1. Jeżeli podatnik w pierwotnej deklaracji dokonał korekty, co wyraźnie zostało przewidziane w obowiązującym wzorze deklaracji VAT-7 /wprowadzonym przez Ministra Finansów na podstawie delegacji ustawowej, przewidzianej w art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm.; zarządzenie Ministra Finansów z dnia 1 lutego 1995

Decydujące znaczenie dla uzasadnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ ma nie kolejność dokonywanych transakcji, lecz wydatkowanie pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży mieszkania na inny cel mieszkaniowy, jeśli istnieje oczywisty związek między tymi, zdarzeniami.

W decyzji ustalającej lub określającej zobowiązanie podatkowe, w której następstwie powstaje nadpłata podatku, o jakiej mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, organ podatkowy nie orzeka w przedmiocie oprocentowania nadpłaty podatku, przysługującego podatnikowi zgodnie z art. 29 ust. 3 tej ustawy.

Nie można czynić podatnikowi zarzutu naruszenia przepisów, jeżeli przepisy te są niejednoznaczne, a podatnik wybrał jedno z możliwych stanowisk. Skoro wyspecjalizowane, profesjonalne organy podatkowe miały trudności z interpretacją wprowadzonych przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, to oczywistym jest, że nieporównanie

Termin, o jakim mowa w par. 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553 ze zm./ jest terminem przywracalnym.

Podmiotami "przywileju podatkowego" określonego w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego przychodów z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej /Dz.U. nr 35 poz. 203 ze zm./ są zarówno spółka cywilna /w zakresie podatku obrotowego/, jak i każdy ze wspólników /w zakresie ciążącego tylko na nim obowiązku

Równowartość kwoty, co do której dokonano potrącenia, nie jest zobowiązaniem podatkowym, dlatego jednostka budżetowa nie może się domagać jej umorzenia na podstawie art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.

Korzystniejsze oprocentowanie kredytów udzielanych przez bank spółdzielczy swym członkom niż kredytów udzielanych innym osobom, stanowi nieodpłatne świadczenie na rzecz udziałowców będące przychodem w rozumieniu art. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Nabyciem nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ nie jest orzeczony decyzją administracyjną zwrot nieruchomości wywłaszczonej na rzecz poprzedniego właściciela lub jego następcy prawnego na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości

1. Ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w art. 27 ust. 4 określa szeroko zakres obowiązków podatnika, ale tylko naruszenie niektórych z nich powodować może skutki, o jakich mowa w ust. 5 pkt 1 i 2. 2. Sankcja z art. 27 ust. 5 pkt 1 tej ustawy, może być zastosowana tylko wtedy, gdy podatnik nie prowadzi ewidencji zawierającej

Na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odliczeniu od dochodów nie podlegają wydatki na zakup lokalu mieszkalnego, powstałego po przystosowaniu przez sprzedawcę na cele mieszkalne wcześniej nabytego budynku administracyjno-mieszkalnego.

Przyjmowanie do struktury zakupów, określonej w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wyłącznie zakupów od innych jednostek z pominięciem przesunięć wyrobów własnych przeznaczonych do sprzedaży powoduje wadliwe rozliczenie należnego podatku od towarów i usług. Nie uwzględnianie przy rozliczeniu podatku przekazań

Terminy wprowadzenia ewidencjonowania obrotu i kwot należnego podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących, przewidziane w ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz przepisach wykonawczych do tej ustawy, są terminami prawa materialnego nie podlegającymi przywróceniu na zasadach przewidzianych w art. 58-60 Kpa.

1. Art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie zawiera wymogu, iż wskazane nim cele statutowe mają być głównymi czy jedynymi celami działalności osoby prawnej. 2. Prawa do ulgi podatkowej, o której mowa wyżej, nie są uzależnione od intensywności działalności gospodarczej osoby prawnej.

Przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie ma zastosowania w przypadkach, w których wypłata wynagrodzenia twórcy projektu racjonalizatorskiego nie wiązała się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu.

Artykuł 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ w brzmieniu ustalonym w art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. /Dz.U. nr 28 poz. 127/ wprost wyklucza możliwość zaliczania do kosztów uzyskania spółki z o.o. wypłat czy innych świadczeń - dokonywanych na rzecz

1. Podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ jest spółka cywilna, a nie jeden ze wspólników. 2. Art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ stanowi, że wspólnik spółki cywilnej odpowiada całym swoim majątkiem

Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie

Jeżeli wierzyciel /Skarb Państwa/ przed ogłoszeniem upadłości uzyskał zastaw między innymi na ruchomościach, to może nie tylko prowadzić egzekucję wszczętą przed ogłoszeniem upadłości, lecz może po ogłoszeniu upadłości wszcząć egzekucję z przedmiotu, na którym służy mu zabezpieczenie.

Art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polsce /Dz.U. nr 29 poz. 154 ze zm./ ma charakter lex specialis. Oznacza to, że w obecnym stanie prawnym nadal istnieje możliwość odliczania przez osoby prawne od dochodu przed opodatkowaniem darowizn na cele charytatywno-opiekuńcze.

Zasada wymiaru podatku leśnego określona w art. 64 i art. 65 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444 ze zm./ ma zastosowanie do lasów, dla których sporządzono plan urządzenia lasów. Istniejący plan urządzenia lasów dla celów wymiaru podatku leśnego, aktualizowany na dzień 1 stycznia każdego roku podatkowego, jest w takiej postaci podstawą wymiaru tego podatku do czasu sporządzenia

Jeżeli organ podatkowy ustala podstawę opodatkowania - mimo pominięcia ksiąg podatkowych - na podstawie dowodów i materiałów przedłożonych przez podatnika /faktur, rachunków, stanów remanentowych, zeznań podatnika/ i przyjmuje je w rezultacie za podstawę ustalenia rozmiaru zobowiązań podatkowych, wtedy nie stosuje instytucji "szacunku", a decyzję wydaje bez potrzeby sięgania do art. 11 ustawy z dnia

Darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą, o których mowa w art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Polsce /Dz.U. nr 29 poz. 54 ze zm./, a także w art. 40 ustawy z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego /Dz.U. nr 66 poz. 287/ nie podlegają ograniczeniom zawartym w art. 26 ust. 1