Prawidłowe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wymaga ustalenia i rozważenia wszystkich przesłanek wymienionych w tymże przepisie oraz w art. 21 ust. 5. Decyzje jakie w tej mierze zapadają, nie są oparte na tzw. pełnym uznaniu administracyjnym. Organ państwowy, działając w granicach

Warunkiem koniecznym zachowania prawa do obniżenia podatku należnego jest sporządzenie lub przyjęcie przez podatnika takiej faktury, która by zawierała informacje, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów, jeżeli dotyczy

Użyte w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ nieostre pojęcie "wypadki gospodarczo lub społecznie uzasadnione" ma szeroki zakres znaczeniowy i powinno być interpretowane w zależności od okoliczności sprawy. Obejmuje ono również sytuację, w której błędne zastosowanie stawki podatku zostało spowodowane przyznanymi przez Ministerstwo

1. Rozgraniczenie sprzecznych interesów: z jednej strony podatnika ubiegającego się o ulgę, a z drugiej - budżetu Państwa, i danie priorytetu jednemu z nich na tle okoliczności konkretnej sprawy jest istotą uznania administracyjnego, przewidzianego w art. 31 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Sąd administracyjny nie jest władny wkraczać

Zawarcie umowy najmu lokalu użytkowego z zarządem miasta skutkuje po stronie najemcy powstaniem obowiązku w podatku od nieruchomości /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Decyzja organu nie zawierająca uzasadnienia przyczyn odmowy zastosowania art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ rażąco narusza art. 107 Kpa.

Niezachowanie terminu, o którym mowa w par. 40b ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ nie mogło spowodować utraty prawa do powiększenia podatku naliczonego za okres od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca 1994 r., przyznanego podatnikom spełniającym wymogi określone w ustępie 1 wspomnianego przepisu.

Okoliczność, że błędnie dokonano wpisu do ewidencji, dotyczącego nabytego samochodu osobowego, co spowodowało odliczenie podatku naliczonego z naruszeniem art. 15 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie stanowi podstawy do zastosowania wprost sankcji wynikającej z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy, bez wykazania

Tylko w sytuacji stwierdzenia przez organ podatkowy uchybień w ewidencji o jakich mowa w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczących określenia wysokości podatku naliczonego skutkujących jego zawyżeniem możliwe jest stosowanie przy wymiarze podatku stawki zwielokrotnionej /art. 27 ust. 5 pkt 2 tej ustawy

Obowiązek podatkowy, dotyczący podatku od towarów i usług, powstaje z chwilą wydania /dostarczenia/, przekazania, zamiany, darowizny towaru lub wykonania usługi /art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Data wyżej wymienionych zdarzeń, z którymi ustawa wiąże powstanie obowiązku, decyduje więc o tym, które przepisy

Sformułowanie przepisu art. 19 ust. 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ "obniżenie (...) nie może nastąpić jednak wcześniej niż" oznacza, że choć podstawowym decydującym o dopuszczalnym czasie obniżenia podatku zdarzeniem jest otrzymanie faktury, to jednak mimo otrzymania faktury do obniżenia dojść nie może dopóki nabywca

1. Przepis art. 9 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie ma zastosowania w przypadku, gdy osoba fizyczna posiadająca NIP poprzez połączenie się z innymi osobami fizycznymi zawiązuje spółkę cywilną. 2. Zmiana formy prawnej działalności nie jest zmianą danych w świetle art. 9 ust. 10 cyt. ustawy. 3. Brak zgłoszenia

Dokonanie oszacowania na podstawie wartości sprzedaży wynikającej z dokumentów wybranych losowo nasuwa zastrzeżenia co do jego wiarygodności.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązek podatkowy w tym podatku powstaje z chwilą wykonania usługi. Z przepisu tego nie wynika, aby obowiązek podatkowy wykonania zobowiązania podatkowego był uzależniony od uprzedniego doręczenia decyzji w tym przedmiocie.

Dla celów podatkowych, a w szczególności podwyższenia podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym, nie może służyć wykładnia wywodząca się z innej gałęzi prawa.

1. W toku postępowania dotyczącego ewentualnej odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązanie podatkowe - a więc i odpowiedzialności wspólnika za zobowiązania spółki - przedmiotem ustaleń i rozstrzygnięcia jest istnienie przesłanek podmiotowych odpowiedzialności danej osoby /to jest czy konkretny podmiot odpowiada i w jakim zakresie za zobowiązania innego podmiotu/, nie istnieją natomiast podstawy-przesłanki

W uchwale Składu Siedmiu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętej w dniu 9 września 1996 r. FPS 3/96 /ONSA 1996 nr 4 poz. 150/ stwierdzono, że "decyzja rozstrzygająca na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ o odpowiedzialności za zobowiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z tytułu podatków nie

Poza dokumentami, o których mowa w art. 26 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, podatnik nie może za pomocą innych dowodów przewidzianych w Kodeksie postępowania administracyjnego /np. przy pomocy świadków/ wykazywać np., że wbrew treści dokumentu wydatki zostały poniesione przez inną osobę niż ta, która została w dokumencie

Organy podatkowe, stosując rozwiązanie przewidziane w art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ winny mieć zawsze na względzie to, iż stanowi ono wyjątek od zasady, powinny zatem stosować te przepisy z ostrożnością, a postanowienia ustawy nie mogą być też w żadnym razie interpretowane rozszerzająco.

Postępowanie karno-skarbowe mające na celu ustalenie faktu popełnienia przestępstwa z ustawy Karno Skarbowej z dnia 26 października 1971 r. /Dz.U. 1984 nr 22 poz. 103/ pozostaje bez wpływu na wszczęcie postępowania administracyjnego, mającego na celu ustalenie należności celnych.

Podatek od towarów i usług jest podatkiem rozlicznym w okresach miesięcznych. Miesięczne deklaracje składane przez podatnika, należy badać oddzielnie w odniesieniu do każdego miesiąca. Ujęcie zatem w kwocie podatku naliczonego obniżającego podatek należny kwoty, która stanowić może taki podatek dopiero w następnym miesiącu stanowi naruszenie przepisu art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r.

Czynnikiem wyznaczającym cenę 1 m2 gruntu otrzymanego w wieczyste użytkowanie jest w myśl art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ cena tego gruntu /działki/ ustalona stosownie do przepisów art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z dnie 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /t.j. Dz.U. 1991 nr 30 poz