Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej

Decyzja podatkowa nie może być oparta na domniemaniu, czy przypuszczeniu co stanowi przedmiot jej rozstrzygnięcia i dlaczego, a także na jakiej podstawie prawnej ją wydano. Wynika to jednoznacznie z treści art. 104 Kpa i art. 107 par. 1 Kpa.

Z mocy art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ utworzone przez podmioty gospodarcze rezerwy, inne niż wymienione w punkcie 26 powołanego przepisu, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Nie są więc kosztem uzyskania przychodów rezerwy

Przepis art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określa obowiązek zapłaty określonego w fakturze lub rachunku uproszczonym podatku i jest to przepis wykluczający możliwość korekty tego dokumentu. Stanowi on swoistą sankcję za naruszenie obowiązku rzetelnego i zgodnego z rzeczywistością potwierdzenia zdarzeń gospodarczych

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera przepisów określających szczegółowo, wyczerpująco, poszczególne rodzaje środków transportowych, wobec czego dla celów ustalenia wysokości stawek podatku od tych środków należy stosować klasyfikację ustaloną w ustawie posługując się wykładnię językową.

Sentencja decyzji w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług winna w sposób jednoznaczny określić wysokość kwestionowanego przez organ skarbowy podatku należnego lub w miarę potrzeby podatku naliczonego bądź różnicy tych podatków przypadającej podatnikowi do zwrotu. Brak jest podstaw do określenia w decyzji jedynie tzw. "przypisu" czyli przypadającej podatnikowi do zapłaty kwoty podatku stanowiącej

1. Przepisy rozporządzenia z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130 ze zmian./ nie dawały żadnych podstaw do uznania za wartości niematerialne i prawne kosztów szkolenia pracowników i innych osób. 2. Dokonanie

Zwolnienie od podatku dochodowego należności pieniężnych wypłacanych żołnierzom w związku z wyznaczeniem ich do składu osobowego polskiego kontyngentu wojskowego w ramach misji specjalnych organizacji międzynarodowych /par. 9 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 35 poz

Skoro według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to przepisy wymienionej ustawy nie mogły mieć zastosowania do nabycia programu komputerowego.

Fakt posiadania "generalnego zamówienia" nie zwalniał podatnika pragnącego skorzystać z ulgi podatkowej z obowiązku umieszczenia na każdym rachunku sprzedaży klauzuli "sprzedaż na cele zaopatrzeniowe /inwestycyjne/". Obowiązek ten wynika jednoznacznie z par. 17b ust. 3 rozporządzenia z dnia 17 kwietnia 1991 r. w sprawie stawek podatku obrotowego od osób fizycznych oraz nie będących jednostkami gospodarki

Grunty nabyte przed dniem 1 stycznia 1997 r. w drodze kupna na utworzenie nowego lub powiększenie istniejącego gospodarstwa podlegają zwolnieniu od podatku rolnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1996 r. Przepis art. 13d ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r., w brzmieniu

Jeśli podatnik naruszy obowiązki ewidencyjne z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w taki sposób, że wpłynie to /negatywnie/ na treść składanej deklaracji podatkowej, to podlega sankcjom z art. 27 ust. 5-8 tej ustawy. Jeśli natomiast uchyla się od szczególnego obowiązku ewidencyjnego, wynikającego z art.

1. Przedmiotem wniosku o zaniechanie poboru podatku może być zobowiązanie podatkowe przypadające do zapłaty /poboru/. Art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stanowi bowiem, że organy podatkowe mogą zaniechać w całości lub w części poboru podatków w przypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych, zwłaszcza gdy pobranie podatku

Pobranie przez podatnika zaliczki nie oznacza, że jest to inny rodzaj czynności podlegający opodatkowaniu niż wymienione w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz że ustawodawca uznał, iż w związku z wykonywaniem usługi i pobraniem na poczet tej usługi zaliczki czy przedpłaty usługa ta podlega opodatkowaniu

Skarżący podatnik poniósł wydatki na inwestycje w cudzym środku trwałym, tj. na adaptację dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na cele biurowe, nie wykończonych pomieszczeń w budynku mieszkalnym. Powyższe inwestycje dokonywane były w obiekcie budowlanym, który w 1993 r. nie został przez podatnika przyjęty do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a budynek

Podatnikiem podatku od towarów i usług jest osoba fizyczna będąca właścicielem przedsiębiorstwa a nie to przedsiębiorstwo /art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Przepisy art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie różnicowały stawki podatkowej 7 procent w zależności od tego, czy przedmiotem sprzedaży jest część budynku, czy też jego całość. 2. Sprzedaż części budynku jest sprzedażą towaru /art. 4 pkt 1 ustawy o VAT/, a nie prawa majątkowego

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odczytać należy w ten sposób, że w momencie sprzedaży gruntów z przeznaczeniem ich na inne cele następuje utrata rolnego lub leśnego charakteru gruntów i uzyskany w ten sposób przychód nie jest wolny od podatku. Cel nabycia zaś gruntów wynika bezpośrednio z aktu notarialnego

Jeżeli z decyzji organów celnych nie wynika jednoznacznie istnienie obowiązku zapłaty cła, istnienie lub brak tego obowiązku ustalają samodzielnie organy podatkowe przy wymiarze podatku importowego oraz podatku od towarów i usług. To samo dotyczy ustalenia wartości celnej towarów, bez której nie byłoby możliwe ustalenie podstawy opodatkowania /por. art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 25 listopada 1993 r. o

Skoro podatnik w ewidencji VAT wykazał stanowiące podstawę odliczenia podatku naliczonego faktury wystawione i przyjęte przed datą zgłoszenia rejestracyjnego, zasadnie przyjął organ podatkowy, że doszło do zawyżenia tego podatku. Tym samym zastosowanie ma sankcja przewidziana w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz

Stwierdzenie, iż przepis par. 2 ust. 2 rozporządzenia z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego /Dz.U. nr 132 poz. 635/ jest sprzeczny z art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oznacza, iż przepis ten nie mógł stanowić podstawy do oceny, iż podatnik w 1994 r. podjął nową samodzielną działalność

1. Faktura wystawiona przez podmiot, który nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego w trybie przewidzianym przez art. 9 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie spełnia wymagań określonych w art. 32 ustawy. Przyjmujący taką fakturę w dobrej czy złej wierze nie może obniżyć podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Strona powinna wykazać, a co najmniej uprawdopodobnić, że wydatek został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu. Do zaakceptowania stanowiska podatnika nie jest wystarczające ogólnikowe powoływanie się przez stronę na prowadzenie negocjacji, które nie zakończyły się zawarciem kontraktu. Nie sposób założyć, że strona ograniczyła się do kontaktów osobistych z przedstawicielami kontrahenta zagranicznego

1. Przepis art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyczerpująco określa sposób postępowania organu podatkowego w razie stwierdzenia faktu sprzedaży niezaewidencjonowanej jak i konsekwencje dla podatnika wynikające z faktu naruszenia obowiązków dotyczących prowadzenia ewidencji, zawartych w art. 27 ust.