Ustawy o samorządzie terytorialnym oraz o podatkach i opłatach lokalnych dają radzie gminy prawo do zarządzenia poboru opłat lokalnych, w tym opłaty targowej, w drodze inkasa oraz określenia inkasentów oraz wysokości wynagrodzenia za inkaso. Ustawodawca pozostawił wysokość tego wynagrodzenia do uznania rady gminy. Rada może też uchwałą zmienić ustalone przez siebie wynagrodzenia. Nie jest więc prawdą

1. Opłaty dodatkowe za korzystanie z mienia Skarbu Państwa - naliczone, lecz których płatność została odroczona do dnia 16 kwietnia 1993 r. stanowiły koszty uzyskania przychodu. Począwszy od tej daty kosztu takiego nie stanowią stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ skarżący mógł być zwolniony od tego podatku pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu stosownego oświadczenia w terminie 60 dni po wejściu w życie ustawy /art. 48 cyt. ustawy/. W związku z tym, iż skarżący nie złożył w terminie oświadczenia o wyborze zwolnienia

Podatnik oświadczenie o wyborze zwolnienia od podatku VAT-6 złożył na ręce pełnomocnika, który podjął się przekazania go do Urzędu Skarbowego. Faktycznie oświadczenie to nie wpłynęło do Urzędu Skarbowego. Przedstawienie przez pełnomocnika dowodów nadania na Poczcie przesyłek poleconych adresowanych do Urzędu Skarbowego bez wskazania jakie dokumenty przesyłki te zawierały, nie zobowiązywało Urzędu Skarbowego

1. Błędne jest twierdzenie, że nie pobieranie odrębnej ceny za karty do gry, dołączone do gazety, pozbawia je cech losu, gdy w istocie obojętne było, czy owa karta była formalnie bezpłatnym dodatkiem, czy też jej cena ukryta była w podwyższonej cenie gazety. 2. Zasada uznania administracyjnego nie ma zastosowania w sprawie, której przedmiotem jest wyłącznie kwestia interpretacji konkretnych przepisów

Naruszenie obowiązków wynikających z art. 7, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa przez organy podatkowe polegające na niedołożeniu starań w wyjaśnieniu faktów i dowodów w sprawie powoduje nieważność decyzji i uchylenie jej przez NSA.

Z upływem roku podatkowego /kalendarzowego/ wygasa obowiązek obliczania i poboru zaliczek, zaś postępowanie w sprawie zaniechania ich poboru staje się bezprzedmiotowe. W takiej sytuacji organ podatkowy zobowiązany jest do umorzenia postępowania na podstawie art. 105 par. 1 Kpa.

O zwolnieniu od opłaty skarbowej lub odmowie zwolnienia decyduje przeznaczenie zakupionego gospodarstwa rolnego wyrażające się w sposobie jego użytkowania bezpośrednio po nabyciu, natomiast późniejsza zmiana przeznaczenia nie może skutkować wstecz pozbawienia prawa do zwolnienia od opłaty. Nie jest również warunkiem zwolnienia od opłaty skarbowej użytkowanie gospodarstwa przez nabywcę.

Ustawa z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ przewiduje różne sposoby przejęcia mienia Skarbu Państwa do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. W szczególności rozróżnia przejęcie gruntów zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej /art. 14 i art. 15/ od przekazania nieruchomości

Wydatki na spłatę kredytu zaciągniętego przez spółdzielnię mieszkaniową na sfinansowanie kosztów budowy budynku mieszkalnego wielorodzinnego stanowią spłatę wkładu budowlanego - wydatek na ten wkład w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1992 r. /por. wyroki z dnia: 29

1. Metoda ustalania dochodu podatkowego - jako skorygowanego zysku bilansowego - została całkowicie wyeliminowana z polskiego ustawodawstwa podatkowego. 2. Funkcją ksiąg handlowych jest rejestrowanie operacji gospodarczych i odpowiadających im operacji finansowych. Zapisy dokonywane w tych księgach nie mogą tworzyć ani modyfikować obowiązku podatkowego, gdyż obowiązek ten wynikać może wyłącznie z przepisów

