności płatnik będący pracownikiem.

"Sprawą administracyjną" jest przewidziana w przepisach prawa materialnego możliwość konkretyzacji wzajemnych uprawnień i obowiązków stron stosunku administracyjnoprawnego.

W sprawie samochodów objętych gwarancją istnieją dwa niezależne od siebie stosunki zobowiązaniowe, jeden łączący producenta samochodów z dealerem, a drugi łączący sprzedawcę z nabywcą samochodu. Pierwsza z tych umów nie jest więc umową gwarancyjną, na podstawie której producent samochodów udziela gwarancji ostatecznemu nabywcy samochodu, lecz winna być traktowana jako umowa stałego zlecenia odpłatnego

Naruszenie przez podatnika obowiązku wynikającego z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powoduje, że na podstawie art. 29 ust. 2 ustawy traci on prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy zakupie towarów i usług tylko w stosunku do tej części obrotu, która podlega ewidencjonowaniu z zastosowaniem

Jeżeli - w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/ - opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie własności rzeczy i praw majątkowych, wykonywanych w kraju, w drodze spadku lub darowizny, przez osoby fizyczne, to nie wchodzi w grę opodatkowanie tym podatkiem umowy renty /art. 903 Kc/. Bez znaczenia jest przy tym,

W urzędzie pocztowym oddawczym, możliwe jest wydanie przesyłki także do rąk pełnoletniej osoby zamieszkałej wspólnie z adresatem, jeżeli adresat nie zgłosił sprzeciwu we właściwym trybie. Zauważyć przy tym należy, że rozporządzenie Ministra Łączności z dnia 15 marca 1996 r. w sprawie warunków korzystania z usług pocztowych o charakterze powszechnym /Dz.U. nr 40 poz. 173/ nie posługuje się pojęciem

Przepisy art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w tym i ust. 2 tego artykule, nie mają zastosowania do podatników, którzy dokonują jednocześnie sprzedaży opodatkowanej oraz wykonują czynności nie objęte zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług.

Jakkolwiek przepis art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ na wystawcę faktury w nim wymienionej nakłada obowiązek odprowadzenia do urzędu skarbowego kwoty podatku w fakturze tej wymienionej także wówczas, gdy sprzedaż, którą faktura obrazuje, nie była objęta obowiązkiem podatkowym albo od podatku VAT była zwolniona