Zgodnie z art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnik ma obowiązek prowadzić ewidencję zawierającą kwoty określone w art. 20, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającego podatek należny oraz kwoty podlegające opłacie
Wymienienie samochodów osobowych i ich części składowych jako towarów , do których nie ma zastosowania obniżenie kwoty lub zwrotu podatku należnego w osobnym przepisie /art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ świadczy o intencji ustawodawcy odrębnego potraktowania problematyki obniżenia kwoty czy zwrotu
Obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług w okresie innym, niż wynika to z przepisu art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ powoduje utratę uprawnienia do tego obniżenia, nie stanowi zaś wprost o naruszeniu art. 27 ust. 4 ustawy.
Bieg miesięcznego terminu określonego w par. 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 marca 1995 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 35 poz. 173/ rozpoczyna się od daty zakończenia nauki zawodu. Bez znaczenia jest sytuacja, gdy egzamin z praktycznej nauki zawodu odbył się wcześniej, przed terminem, który w umowie określono jako zakończenie
Prawo podatkowe nie może być postrzegane jako swoista pułapka dla podatników, a jego przepisy powinny być zrozumiałe, i to bez stosowania skomplikowanych zabiegów interpretacyjnych.
Zgodnie z par. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 1993 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 59 poz. 272 ze zm./ usługobiorcy używającemu samochodu osobowego na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku oraz do obniżenia podatku należnego
1. Zwolnienie od podatku dochodowego w rozumieniu par. 1 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20 ze zm./ przysługuje z tytułu wykonania a nie organizowania wykonawstwa przez inne podmioty robót w zakresie budownictwa mieszkaniowego. 2
O tym, czy przedmiotowy budynek uznać za obiekt budownictwa mieszkaniowego powinno decydować "przeważające przeznaczenie obiektu" wyrażające się w proporcjach powierzchni mieszkalnej i niemieszkalnej pod warunkiem, że powierzchnia mieszkalna służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych rodzin stale tam zamieszkujących, o których stanowi art. 51 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów
Niewpisywanie faktur sprzedaży nie jest zwykłym naruszeniem obowiązków określonych w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i oznacza, że ewidencja nie może stać się wyłączną podstawą do określenia podstawy opodatkowania, gdyż nie w pełni oddaje wielkość obrotu. Sytuacja ta uzasadnia zastosowanie art. 27 ust
1. Brak jest przepisów zabraniających biegłym rewidentom prowadzenia działalności gospodarczej, w tym również prowadzenia biur księgowych świadczących usługi w zakresie badania bilansów. 2. Ewidencja dla celów składek na rzecz samorządowej organizacji zawodowej rewidentów nie może być uznana za ewidencję VAT, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług
Z uwagi na unormowania: art. 3 in initio, art. 2 par. 1 pkt 1 in initio ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./, art. 5 ust. 1 i 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, a także art. 1 par. 1 pkt 1, art. 104 par. 1 i 2, art. 109 par. 1, art. 110 par. 1 i art. 130
Od dnia 5 lipca 1993 r. to jest od wejścia w życie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, sprzedaż wierzytelności nie podlega opłacie skarbowej, jeżeli dokonuje jej podatnik VAT świadczący usługi w zakresie finansów, a także gdy podatnikiem tej daniny jest nabywca wierzytelności.
1. Odpowiedź na skargę nie może uzupełniać tego, co powinno zawierać uzasadnienie faktyczne decyzji. Cel tego pisma jest zupełnie inny - ma ono zawierać wyłącznie ustosunkowanie się do zarzutów skargi. 2. Organ podatkowy orzekający o odpowiedzialności nabywcy majątku podatnika /ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych - Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ każdorazowo musi z urzędu rozważyć
1. Odnoszenie w koszty wydatków z tytułu częściowego używania telefonu prywatnego do celów służbowych jest możliwe w sytuacji, gdy działalność gospodarcza jest prowadzona w lokalu mieszkalnym podatnika. Jeżeli podatnik dysponuje telefonem w miejscu wykonywania działalności gospodarczej, to zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów rozmów telefonicznych z telefonu prywatnego /w lokalu mieszkalnym
W świetle przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ brak jest podstaw do stwierdzenia, że rozporządzenie rzeczą stanowiącą własność osobistą podatnika podatku od towarów i usług i nie związaną z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub korzystanie z niej podlega opodatkowaniu tym podatkiem, chyba że spełnia
1. Decyzja określająca inną wysokość podatku dochodowego niż wynikająca z zeznania podatkowego za dany rok, wydana na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ ma charakter decyzji deklaratoryjnej, to znaczy, że stwierdza jedynie fakt uprzedniego powstania zobowiązania podatkowego na skutek zaistnienia okoliczności, z którymi
Odliczenie podatku naliczonego w miesiącu poprzedzającym otrzymanie faktury jest nieprawidłowością w świetle art. 19 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ i powinno skutkować określeniem prawidłowej wysokości podatku. Nie stanowi to jednak zawyżenia podatku naliczonego w ogóle, skoro kwota tego podatku wynika z prawidłowo
1. Wystawienie faktury korygującej potwierdza jedynie wcześniej przyznany rabat i nie może być utożsamiane z jego przyznaniem. 2. Podatnik, który nie obniżył podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzymał fakturę lub w miesiącu następnym, nie traci tego prawa bezpowrotnie; może on kwotę tego podatku odliczyć później, dokonując odpowiedniej korekty uprzednio
Obowiązek podatkowy w podatku VAT nie jest związany z momentem zawarcia cywilnoprawnej umowy, lecz z momentem wydania towaru lub wykonania usługi i tylko wyjątkowo z momentem zapłaty - zależnie od tego, co nastąpi wcześniej, chyba że pobrano zaliczkę w wysokości co najmniej połowy ceny.
Pojęcie praw majątkowych nie zostało zdefiniowane w ustawie. Artykuł 18 ustawy z 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wymienia jedynie przykładowo, bo używa zwrotu 'w szczególności', kilka rodzajów praw majątkowych zalicza do nich prawa autorskie, prawa do projektów wynalazczych, prawa do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych. Jest to jednak katalog
1. Interpretacja statystyczna zawarta w komunikacie Prezesa GUS w sprawie interpretacji SWW w zakresie grupowań niektórych towarów jest wiążąca zarówno dla organu podatkowego jak i dla podatnika. Opracowana bowiem została przez uprawniony do tego centralny organ administracji państwowej, który działał w ramach uprawnienia przyznanego mu przez art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1982 r. o statystyce
Czynności takie jak: sprzedaż, świadczenie usług, zamiana, wykonywane są w ramach stosunków zobowiązaniowych, które z natury rzeczy są stosunkami prawnymi, w których występują co najmniej dwie strony. Realizacja czynności sprzedaży może nastąpić jedynie między dwoma podmiotami rozróżnianymi przez przepisy w sprawie podatku od towarów i usług, jako sprzedawca i nabywca. Niedopuszczalna jest sytuacja