1. Podatnikami podatku od towarów i usług są m.in. jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, a więc spółki cywilne. 2. Jeśli urząd skarbowy skierował decyzje do podmiotu gospodarczego, który w dniu wydania decyzji już nie istniał, to zasadnie było uchylenie decyzji i umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.

Zbywca pawilonu handlowego zagwarantował sobie możliwość nieodpłatnego korzystania w terminie do dnia 31 grudnia 1996 r. z części handlowej tegoż pawilonu. Wydatek poniesiony jednorazowo bądź w ratach /a za takie raty uznać należy wpłaty miesięczne dokonane w 1996 r./ stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli został poniesiony w celu jego uzyskania. Powiększenie powierzchni handlowej w celu eksponowania

Gdy podatnik dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT i jednocześnie wykonuje czynności nie podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, nie mamy do czynienia ze stanem faktycznym opisanym w dyspozycji art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i tym samym brak jest również podstaw do zastosowania ust. 3 i 4 art. 20 tej

1. Organy publiczne działające w ramach uznania muszą w swoich rozstrzygnięciach respektować przede wszystkim porządek prawny wynikający z Konstytucji /m. in. art. 74 ust. 1, 2 i 4/ i nie mogą ograniczać się przy prowadzeniu postępowania tylko do przepisów ustawowych, mających bezpośrednie zastosowanie w danej sprawie. 2. Samorząd, który zgodnie z art. 163 Konstytucji jest władzą publiczną, musi w

Zakładając adekwatność zakresu sankcji przewidzianej w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ do zakresu naruszenia obowiązku przewidzianego w art. 29 ust. 1 tej ustawy uprawniony jest wniosek, że sankcja utraty prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony odnosi się tylko do tej części działalności

Art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyklucza możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie przez podatników, którzy bądź w ogóle nie dopełnili obowiązku rejestracji, bądź też - już po wyrejestrowaniu - dokonali czynności, z których błędnie wywodzą prawo do obniżenia lub zwrotu różnicy

Możliwość zwrotu importerowi zapłaconego podatku obrotowego uzależniona jest m.in. od tego, czy faktury dokumentujące sprzedaż zawierają adnotację, iż cena sprzedaży nie zawiera stawek podatku obrotowego. Bezspornym jest, że faktury zawierają adnotację "towar przeznaczony na reeksport". Adnotacja "towar przeznaczony na reeksport" nie jest równoznaczna z faktem, iż cena sprzedaży cukru nie zawierała

O podatkowych skutkach umów leasingu nie decydują rodzaje leasingu /"finansowy", "operacyjny", "zwrotny", "z góry", "norweski" itp./, lecz wyłącznie treść zawartych umów leasingu, która ma znaczenie decydujące.

Kwota nadpłaconej opłaty skarbowej podlega oprocentowaniu po upływie trzymiesięcznego terminu od jej uiszczenia /daty powstania nadpłaty/, a nie od dnia złożenia wniosku o zwrot nadpłaty.

Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne /tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu/ przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ani też przepisy wykonawcze do tej ustawy nie regulują zagadnienia refakturowania, w tym refakturowania usług ubezpieczeniowych zwolnionych od podatku z mocy art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy. Nie może to jednak oznaczać, że refakturowanie usług dokonywane być nie może.

Kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika nie stanowi prawa majątkowego wchodzącego w skład masy spadkowej. Nie jest też nadpłatą podatku, czyli kwotą podatku nadpłaconego /uiszczonego w kwocie wyższej od należnej przy istnieniu obowiązku podatkowego/ lub nienależnie uiszczonego /uiszczonego mimo braku obowiązku podatkowego/. W przypadku tej nadwyżki nie

1. W transakcji nabycia towarów i usług występują dwie strony, tj. sprzedawca i nabywca. Jeżeli okaże się, że sprzedawca jako podmiot i strona umowna nie istnieje, to wówczas nie można domagać się uznania, że przedmiotowa umowa rodzi skutki określone przepisami ustawy podatku od towarów i usług. Bez znaczenia prawnego pozostaje przy tym fakt, że faktura dokumentująca tego rodzaju transakcję została

Zwrot "jakakolwiek informacja wiążąca się z nabywcą", użyty w par. 45 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1995 r. w sprawie wykonanie niektórych przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 154 poz. 797/, oznacza możliwość korygowania pomyłek w sposobie określenia nabywcy, np.: błąd w nazwie, adresie lub numerze identyfikacyjnym

1. Prowadzenie sprzedaży na targowisku oznacza sprzedaż przez każdego, kto oferuje klientowi wystawiony przez siebie towar, i za tak dokonywaną sprzedaż gmina ma prawo pobierania opłaty targowej niezależnie od obowiązku uiszczenia innych należności, opłat czy podatków /art. 15 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. 2. Wyjątkiem od

1. Jeżeli wykonanie - przez, w stosunku do, lub za podatnika - obowiązku podatkowego ziściło się w taki sposób, że /chociażby w części/ spełnione świadczenie uznane zostało za nadpłacony lub nienależnie uiszczony podatek, po stronie podatnika powstanie prawo - do nadpłaty podatkowej w zakresie której normująca ją treść art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993

Od obowiązku wyznaczenia stronie trzydniowego terminu do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego nie zwalnia organu drugiej instancji okoliczność, że przedmiotem postępowania dowodowego w postępowaniu odwoławczym były jedynie dowody przedstawione przez podatnika.

Prawo majątkowe nie jest towarem w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm. art. 4 pkt 1 tej ustawy/, nie ma więc ona zastosowania do sprzedaży użytkowania wieczystego i w związku z taką sprzedażą nie można posiadać statusu "podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy o VAT", co jest niezbędne do uzyskania zwolnienia

Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.

Raty czynszu najmu i leasingu operacyjnego samochodu osobowego nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych wchodziły w zakres limitu kosztów uzyskania przychodów, określonego w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r. /Dz.U. nr 134 poz. 646/.

Zwolnieniu od podatku od nieruchomości podlegają jedynie budynki gospodarcze lub ich części związane z działalnością rolniczą /art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Zwolnienie to nie dotyczy w ogóle budynków mieszkalnych, co oznacza, że istnienie związku między tym budynkiem a działalnością rolniczą nie powoduje zwolnienia

Decyzje wydawane na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, czy obecnie na podstawie art. 22 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ w przedmiocie zaniechania ustalenia zobowiązania podatkowego czy też poboru podatków /także odmowy/ mają charakter uznaniowy. Oznacza