Orzeczenia
Leasing nie może być traktowany jako umowa sprzedaży na raty, gdyż przeniesienie własności rzeczy na leasingobiorcę stanowi tu tylko ewentualność. Przy umowie sprzedaży na raty z warunkiem zawieszającym przeniesienie własności jest koniecznością, co przejawia się tym, że przeniesienie to następuje automatycznie z chwilą spełnienia warunku zawieszającego, tj. zapłaceniu wszystkich rat ceny.
Powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy muszą istnieć "na zewnątrz", tzn. między podatnikami /kontrahentami/ lub osobami pełniącymi u nich funkcje określone w art. 11 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych
1. Aby przedmiot leasingu mógł być uznany za składnik majątku leasingobiorcy, umowa powinna spełniać następujące warunki: - zawarta być na czas oznaczony, - zawierać prawo nabycia przez leasingobiorcę rzeczy lub praw majątkowych będących przedmiotem leasingu bez możliwości jego wypowiedzenia, - podstawowy okres umowy, której przedmiotem są prawa majątkowe, rzeczy ruchome lub nieruchomości /z wyjątkiem
1. Przesłanki zawarte w art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ muszą zaistnieć kumulatywnie. 2. Konieczne jest porównanie zysku /dochodu/ poszczególnych stron transakcji, aby można było mówić o przerzuceniu dochodu w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Od dnia 1 stycznia 1997 r. grunty przejęte do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa z innych źródeł niż Państwowy Fundusz Ziemi korzystają - na wniosek podatnika - z przewidzianego w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/ w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 4 lipca 1996 r. o zmianie ustaw o podatku rolnym, o lasach, o podatkach i opłatach
Usługi marketingowe nie muszą skutkować osiągnięciem przez zleceniodawcę tych usług konkretnych przychodów, aby wydatki za te usługi można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Nie można jednak uznać, iż poniesione wydatki za rozeznanie rynku wschodniego stanowiły koszty uzyskania przychodu, w sytuacji gdy spółka w wyniku poniesienia tych wydatków nie osiągnęła żadnych efektów, a nie tylko
Wspólnik spółki cywilnej nie może we własnym rozliczeniu podatkowym dokonać odliczenia wydatku poniesionego przez spółkę na nabycie prawa użytkowania gruntu ujętego w ewidencji środków trwałych tej spółki. Wydatek taki nie jest wydatkiem na cele mieszkaniowe poniesionym przez podatnika /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993
1. Wynikająca z art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ możliwość wyboru przez podatnika rozpoczynającego działalność gospodarczą zwolnienia od podatku od towarów i usług jest jego uprawnieniem. Nie można zatem zgodzić się z poglądem skarżącego, iż organy podatkowe nie zwróciły uwagi na niekompletność jego zgłoszenia
Dochody z tytułu odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez osobę fizyczną zamieszkałą na terenie Niemiec, będącą udziałowcem zagranicznym spółki, podlegają opodatkowaniu w Polsce. Spółka w tej sytuacji jako płatnik ma obowiązek pobrania i przekazania zryczałtowanego podatku stosownie do art. 41 ust. 4 pkt 2 i art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych
Z ulgi ustanowionej zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług od zakładów pracy chronionej /M.P. 1995 nr 2 poz. 27/ nie mogą korzystać zakłady pracy chronionej wykonujące czynności sprzedaży, których przedmiotem są wyroby akcyzowe, wymienione w załączniku nr 6 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz
Z ulgi ustanowionej zarządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 1994 r. w sprawie zaniechania poboru podatku od towarów i usług od zakładów pracy chronionej /M.P. 1995 nr 2 poz. 27/ nie mogą korzystać zakłady pracy chronionej wykonujące czynności sprzedaży, których przedmiotem są wyroby akcyzowe, wymienione w załączniku nr 6 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz
1. Jeżeli przedsiębiorstwo sprowadzając towary z zagranicy poniosło koszty transportu tych towarów na terenie Polski, a należność za usługę przekazywało w dewizach zagranicznemu dostawcy, przy czym wartość transportu towarów została wyodrębniona przez kontrahenta na fakturze oraz wyszczególniono ją także w dokumentach odprawy celnej, to powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w zakresie
Skarb Państwa nie może ponosić odpowiedzialności - w sferze podatkowej za skutki niewykonania zobowiązań cywilnoprawnych przez podmioty gospodarcze.
Prowadzenie przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w sposób zapewniający prowadzenie danych zgodnych z danymi zawartymi w dokumentach dotyczących danej operacji gospodarczej /wierność danych zaewidencjonowanych/ - jest działaniem zgodnym z podanym wyżej przepisem i
Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a w szczególności art. 27 ust. 5 pkt 1, nie wskazuje warunków ani trybu oszacowania wartości sprzedaży nie zaewidencjonowanej. Należy zatem sięgnąć do zasady zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, zgodnie
Wykazanie w ewidencji zakupu nabycia towarów, mimo iż miało ono charakter nieodpłatny i odliczenie od podatku należnego podatku naliczonego od nabycia tych towarów, narusza przepisy ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, zaś konsekwencją tego naruszenia jest zastosowanie sankcji określonej w przepisach ustawy.
Prowadzenie przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w sposób zapewniający prowadzenie danych zgodnych z danymi zawartymi w dokumentach dotyczących danej operacji gospodarczej /wierność danych zaewidencjonowanych/ - jest działaniem zgodnym z podanym wyżej przepisem i
Nabycie towaru w drodze darowizny wyklucza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego - zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Skoro skarżąca wykazała w ewidencji zakupu nabycie przedmiotowych towarów, mimo iż miało ono charakter nieodpłatny, a więc nie stanowiło
Skoro zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ targowiskami są wszelkie miejsca, w których prowadzona jest sprzedaż, to chodzi tu o miejsca, których lokalizację wyznacza gmina jak i każde inne miejsca, mimo że formalnie nie jest ono przez gminę oznaczone jako targowisko.
Organy podatkowe słusznie uznały, że wystąpienie z dwuosobowej spółki cywilnej jednego ze wspólników spowodowało rozwiązanie umowy spółki. Z natury spółki /art. 860 par. 1 Kc/ jako węzła obligacyjnego wynika, że może być utworzona przez co najmniej dwie osoby. Prawnopodatkowym skutkiem rozwiązania spółki cywilnej wykonującej czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług był obowiązek
1. Art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie stawia żadnych wymagań co do formy w jakiej ewidencja dla celów podatku od towarów i usług ma być prowadzona. Ewidencję taką może stanowić przy wykonywaniu czynności podlegających opodatkowaniu według tej samej stawki podatkowa księga przychodów i rozchodów. 2. Jeżeli
W stanie prawnym roku 1994 brak było podstaw prawnych do opodatkowania podatkiem od towarów i usług aportu rzeczowego wniesionego dla podwyższenia kapitału zakładowego.