Konstrukcja par. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących prowadzi do wniosku, że w przepisie tym określono wyłącznie pierwszy i ostatni termin instalacji kas rejestrujących. Przepis ten nie określa kiedy mają być instalowane kolejne kasy, lecz tylko kiedy proces instalacji kas ma się zakończyć.

1. O tym, czy konkretny raport sporządzony przez biegłego rewidenta w ramach badania sprawozdań finansowych jest przedmiotem prawa autorskiego, można orzekać dopiero po zapoznaniu się z treścią danego raportu i jego charakterem. 2. Opracowania zawierające sytuację finansową i majątkową badanych jednostek oraz stosowany przez nie system rachunkowości nie stanowią utworu w rozumieniu art. 1 ustawy z

Przewidziane w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1995 r. oraz w par. 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U. nr 65 poz. 278 ze zm./ skutki braku ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas

Umowa, na podstawie której następuje zbycie pojedynczego egzemplarza oprogramowania komputerowego, nie związane z przeniesieniem praw autorskich do konkretnego programu, podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Zarzut skargi, iż z uwagi na posiadaną przez skarżącego nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za wcześniejszy okres, dokonany wymiar sankcyjny z art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ narusza przepisy prawa, nie znajduje uzasadnienia w przepisach tej ustawy.

W sytuacji, gdy podstawa opodatkowania nie była ustalona w drodze oszacowania, brak jest podstaw do stosowania art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy /także art. 27 ust. 5 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 21 listopada 1996 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym i o zmianie ustawy karnej skarbowej - Dz.U. nr 137 poz. 640/.

Art. 9 Kpa nie nakłada na organy administracji obowiązku udzielenia porad prawnych, czy też doradztwa. Dyspozycja tego przepisu dotyczy informowania stron toczącego się postępowania.

Decyzja podatkowa nie może być oparta na domniemaniu, czy przypuszczeniu co stanowi przedmiot jej rozstrzygnięcia i dlaczego, a także na jakiej podstawie prawnej ją wydano. Wynika to jednoznacznie z treści art. 104 Kpa i art. 107 par. 1 Kpa.

Przepis art. 33 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określa obowiązek zapłaty określonego w fakturze lub rachunku uproszczonym podatku i jest to przepis wykluczający możliwość korekty tego dokumentu. Stanowi on swoistą sankcję za naruszenie obowiązku rzetelnego i zgodnego z rzeczywistością potwierdzenia zdarzeń gospodarczych

Z mocy art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ utworzone przez podmioty gospodarcze rezerwy, inne niż wymienione w punkcie 26 powołanego przepisu, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu. Nie są więc kosztem uzyskania przychodów rezerwy

Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych nie zawiera przepisów określających szczegółowo, wyczerpująco, poszczególne rodzaje środków transportowych, wobec czego dla celów ustalenia wysokości stawek podatku od tych środków należy stosować klasyfikację ustaloną w ustawie posługując się wykładnię językową.

Wszelkie "autokorekty" czy "poprawianie" zapisów w ewidencji księgowej możliwe są bez ujemnych skutków dla podatnika do czasu rozpoczęcia kontroli.

Sentencja decyzji w sprawie wymiaru podatku od towarów i usług winna w sposób jednoznaczny określić wysokość kwestionowanego przez organ skarbowy podatku należnego lub w miarę potrzeby podatku naliczonego bądź różnicy tych podatków przypadającej podatnikowi do zwrotu. Brak jest podstaw do określenia w decyzji jedynie tzw. "przypisu" czyli przypadającej podatnikowi do zapłaty kwoty podatku stanowiącej

1. Przepisy rozporządzenia z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych /Dz.U. nr 30 poz. 130 ze zmian./ nie dawały żadnych podstaw do uznania za wartości niematerialne i prawne kosztów szkolenia pracowników i innych osób. 2. Dokonanie

Konstrukcja kosztów uzyskania przychodów, określona w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oparta jest na swoistej klauzuli generalnej stanowiącej, iż kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powyższej

Skoro według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to przepisy wymienionej ustawy nie mogły mieć zastosowania do nabycia programu komputerowego.

Jeśli podatnik naruszy obowiązki ewidencyjne z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w taki sposób, że wpłynie to /negatywnie/ na treść składanej deklaracji podatkowej, to podlega sankcjom z art. 27 ust. 5-8 tej ustawy. Jeśli natomiast uchyla się od szczególnego obowiązku ewidencyjnego, wynikającego z art.

Grunty nabyte przed dniem 1 stycznia 1997 r. w drodze kupna na utworzenie nowego lub powiększenie istniejącego gospodarstwa podlegają zwolnieniu od podatku rolnego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1996 r. Przepis art. 13d ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r., w brzmieniu

1. Przedmiotem wniosku o zaniechanie poboru podatku może być zobowiązanie podatkowe przypadające do zapłaty /poboru/. Art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stanowi bowiem, że organy podatkowe mogą zaniechać w całości lub w części poboru podatków w przypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych, zwłaszcza gdy pobranie podatku

Pobranie przez podatnika zaliczki nie oznacza, że jest to inny rodzaj czynności podlegający opodatkowaniu niż wymienione w art. 2 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz że ustawodawca uznał, iż w związku z wykonywaniem usługi i pobraniem na poczet tej usługi zaliczki czy przedpłaty usługa ta podlega opodatkowaniu

Skarżący podatnik poniósł wydatki na inwestycje w cudzym środku trwałym, tj. na adaptację dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, z przeznaczeniem na cele biurowe, nie wykończonych pomieszczeń w budynku mieszkalnym. Powyższe inwestycje dokonywane były w obiekcie budowlanym, który w 1993 r. nie został przez podatnika przyjęty do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych, a budynek

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odczytać należy w ten sposób, że w momencie sprzedaży gruntów z przeznaczeniem ich na inne cele następuje utrata rolnego lub leśnego charakteru gruntów i uzyskany w ten sposób przychód nie jest wolny od podatku. Cel nabycia zaś gruntów wynika bezpośrednio z aktu notarialnego

1. Przepisy art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. "c" i ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie różnicowały stawki podatkowej 7 procent w zależności od tego, czy przedmiotem sprzedaży jest część budynku, czy też jego całość. 2. Sprzedaż części budynku jest sprzedażą towaru /art. 4 pkt 1 ustawy o VAT/, a nie prawa majątkowego

Podatnikiem podatku od towarów i usług jest osoba fizyczna będąca właścicielem przedsiębiorstwa a nie to przedsiębiorstwo /art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.