Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia w kraju usługi najmu, dzierżawy lub usług o podobnym charakterze powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności /par. 3 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz

Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, dotyczy przedawnienia prawa do wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego. W 1992 r. zobowiązania osób fizycznych w podatku obrotowym, jak i w podatku dochodowym, powstawały z mocy samego prawa, a w przypadku niewykonania obowiązków przez podatnika, organy podatkowe miały

Jeśli podatnik uiścił podatek nienależnie to nadpłata powstała już w momencie uiszczenia.

Stosownie do uregulowania zawartego w art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 134 poz. 646/, za datę powstania nadpłaty uważa się, w przypadku stwierdzenia nieważności decyzji - datę

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony

W rozumieniu przepisów art. 2 i art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ przedmiotem opodatkowania może być lokal, jako część składowa budynku stanowiącego własność Państwa lub gminy, a podmiotem obowiązku podatkowego - najemca, jako posiadacz zależny lokalu, jeżeli posiadanie to wynika z umowy zawartej z właścicielem.

W rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ sołectwo nie jest podmiotem tego podatku.

Posiadanie i użytkowanie garażu przez 30-letni okres, a następnie jego sprzedaż po roku od chwili przeniesienia przez gminę na właścicieli odrębnej własności garażu i oddania w wieczyste użytkowanie części gruntu pod garażem oznacza, iż opodatkowaniu podlegać będzie tylko dochód uzyskany ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, związanego z garażem, a nie dochód osiągnięty ze sprzedaży prawa

Zwolnienia sprzedaży od opodatkowania, o którym mowa w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można utożsamiać z instytucją zaniechania ustalania i poboru podatku, przewidzianą w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Skoro

Okresowe wyeliminowanie jednego z elementów działalności przedsiębiorstwa nie nadaje całej działalności charakteru sezonowości. Przedsiębiorstwo energetyki cieplnej nie prowadzi działalności spełniającej przesłanki z art. 21 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

1. Strony nie mogą dowolnie odraczać obowiązek podatkowy. Przepisy prawa podatkowego, jako przepisy szczególne dla ustalenia praw i obowiązków podatnika mają znaczenie priorytetowe wobec treści postanowień wynikających z zawartych umów. 2. Usługi w zakresie nawiązywania kontaktów handlowych między firmą niemiecką a kontrahentem polskim, wykonywane na terytorium Polski nie stanowią usługi eksportowej

1. Możliwość skorzystania z przywileju określonego w art. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. ograniczony obowiązek podatkowy/ uzależniona jest od tego, czy w momencie przybycia do Polski istniał już podmiot gospodarczy, w celu zatrudnienia w którym dana osoba przybyła do Polski /art. 3 ust. 2 cytowanej ustawy/. 2. W wypadku podatnika

Art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ dotyczy jedynie tych zobowiązań podatkowych, które wprawdzie już powstały, ale nie minął jeszcze termin ich płatności. Jeśli termin ten upłynął, postępowanie w sprawie zaniechania poboru podatku staje się bezprzedmiotowe, a wniosek podatnika może być rozpoznawany ewentualnie jako wniosek

Rada Miejska w T. była uprawniona do ustalenia stawek podatku od gruntów, które nie można zaliczyć do kategorii gruntów objętych podatkiem rolnym, mimo iż są wykorzystywane rolniczo. Zarówno wysokość stawek podatkowych, jeżeli mieszczą się w granicach przewidzianych stawek, jak i brak skorzystania z możliwości zwolnienia z podatku od nieruchomości mieści się w granicach samodzielności finansowej gminy

1. Decyzje wydane w oparciu o przepis art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ są decyzjami o charakterze uznaniowym. Tego rodzaju decyzje mogą być przez Naczelny Sąd Administracyjny uchylone jedynie w razie stwierdzenia naruszeń postępowania, które miały istotny wpływ na wynik sprawy. 2. Nie jest możliwe dożywotnie zaniechanie

Spółka cywilna nie ma prawa do rozliczenia zaszłości podatkowych innego podmiotu i to nawet takiego, który zlikwidowawszy swą indywidualną działalności kontynuował ją w tej Spółce. Ponadto za podstawę opodatkowania podatkiem VAT Spółki cywilnej przyjmuje się obrót ze sprzedaży zarówno własnych towarów, jak i wprowadzonych do Spółki przez osobę fizyczną.

Nieruchomość zabudowana budynkami o charakterze użytkowym, zaliczona przez leasingodawcę /par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów - Dz.U. nr 28 poz. 129/ do majątku leasingodawcy, który uprawniony był do dokonywania odpisów amortyzacyjnych,

1. Art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 1994 r., wyraźnie stanowi, że do wyliczania struktury zakupu przyjmuje się udokumentowane zakupy z tego miesiąca, w którym dokonano zakupu, przy czym za zakup uważa się wyłącznie towary przeznaczone do dalszej sprzedaży według

1. Według art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ilekroć w jej dalszych przepisach jest mowa o "sprzedaży towarów" rozumie się przez to również "dostawę, odpłatne świadczenie usług i inne czynności, o których mowa w art. 2". Z powyższego wynika, że pojęciem "sprzedaż towarów" w szerokim tego słowa znaczeniu jest

Zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ numery identyfikacyjne nadane na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stają się numerami identyfikacji podatkowej /NIP/. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie.

1. Gdyby dopuścić istnienie możliwości przekazywania czasowego uprawnień koncesyjnych udzielonym innym podmiotom gospodarczym w drodze cesji praw to należałoby uznać, że podatniczka była uprawnionym przewoźnikiem drogowym spełniającym wszelkie wymogi określone w rozporządzeniu z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług eksportu i importu niektórych usług /Dz.U. nr 39

Przekazanie przez podatnika towaru na potrzeby reklamy ma miejsce tylko wtedy, gdy określony towar zostaje rozdysponowany na rzecz innych podmiotów niż podatnik - oczywiście w celach reklamowych. O przekazaniu można mówić tylko wtedy, gdy obok przekazującego towar istnieje podmiot, któremu ten towar zostaje przekazany.

Odroczyć można jedynie ten termin, który w dniu złożenia wniosku przez podatnika jeszcze nie upłynął.

Prowadzenie przez podatnika działalności, która w części jest zwolniona od podatku od towarów i usług, pociąga za sobą konsekwencję niemożliwości odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupach związanych z tą działalnością.