1. Niedokonanie przez określony podmiot obowiązku rejestracji podatkowej, o której mowa w art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie pozbawia tego podmiotu przymiotu podatnika w rozumieniu art. 5 tej ustawy. 2. Obowiązek uiszczenia podatku "importowego" /granicznego/, o którym mowa w art. 11 ust. 1 tej ustawy, istnieje

Wymóg określony w par. 3 ust. 5 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu obniżania należnego podatku od towarów i usług o kwoty podatku obrotowego oraz ewidencji, której prowadzenie zwalnia od obowiązku dokonywania spisu z natury /M.P. nr 24 poz. 243 / ma charakter formalny i służyć ma zabezpieczeniu warunków dla zgłoszenia podatku obrotowego zawartego

W myśl art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ podatnikami podatku od towarów i usług są między innymi osoby prawne mające siedzibę na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Dla statusu podatnika jest bez znaczenia, czy osoby reprezentowane są przez ustawowe lub statutowe organy, czy też przez syndyka, gdy reprezentowanie

Prawo do uwzględniania strat poniesionych przez poprzednika przez jego następcę dla ustalenia podstawy opodatkowania musi wynikać z ustawy statuującej sukcesję ogólną, bądź też z jednej i drugiej ustawy, nie może natomiast wynikać z umowy cywilnoprawnej.

Zwolnienie przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ dotyczy gruntów przejętych z Państwowego Funduszu Ziemi, a nie gruntów pochodzących ze zlikwidowanego Państwowego Gospodarstwa Rolnego.

1. Art. 14 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ przewiduje możliwość zwolnienia od podatku podatników, którzy w roku poprzednim osiągnęli wartość sprzedaży przekraczającą 600 mln zł do 4 mld zł o ile złożą zgodnie z art. 48 ww. ustawy w terminie 60-ciu dni od dnia wejścia w życie ustawy oświadczenia urzędowi skarbowemu

Jeżeli podatnik jest zwolniony od podatku od towarów i usług z mocy prawa na podstawie art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie uzyskuje uprawnień określonych w art. 19 ust. 1 tej ustawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Warunkiem dla skorzystania z tych uprawnień jest złożenie przez

Z chwilą podjęcia działalności gospodarczej niezależnie od miejsca położenia zakładów spółka cywilna jest jedynym podmiotem gospodarczym i podatnikiem podatku od towarów i usług.

Organy podatkowe błędnie przyjęły, że podatek tzw."sankcyjny" wynika z mocy prawa. Termin zapłaty podatku w przypadku ustalenia podatku na podstawie art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynosi 14 dni od daty doręczenia decyzji ustalającej ten podatek.

Warunkiem koniecznym zachowania uprawnień wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług jest takie sporządzenie przez podatnika tego podatku faktury, aby zawierała informacje, o jakich mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Rozszerzenie tych wymogów w przepisach par. 18 - 31 rozporządzenia Ministra

Uprawdopodobnienie, o którym mowa w art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ stanowi swego rodzaju wyjątek od zasady udowadniania i działa na korzyść strony, której przepis ustawy dozwala na wykazywanie mniejszego stopnia pewności, że dany skutek nastąpi,

Granicą uwzględnienia w postępowaniu administracyjnym słusznego interesu strony /art. 7 Kpa/ jest zaistnienie kolizji z interesem społecznym.

1. Gdy organ podatkowy ustala podstawę obliczenia podatku w drodze szacunkowej, ciąży na nim obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych kroków dla ustalenia tej podstawy w sposób najbardziej zbliżony do jej rzeczywistej wysokości, a zatem nie może on przyjmować za podstawę swoich rozstrzygnięć ustaleń dowolnych lub przypadkowych. Wybór metody szacowania musi mieć na względzie dążenie do osiągnięcia rezultatów