Wprowadzenie przez prawodawcę zasady, według której zakwestionowanie przez podatnika obliczenia i poboru podatku dokonanego przez płatnika bądź istnienia w takiej sytuacji w ogóle obowiązku podatkowego dokonać się może wyłącznie w trybie określonym w art. 175 par. 1 Kpa, oznacza, iż przewidziany w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm

Dla określenia, czy podatnik zgodnie z art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ skorzystał z uprawnienia wynikającego z art. 19 ust. 1, konieczne jest ustalenie, czy w miesiącu, za który dokonuje obniżenia podatku należnego, otrzymał już towar lub przedpłatę lub usługa została wykonana. Otrzymaniem towaru przy

Postępowania w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych i w zakresie podatku od towarów i usług są postępowaniami odrębnymi i rozstrzygnięcia w zakresie jednego podatku z formalnego punktu widzenia nie mają mocy wiążącej w postępowaniu podatkowym dotyczącym drugiego z podatków. Rozstrzygnięcia w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych nie można uznać za rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego

1. Podmioty, zgłaszając do ewidencji działalność gospodarczą, podają szeroki zakres działalności, którą chcą prowadzić. Organy podatkowe, rozważając tak istotną kwestię, jaką jest ustalenie istnienia obowiązku podatkowego w podatku VAT, winny badać stan faktyczny, a więc ustalić zakres faktycznie prowadzonej działalności podatnika. 2. Skoro działalność gospodarcza skarżącej od chwili jej rozpoczęcia

Art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ obejmował tylko taki najem, który nie stanowił działalności gospodarczej.

Organy ustalające wysokość wymiaru zobowiązań podatkowych nie są uprawnione do dokonywania zmian w ewidencji gruntów i wypowiadania się w przedmiocie prawa własności gospodarstw rolnych podatników.

W sytuacji, gdy zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ za grunty związane z działalnością gospodarczą uważa się grunty zabudowane i nie zabudowane, będące w posiadaniu podmiotu gospodarczego, a w szczególności grunty pod budynkami produkcyjnymi, magazynowymi, administracyjnymi lub socjalnymi za niewadliwą uznać należy interpretację

1. Zgodnie z par. 3 zarządzenia Ministra Finansów dnia 16 maja 1996 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od niektórych dochodów spółek z udziałem zagranicznym /M.P. nr 33 poz. 338/ weszło ono w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia, tj. od dnia 8 czerwca 1996 r., ale miało zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 1992 r. Uiszczone po tej dacie podatki stanowią więc

1. Organy podatkowe, dokonując szacunkowego ustalenia podstawy opodatkowania na podstawie art. 11 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zobowiązane są do szczególnie starannego i przemyślanego doboru metod szacowania, jak również zastosowania wszelkiego rodzaju wskaźników. 2. Charakter i odmienne, specyficzne właściwości trzody chlewnej i

Art. 16 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie zezwala na traktowanie jako kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie papierów wartościowych, a więc i obligacji. Wydatki te mogą być kosztem uzyskania przychodu dopiero przy określaniu dochodu z ich sprzedaży.

Skoro objęcie jednym aktem notarialnym kilku czynności nie pozbawia ich charakteru czynności notarialnych, co więcej - traktuje się je jako oddzielne czynności notarialne, od których należy pobrać oddzielne wynagrodzenie, tym samym zapis par. 1 pkt 1 b poz. 7 załącznika nr 2 do rozporządzenia z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie określenia listy usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów

Wykonywanie usług fotograficznych, wynajmowanie sprzętu, jednorazowe wynajęcie psa do filmu na podstawie umów o dzieło zawieranych wyłącznie z osobami prawnymi i jednostkami organizacyjnymi nie mającymi osobowości prawnej oznacza, iż źródłem przychodów podatnika była działalność wykonywania osobiście /art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U

Jeżeli rzecz po upływie okresu umowy została zakupiona przez wcześniejszego leasingobiorcę po cenie odbiegającej /niższej/ od wartości rynkowej albo ceną za przeniesienie własności była np. równowartość kaucji wpłaconej zgodnie z umową, spłata wartości rzeczy w ramach czynszu zapłaconego przez leasingobiorcę w trakcie trwania umowy nie jest kosztem uzyskania przychodu.

Treść art. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala na stworzenie swoistej koniunkcji, a mianowicie uzależnienie spełnienia warunków zastosowania tego przepisu od faktycznego wydatkowania określonych kwot na cele mieszkaniowe i potwierdzenia tego faktu, na mocy ustępu 6 tegoż przepisu, na podstawie dokumentów. Niespełnienie

Jeżeli organ podatkowy stwierdzi, że podatnik uiści niewłaściwie wyliczone /zawyżone/ należne za dany okres rozliczeniowy zobowiązanie podatkowe z powodu nie wykazanego podatku naliczonego rozliczonego niezasadnie miesiąc wcześniej, to może z urzędu stwierdzić nadpłatę i orzec o jej wysokości.

Upadły podatnik nadal pozostaje podatnikiem, jest podmiotem praw i obowiązków materialnoprawnych i do niego należy obowiązek zapłacenia podatku, w szczególności podatku dochodowego od osób fizycznych za okres sprzed ogłoszenia upadłości.

1. Ulga podatkowa, o której mowa w art. 22 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, ma charakter wyjątkowy, a jej przyznanie zależy od uznania organu podatkowego. Jeżeli więc postępowanie dowodowo-wyjaśniające i dokonana na tej podstawie ocena stanu faktycznego sprawy są przeprowadzone poprawnie, to samo wyprowadzenie z takiej oceny wniosku,

Skoro ustawodawca daje podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych /zakupionych/ towarów i usług, to podatnik nie może odliczać podatku naliczonego innych nabywców, choćby byli wspólnikami, gdyż - w rozumieniu ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - nie wspólnicy spółki cywilnej są podatnikami podatku VAT

1. Garderoba wspólnika i sposób ubierania się zależą wyłącznie od jego osobowości i gustu, nie ma ona nic wspólnego z reklamą w rozumieniu art. 22 ust. 3 pkt 11 i 12 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ 2. Niewątpliwe powiązania personalne i gospodarcze między spółką cywilną i spółką z o.o. uprawniają organy podatkowe do zastosowania art

Z faktu, że organy podatkowe są uprawnione do podejmowania decyzji w sytuacji określonej w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie można w drodze analogii wyciągać wniosku, że organy te są uprawnione do podejmowania decyzji w każdym przypadku dotyczącym możliwości zmniejszenia podatku należnego o podatek

Metoda szacunkowa, o której mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie ma nigdy cech metody doskonałej.

Fakt niezłożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług z wykazanym podatkiem za dany miesiąc w terminie, o którym mowa w art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie powoduje automatycznie utraty prawa wynikającego z ustępu pierwszego tego przepisu. Można bowiem z niego skorzystać w następnych okresach podatkowych

Nadpłatami w rozumieniu ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. art. 29 ust. 1/ są nadpłacone i nienależnie uiszczone podatki. Taka regulacja prawna nie pozwala na rozszerzającą interpretację pojęcia nadpłat przez zaliczenie do nich również nie zwróconych w terminie odsetek od nadpłaty oraz kosztów egzekucyjnych.

Rozłożenie zaległości podatkowej na raty stanowi swoistą ulgę w zapłacie należności podatkowych i w żadnym wypadku nie przekształca zobowiązania zaległego w zobowiązanie bieżące, co tym samym uzasadnia odmowę wydania zaświadczenia o niezaleganiu w płatności zobowiązań podatkowych.