1. Skoro skutki prawne decyzji wydanej na podstawie art. 41 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ powstają z chwilą jej doręczenia małżonkowi podatnika, a zaległości podatkowe podlegają zaspokojeniu z majątku wspólnego małżonków, to brak ustroju wspólności majątkowej między małżonkami wyklucza możliwość ponoszenia przez współmałżonka odpowiedzialności

Nierzetelne prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów narusza przepis par. 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 1991 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów i daje podstawę poprzez art. 169 Kpa do określenia podstawy opodatkowania w drodze szacunkowej zgodnie z art. 11 ustawy o zobowiązaniach podatkowych z dnia 19 grudnia 1980 r. Podstawę obliczenia

Organy podatkowe mają zgromadzić w postępowaniu w sposób wyczerpujący cały materiał dowodowy i rozpatrzyć go /art. 77 par. 1 Kpa/. Jednakże dowody te podlegają swobodnej, co nie znaczy, że dowolnej ocenie organów /art. 80 Kpa/. Dlatego też, jeżeli w oparciu o zebrany materiał dowodowy organy podatkowe doszły do wniosku, że nie jest on wystarczający do ustalenia prawidłowej podstawy opodatkowania, należało

Organy podatkowe uznały, iż przyjęcie w umowie pożyczki znacznie wyższej /prawie dwukrotnie/ stopy oprocentowania, niż stosowana w tym okresie przez inne podmioty świadczące na rynku tego rodzaju usługi, wynikało z istniejącego między kontrahentami umowy związku kapitałowego i związek ten miał bezpośredni wpływ na tak ukształtowane warunki umowy. Ocenie tej, w świetle treści art. 11 ust. 3 i 4 ustawy

Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.

Pojęcie "środki trwałe" jest pojęciem ekonomicznym i w takim kontekście należy ustalać - korzystając nawet z pomocy biegłych z zakresu ekonomii lub budownictwa - charakter towaru sprowadzonego z zagranicy. Bez znaczenia będzie przy tym wartość towaru celnego, jego kompletność i zdatność do użytku, jeśli stanowi część większej całości - przeciwnie niż stanowi przepis par. 2 rozporządzenia Ministra Finansów

Dla kwestii uznania obiektu za związany z działalnością gospodarczą nie ma istotnego znaczenia okoliczność, że obiekt ten nie został zaewidencjonowany jako środek trwały. Decydujące w tej mierze są bowiem przepisy podatkowe a nie przepisy dotyczące ewidencji środków trwałych.

Obywatel ma prawo oczekiwać, iż skoro wymaga się od niego złożenia zeznania na obowiązującym druku, to druk ten jest tak opracowany, że zapewnia wywiązanie się przez obywatela z ujawnienia wszystkich okoliczności niezbędnych do prawidłowej oceny sytuacji podatnika.

Skoro podatnik uwzględnił w swych księgach podatkowych wszystkie poniesione przez siebie wydatki, a spór toczy się jedynie o to, czy owe wydatki rzeczywiście poniesione przez skarżącego stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to bezpodstawnie urząd skarbowy zarzuca nierzetelność owym księgom ze wszystkimi stąd niekorzystnymi dla podatnika

Według art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ zobowiązanie wygasa przez zapłatę podatku. Nie zawsze musi to jednak oznaczać, że postępowanie w sprawie przyznania ulgi /umorzenie należności/ staje się bezprzedmiotowe w rozumieniu art. 105 par. 1 Kpa. Strona, która nie występuje o umorzenie postępowania i nie cofa wniesionego odwołania

1. Przedmiotem postępowania w sprawach odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe są wyłącznie kwestie związane z odpowiedzialnością osoby trzeciej; a celem - wydanie decyzji o której mowa w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./. Podatnik nie jest stroną tego postępowania, choć przedmiotem odpowiedzialności osoby

Za ewidencję sprzedaży, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, może być uznana również ewidencja przychodów i zakupów przewidziana w par. 6 ust. 1 obowiązującego w 1994 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób

Wynik kontroli, który nie określa zobowiązań podatkowych, nie podlega wzruszeniu w trybach określonych przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./.

Podstawą orzeczenia organów obu instancji w przedmiocie odmowy zaniechania poboru zaliczek na podatek dochodowy z tytułu poniesionych wydatków na cele rehabilitacyjne była ocena sytuacji materialnej podatnika, z której wynikało, że jego dochód na 1 członka rodziny podatnika znacznie przekraczał kwotę najniższej emerytury, wobec czego podatnik nie znalazł się w sytuacji uprawniającej go do przyznania

1. Usługa notarialna dotycząca umowy nabycia przez zamianę nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 7 procent, jeżeli przed przystąpieniem do umowy nabywca nie jest właścicielem innego budynku mieszkalnego, stanowiącego odrębną nieruchomość ani też nie dysponuje spółdzielczym

Przekroczenie w ciągu roku podatkowego wartości sprzedaży towarów i w konsekwencji utrata zwolnienia przez podatników rozpoczynających działalność w ciągu roku - o czym mowa w art. 14 ust. 7 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ - następuje z momentem, gdy wartość ta przekroczy kwotę określoną dla danego podatnika proporcjonalnie

Przepisy prawa podatkowego nie upoważniają organów podatkowych do wydawania decyzji w przedmiocie określenia stronie wysokości straty poniesionej w roku podatkowym.

Jako niedopuszczalne ocenić należy zastosowanie przez organ odwoławczy przepisu art. 138 par. 2 /uchylenie decyzji organu I instancji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia temu organowi/ jedynie z tego względu, że w decyzji organu I instancji należało określić zobowiązanie w podatku VAT bez prawa obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, a więc w wyższej kwocie.

Samo przeznaczenie nieruchomości w planach zagospodarowania przestrzennego na cele uzasadniające wywłaszczenie nie jest wystarczające do przyjęcia iż tym samym każde rozporządzenie w formie umowy sprzedaży uzasadnia przyjęcie że czynność taka zwolniona jest od obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. "h" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U.

1. Gdy odliczanie i pobranie podatku następuje za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionuje obliczanie podatku lub obowiązek podatkowy, zwrot nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku może nastąpić na podstawie art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ tylko na mocy wcześniej wydanej na podstawie art. 175 Kpa decyzji o przedmiocie

Podziemne wyrobisko górnicze nie jest nieruchomością w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

Wyjątek określony w art. 25 ust. 1 pkt 4 lit. "b" ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczy sytuacji, gdy podatek naliczony pozostaje w bezpośrednim związku z umową darowizny, czyli wynika z dokonania tej właśnie czynności prawnej, podlegającej opodatkowaniu na mocy art. 2 ust. 3 pkt 4 ustawy. Nie obejmuje natomiast sytuacji

1. Nie można ograniczyć uprawnień, wynikających dla podatników z art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ do należnych podatnikom należności od państwowych jednostek budżetowych za dostarczone lub wykonane przez podatników na rzecz tych jednostek towary, roboty i usługi. Wskazany przepis nie nawiązuje do art. 15 ustawy z dnia 5 stycznia