Przepis art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/ w brzmieniu obowiązującym w 1991 roku nie określał warunków ani nie stanowił o obowiązku podatników aktualizowania wartości obligacji, nabytych w celu ich przekazania pracownikom na poczet zaliczkowej wypłaty nagród i premii z zysku. Przepis ten nie uzasadniał w szczególności ustalania

1. Jedynie wyszczególnione w przepisach ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ - bądź po nowelizacji ustawy o zobowiązaniach podatkowych, innych ustaw - rodzaje umów /np. umowa dzierżawy/ dają podstawę do orzeczenia o odpowiedzialności osoby trzeciej za zobowiązania podatkowe. Odpowiedzialności takiej w innym przypadku nie rodzą inne umowy,

1. Skoro podatnik rozpoczął działalność od 1 marca 1993 r., to chcąc korzystać w tymże roku podatkowym ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, obowiązany był złożyć w urzędzie skarbowym - w terminie ustawą przewidzianym - oświadczenie, o którym mowa w art. 14 ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, a w przypadku

1. Obowiązek podatkowy jest kategorią powszechną wobec czego wszystkie od tego wyjątki nie mogą być wykładane rozszerzająco, w szczególności przy wykładni celowościowej, muszą być stosowane ściśle według przepisu. 2. Norma prawna w par. 1 ust. 2 zarządzenia Ministra Finansów z dnia 14 września 1993 r. w sprawie zaniechania ustalenia i poboru podatku od towarów i usług /M.P. nr 48 poz. 460/ musi być

Wydatki poniesione na zakup obligacji Skarbu Państwa przez jednego z małżonków deklarujących łączne opodatkowanie podlegają zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ odliczeniu od dochodu tego małżonka, na którego nazwisko zostały nabyte.

Art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, nakazuje podatnikom prowadzenie ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu /straty/, podstawy opodatkowania i należnego podatku. Treść tego przepisu nie decyduje o elementach technicznych podatku, lecz jedynie o sposobie

O zawartości alkoholu w sprzedawanych napojach alkoholowych dla celów podatkowych decydują dane zamieszczone na etykiecie określonego napoju alkoholowego przez jego producenta.

O zagrożeniu egzystencji podatnika uzasadniającej zastosowanie zaniechania poboru wymierzonego podatku od nieruchomości można byłoby mówić jedynie wtedy, gdyby wnioskodawca znalazł się w sytuacji uprawniającej go do przyznania świadczeń z pomocy społecznej, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca.

Odmowa wznowienia postępowania następuje tylko i wyłącznie ze względów formalnych, a nie merytorycznych.

Pojęcie "zakupu" użyte w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "a" i pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie może być zawężane do przypadków nabycia w drodze umowy kupna-sprzedaży prawa własności gruntu lub prawa użytkowania wieczystego w tzw. obrocie wtórnym.

1. Sankcja przewidziana w art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma charakter obligatoryjny a nie fakultatywny. 2. Sankcyjny podatek nie jest zobowiązaniem podatkowym powstającym bezpośrednio z mocy samego prawa. 3. Sankcyjny podatek płatny jest w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji organu podatkowego

Jednostki badawczo-rozwojowe są państwowymi jednostkami organizacyjnymi, ale nie są państwowymi jednostkami budżetowymi, o jakich mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 5 stycznia 1991 r. - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344/, i ich zobowiązania podatkowe nie mogą korzystać z potrącenia, o którym mowa w art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111

Dyrektor urzędu kontroli skarbowej, nie będąc pracownikiem jednostki organizacyjnej kierowanej przez Generalnego Inspektora Kontroli Skarbowej, nie może wydawać w jego imieniu decyzji administracyjnych określonych w art. 30 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./.

W sytuacji, gdy błąd podatnika /błędne wskazanie symbolu SWW/ nie spowodował innego opodatkowania, aniżeli wynikający dla danego towaru z ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie można uznać, aby taka wada faktury była wadą merytoryczną, a także aby organ w takiej sytuacji mógł stosować sankcję z art. 27 ust. 5 pkt 2 tej

Zasadą jest, że podejmowane przez organy samorządowe uchwały w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ muszą zawierać sformułowania jasne, wyczerpujące, uniemożliwiające stosowanie niedopuszczalnego, sprzecznego z prawem luzu interpretacyjnego.

Zgodnie z poz. 40 załącznika nr 3 i par. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1994 r. w sprawie określenia list usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 7 procent, usług zwolnionych od tego podatku oraz towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia podatkowe /Dz.U. nr 5 poz. 20/ sprawozdania finansowe biegłych księgowych mają charakter

Grunty dzierżawione przez podatnika podatku rolnego wpierw - od państwowego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej, następnie zaś - po likwidacji przedsiębiorstwa - od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa nie są gruntami Państwowego Funduszu Ziemi, ani też gruntami przejętymi z tego Funduszu do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Dzierżawcy takich gruntów nie przysługuje zwolnienie od podatku rolnego

Zwolnienia od podatku rolnego, przewidziane w art. 12 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, są wyjątkiem od powszechności opodatkowania. Z istoty swej więc przepisy dotyczące zwolnień nie mogą być interpretowane rozszerzająco a jedynie odnoszone ściśle do sytuacji określonych w ustawie.

Straty poniesione w związku z utrzymywaniem zakładowego budynku mieszkalnego nie są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./. Nie podpadają też pod inne pozycje art. 15 ust. 2 ustawy, gdzie zamieszczono wyliczenie kosztów, które ustawodawca uznał za stosowne traktować

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w pierwotnym brzmieniu nie uzależniał zastosowania ulgi od tego czy podatnik dokonujący remontu i modernizacji posiada tytuł prawny do lokalu. Zatem zmianę wprowadzoną ustawą z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz

Przekształcenie lokatorskiego prawa do lokalu na własnościowe następuje na podstawie ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./, które jako lex specialis wyłącza stosowanie przepisów Kc.

1. Decyzja nakładająca sankcję z art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ jest decyzją konstytutywną, bowiem żaden przepis nie zobowiązuje podatnika do samoobliczenia tej sankcji. 2. Nie można czynić podatnikowi zarzutu, iż w 1993 r. nie przysługiwało mu prawo obniżenia podatku należnego w oparciu o kopię

1. Przepisy podatkowe winna cechować jasność rozwiązań umożliwiająca podatnikom ich zrozumienie. 2. Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w pierwotnym brzmieniu nie uzależniał zastosowanie ulgi od tego czy podatnik dokonujący remontu i modernizacji posiada tytuł prawny do lokalu.