Istota zastawu, także ustawowego z art. 23 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, polega na indywidualizacji przedmiotu zastawu. Stąd postępowanie egzekucyjne w przedmiocie wierzytelności pieniężnej zabezpieczonej zastawem na rzeczy będzie w przypadku egzekucji sądowej toczyć się w trybie art. 844-879 Kpc, a w przypadku egzekucji administracyjnej

Skoro "stłuczki" są normalnym następstwem działalności związanej z handlem butelkowanymi napojami, to rzeczywista wartość tych stłuczek winna zostać co do zasady uwzględniona jako koszt uzyskania przychodu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Skoro naczelny organ administracji w ramach kompetencji wyznaczonych przepisami rangi ustawowej prezentuje prawidłową - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - wykładnię zastosowanych w sprawie przepisów, to postępowanie wbrew niej należy uznać za naruszenie prawa materialnego.

Taras budynku letniskowego, posiadający dwie ściany, pokrycie dachowe i filary, podlega wliczeniu do powierzchni użytkowej budynku i w konsekwencji opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

1. Ustalenie wartości nie zaewidencjonowanej sprzedaży w drodze oszacowania powinno obejmować ściśle określone czynności, a nie okresy. Decyzja zawierająca sankcje z art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie może być oparta na nieskonkretyzowanych zarzutach, że podatnik naruszył obowiązki ewidencyjne

Podatnik potwierdził dowodem wewnętrznym zakup owoców cytrusowych, w których określenie ilości zakupionego towaru nie zostało podane w sposób właściwy, tj. w jednostkach miary właściwych dla danego towaru. Dowody te nie mogą być podstawą wpisu w księdze podatkowej i tym samym nie można uznać wydatków nimi udokumentowanych za koszty uzyskania przychodu - par. 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów

Pojęcie "budowa" w rozumieniu prawa budowlanego jest znacznie szersze niż użyte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w szczególności obejmuje również sytuacje przewidziane w pkt 5 lit. "e-g" tego artykułu.

W ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1995 r., ustawodawca nie wprowadził obowiązku umieszczania na fakturach daty ich otrzymania. Oznacza to, że dopuszcza się możliwość przeprowadzenia dowodu na tę okoliczność nie tylko za pomocą dowodu z dokumentu, lecz również innymi środkami dowodowymi.

1. Okresowe i podmiotowe zwolnienie podatkowe w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych ustanowione ustawą z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 41 poz. 325 ze zm./ z mocy ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym /Dz.U. nr 60 poz. 253 ze zm./ uległo ograniczeniu wyłącznie do przedmiotu działalności gospodarczej określonego

Przez wartość sprzedaży określoną zgodnie z ust. 6, o której mowa w ust. 7 art. 14 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, należało rozumieć taką część kwoty, wymienionej w ust. 1 pkt 1, która odpowiada okresowi prowadzonej sprzedaży w stosunku do całego roku podatkowego.

1. Przepis art. 12 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku wyrównawczym /Dz.U. nr 42 poz. 188 ze zm./ nie uprawnia do przyjęcia, że zobowiązanie w podatku wyrównawczym powstawało z mocy prawa. 2. Wynagrodzenie za utwór będący przedmiotem prawa autorskiego /wynagrodzenie ze sprzedaży prawa autorskiego/ podlegało podatkowi wyrównawczemu jako przychód stanowiący inny dochód w rozumieniu art. 1 i art.

Uprawniony do otrzymania faktury stwierdzającej nabycie towaru lub usługi /par. 18 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług - Dz.U. nr 39 poz. 176 ze zm./ był tylko taki podmiot, który w chwili nabycia spełniał warunki określone w tym przepisie. Późniejsze uzyskanie takiego uprawnienia, przez dopełnienie na przykład obowiązku rejestracji, nie działa

1. Przy ocenie czy wydatki poniesione przez podatnika polegają na budowie budynku, czy też na jego remoncie lub modernizacji, należy się posługiwać przede wszystkim potocznym rozumieniem tych pojęć, definicjami encyklopedycznymi, a pomocniczo również rozwiązaniami przyjętymi w prawie budowlanym. 2. Prawo podatnika do odliczenia wydatków mieszkaniowych należy analizować wnikliwie na tle konkretnego

Nieprawidłowości polegające na nie przeliczeniu wartości początkowej środka trwałego na złote polskie, nie podanie stawki amortyzacyjnej oraz odpisu amortyzacyjnego - nie mogą stanowić przesłanki skutkującej nie uznanie za koszty uzyskania przychodu amortyzacji środków trwałych.

Przepis par. 35 ust. 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 1994 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 133 poz. 688 ze zm./ nie określa terminu, w którym dokonuje się obniżenia kwoty podatku należnego. Termin ten określa art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

W przypadku naruszenia przez podatnika obowiązku prowadzenia ewidencji w sytuacji, gdy spowodowało ono zawyżenie podatku naliczonego, uzasadnione jest ustalenie przez organ podatkowy kwoty podatku należnego podwyższonej o trzykrotność tego zawyżenia.

1. Wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego i przeznaczonego na cele mieszkaniowe, wymienione w art. 26 ust. 1 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w istocie rzeczy są wydatkami poniesionymi przez podatnika na te właśnie cele. Zostały one jedynie przesunięte w czasie; podatnik, z uwagi na uzyskanie kredytu, de facto wydatki na

1. Zastosowanie sankcji w postaci zwielokrotnionej stawki przy wymiarze podatku zgodnie z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ może nastąpić tylko wtedy, gdy zaniedbanie przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 27 ust. 4 tej ustawy nie stwarza wiarygodnej podstawy

1. Określone stawki podatku od środków transportowych nie mogą przekroczyć wysokości maksymalnej przewidzianej dla danego środka transportowego. 2. Zwolnienia zawarte w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ mają charakter podmiotowy i dotyczą zwolnień całkowitych, a nie częściowych. 3. Ustawodawca nie przewidział odrębnej stawki

Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ sam fakt wystawienia faktury powoduje powstanie obowiązku zapłaty wykazanego w niej podatku i to niezależnie od tego czy sprzedaż to była, czy nie była objęta obowiązkiem podatkowym. Wystawienie faktury zgodnie z wolą ustawodawcy w zakresie podatku od towarów

Decyzja wydana w trybie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ określa jedynie wysokość zobowiązania już istniejącego będącego już w chwili jej wydania zaległością podatkową, stąd też moment doręczenia decyzji jest tylko początkiem biegu terminu do wniesienia odwołania od tej decyzji. W decyzjach podatkowych rozstrzygających w

Należy uznać za dopuszczalne złożenie poprawionej deklaracji, czy też zeznania, jeżeli jest to wynikiem błędu popełnionego w pierwszej deklaracji. Jeżeli organ podatkowy do momentu złożenia poprawionej deklaracji nie wydał jeszcze decyzji w przedmiocie tego podatku, deklaracja ta, zgodnie z art. 168 Kpa powinna stać się podstawą ustalenia wysokości zobowiązania. W przypadku zaś, gdy deklaracja ta została

Gdy sprzedaż nie miała miejsca, podmiot występujący w umowie jako "nabywca" nie uzyskuje prawa do obniżenia kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług.