Wobec braku w ustawie z dnia 9 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 129 poz. 599/ przepisów przejściowych dotyczących sankcji związanych z nieprawidłowym prowadzeniem ewidencji do celów podatku od towarów i usług należy przy orzekaniu stosować regułę lex benignior, nakazującą - w razie stwierdzenia sprzeczności w zakresie sankcji prawnofinansowych

Obowiązek podatkowy w podatku dochodowym powstaje zawsze na dzień 31 grudnia, gdyż regułą jest, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy.

1. Pozbawienie uprawnień wynikających z materialnego prawa administracyjnego nie może nastąpić w drodze zabiegów redakcyjnych, nawet wówczas gdy polegają one na dostosowaniu ułomnego orzeczenia organu do wyraźnej dyspozycji wynikającej z normy prawa materialnego. 2. Paragraf 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników

Odstąpienie przez płatnika od poboru podatku jest możliwe tylko w sytuacji, gdy możliwość taką przewiduje przepis szczególny.

Podatnik zamierzający odliczyć od dochodu darowizny, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, powinien wykazać, kiedy, komu, jaką kwotę i na jaki cel podarował. Zmiana ust. 6 tego artykułu dokonana ustawą z dnia 16 grudnia 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania i niektórych

Odliczenia od dochodu z działalności gospodarczej danego roku podatkowego, o której mowa w art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ podlegają koszty uzyskania przychodu w tym roku poniesione, natomiast w wypadku należności nieściągalnych - odliczenie następuje w roku podatkowym, w którym nieściągalność została uprawdopodobniona

1. Rozstrzygnięcie sprawy z zakresu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. - o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ następuje w ramach uznania administracyjnego 2. Zaniechanie ustalania i poboru zobowiązań podatkowych stosuje się wyjątkowo w szczególnie uzasadnionych wypadkach, zwłaszcza w razie znacznego ograniczenia możliwości płatniczych podatnika wskutek zdarzeń losowych

1. Wydatki na utrzymanie mieszkań zakładowych nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i wpływu na wielkość osiągniętego przychodu, wobec czego nie stanowią kosztu uzyskania przychodu - jeśli nie wynika to z układu zbiorowego pracy lub z innych aktów prawnych. 2. Z faktu wprowadzenia ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania

Termin zawiadomienia organu podatkowego o wyborze zwolnienia nie może być utożsamiany z wyborem tego zwolnienia.

Nieodpłatne użytkowanie cudzych urządzeń technicznych do prowadzenia działalności gospodarczej, dla osiągnięcia z tej działalności przychodów, jest przychodem podlegającym opodatkowaniu, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Dla wymiaru podatku od nieruchomości bezprzedmiotowe jest unormowanie dotyczące aktualizacji ceny gruntu zawarte w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ w okresie do dnia 31 grudnia 1993 r. podatek od towarów i usług pobrany od aportów rzeczowych przekazanych z zagranicy na rzecz spółek działających w Polsce nie podlegał zwrotowi, z uwagi na fakt, iż spółka przy przekazywaniu wkładu niepieniężnego w formie aportu rzeczowego

1. Przepis art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ uzasadnia zastosowanie przy wymiarze podatku stawki podwyższonej lub zwielokrotnionej tylko w wypadku, gdy zaniedbanie przez podatnika obowiązków w zakresie prowadzenia ewidencji, o których mowa w ustępie czwartym nie stwarza dostatecznie wiarygodnej podstawy

Spółka prawa handlowego udzielająca pożyczek pieniężnych bez stosownego zezwolenia, to jest wykonująca jedną z czynności bankowych, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. - Prawo bankowe /Dz.U. 1992 nr 72 poz. 359 ze zm./, nie może być uznana za podmiot gospodarczy "prowadzący działalność w zakresie (...) udzielania pożyczek" w rozumieniu par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia

Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1992 r., jeżeli dochody z jakiegokolwiek źródła były wolne od podatku, czy też podatkowi nie podlegały, to przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się zarówno przychodów z tego źródła, jak i kosztów uzyskania tego przychodu, niezależnie od rodzajów tych kosztów, to jest zarówno

W razie uchylenia przez organ odwoławczy decyzji wydanej na podstawie art. 175 par. 1 Kpa, przepis art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, przewidujący oprocentowanie nadpłaty podatku nie znajduje zastosowania.

Organ podatkowy, dokonujący wymiaru podatku od nieruchomości gruntowej, nie jest uprawniony do przyjęcia za podstawę wymiaru podatku innej powierzchni od tej, jaka figuruje w rejestrze gruntów, prowadzonym przez właściwy organ geodezyjny.

Dla pozbawienia ksiąg podatkowych mocy dowodowej na podstawie art. 169 par. 1 Kpa nie wystarcza ustalenie, że w pewnym okresie nie dokonano w księdze odpowiadającego rzeczywistości zapisu, o ile tylko sam podatnik zapis ten następnie doprowadził do stanu zgodnego z rzeczywistością. W takiej sytuacji nie tyle o nierzetelności księgi, co o jej wadliwości formalnej można mówić. Organ podatkowy ustala

Wartość rynkową sprzedawanej rzeczy lub prawa jako podstawę opodatkowania ustala się tylko wtedy, kiedy cena bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej /art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Odmowa przeprowadzenia dowodu z dokumentów firm sprzedających towary i usługi rażąco narusza zasady postępowania administracyjnego, w szczególności art. 75 Kpa. W świetle tego przepisu niedopuszczalne jest stosowanie formalnej teorii dowodów przez twierdzenie, że daną okoliczność można udowodnić wyłącznie określonymi dowodami, bądź tworzenie nowych reguł korzystania ze środków dowodowych.

W sprawie podatkowej, w której strona domaga się zastosowania ulg podatkowych, konieczne jest ustalenie, czy na stronie w ogóle ciąży obowiązek podatkowy.

Żaden przepis zarówno ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, jak i ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie przewiduje stosowania sankcji w postaci pozbawienia podatnika prawa do zwrotu różnicy między podatkiem należnym i naliczonym.