1. Przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35/ określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg rachunkowych. Nie mogą one natomiast rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodu ani też rozszerzać katalogu wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów. 2. Przepisy zarządzenia nr 9 Prezesa Głównego

Wartość rynkowa wierzytelności jest uzależniona przede wszystkim od kondycji, finansowej i przewidywanej wypłacalności dłużnika tych wierzytelności. Jest zasadą, że wartość rynkowa wierzytelności jest niższa od wartości nominalnej. Od zasady tej mogą istnieć oczywiście wyjątki, ale obowiązek ich wykazania spoczywa na organach podatkowych w sytuacji, kiedy kwestionują one wskazaną przez strony w umowie

1. Ustawowe odsetki są istotnie długiem ubocznym, ale nie odbiera to im waloru wierzytelności /por. art. 481 par. 3 w zw. z art. 353 par. 1 i art. 358 par. 1 Kc/. 2. Art. 28 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /T.J. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486; zm. Dz.U. 1993 nr 134 poz. 646/ nie ogranicza możliwości kompensaty zobowiązań podatkowych do jakiegoś określonego rodzaju wierzytelności

Przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 3 poz. 12 ze zm./ nie przewidywały zakazu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wypłat na rzecz udziałowców spółki czy też członków jej organów statutowych. Jeżeli więc udziałowcy spółki nie będący jej pracownikami rzeczywiście wykonywali określone zadanie i ponosili koszty związane z dojazdem samochodem

1. Przepis par. 30 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./ nie może być traktowany jako rozszerzenie katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodu, które to wyłączenia enumeratywnie wyliczono w art. 13 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o podatku dochodowym /t.j. Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./. 2. Art. 13

Ustawodawca do polskiego podatku od towarów i usług /ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz.U. nr 11 poz. 50; zm. Dz.U. nr 28 poz. 127/ wprowadził najsilniejsze ze wszystkich reguł językowych wykładni - reguły języka prawnego wyrażone w słowniczku ustawy, nakazującym dla określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, stosować klasyfikacje

1. Art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./, który stanowi podstawę orzekania w sprawie umorzenia zaległości podatkowych jest przepisem opartym na tzw. uznaniu administracyjnym. W wypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych zaległości podatkowe mogą być umorzone w całości lub części. Oznacza to, że jeżeli wystąpią pewnego rodzaju

Umorzeniu podlegają wyłącznie zaległości podatkowe. Zaległością podatkową nie może być kwota nie otrzymana przez podatnika. Nie stanowi ona jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, a w konsekwencji nie ma zobowiązania podatkowego z tego tytułu. Skoro zatem podatnikowi nie ustalono istnienia zaległości

Z ulgi w podatku dochodowym z tytułu szkolenia ucznia może korzystać wyłącznie osoba fizyczna wykonująca działalność gospodarczą. Użyte zaś przez normodawcę określenie "prowadzące" działalność gospodarczą wskazuje na jego intencję łączenia ulgi w podatku dochodowym z czynną działalnością w sferze gospodarczej /par. 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania

Pomoc finansowa zakładu pracy skarżącego przeznaczona na zakup mieszkania, a zrealizowana z zakładowego funduszu mieszkaniowego poprzez wpłaty na rzecz inwestora budynku /lub bezpośrednio do rąk pracownika/ nie stanowi realizacji działalności gospodarczej lecz realizację funkcji pomocy socjalnej i mieszkaniowej na rzecz swoich pracowników.

Koszt wynajęcia zagranicznego samochodu i postawienie tego samochodu do dyspozycji przewodniczącego rady nadzorczej nie mieści się w normalnych kosztach funkcjonowania spółki, o jakich mowa w art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

Przepis art. 39 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ obejmuje także ulgę podatkową przewidzianą w par. 8 ust. 1 i ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 1989 r. w sprawie obniżek podatku dochodowego od osób prawnych /Dz.U. 1990 nr 4 poz. 20 ze zm./.

Podstawową okolicznością jest ustalenie, czy pieniądze otrzymane za sprzedaną nieruchomość zostały wydatkowane na nabycie mieszkania własnościowego. Fakt, że umowa zbycia nieruchomości nastąpiła później niż umowa nabycia mieszkania nie może mieć tu decydującego znaczenia, gdyż zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U

Brak podstaw, by uznać za zgodne z prawem założenie, że sam fakt władania budynkami i gruntami /z wyjątkiem budynków mieszkalnych i gruntów pod nimi/ przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą oznacza związanie tych budynków i gruntów z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. "a" oraz art. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz.

Nieważna jest decyzja określająca wysokość zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, który został już w całości zapłacony. Rozstrzygnięcie dotyczące obowiązku zapłaty odsetek z tytułu nieterminowych wpłat zaliczek winno nastąpić w decyzji określającej wysokość odsetek za każdy miesiąc.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ - kosztami uzyskania przychodów mogą być również należności odpisane jako nieściągalne, których nieściągalność została uprawdopodobniona. W 1992 r. brakowało jednakże przepisów prawnych, które by bliżej precyzowały zasady uznania określonych należności za nieściągalne.

1. Podatnik deklarujący i uiszczający podatek obrotowy od sprzedaży wyrobów wytworzonych z użyciem surowców wtórnych, w sytuacji gdy sprzedaż ta jest zwolniona od podatku obrotowego - uiszcza podatek nienależny. 2. W świetle art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ nie może stanowić podstawy odmowy zwrotu nadpłaconego podatku obrotowego fakt

1. Skoro art. 3 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/ operuje pojęciem "odpis podstawowy", to nie może chodzić o odpis, o którym mowa w art. 275 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./. Ten ostatni nie ma bowiem charakteru podstawowego. 2. Naruszenie zakazu z art. 12 ust. 2 ustawy z

Art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ pozwala umorzyć zaległe odsetki w wypadkach gospodarczo lub społecznie uzasadnionych. Nawet jednak w razie zaistnienia tych wyjątkowych okoliczności, organ podatkowy może lecz nie musi umorzyć odsetek. Umorzenie odsetek jest aktem łaski, a nie prawem podatnika.

Jeżeli zleceniobiorca zobowiązuje się na własną odpowiedzialność i pod własnym kierownictwem wybudować, działając we własnym imieniu i na własny rachunek, domy za granicą, to nie może być uznany za pełnomocnika zleceniodawcy. Tym samym nie można przyjąć, że zleceniodawca posiada zakład w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, którym jest przedsiębiorstwo zleceniobiorcy.

Jeżeli nieruchomość jest własnością osoby fizycznej na osobie tej ciąży obowiązek podatkowy niezależnie od zawartej umowy najmu części lub całości nieruchomości /art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

Naliczone na rzecz członka spółdzielni pracy oprocentowanie od jego udziału w funduszu udziałowym spółdzielni stanowi przychód z tytułu udziału w zyskach osoby prawnej, który powinien być opodatkowany w trybie art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./.

Podtrzymywanie przez finansowy organ orzekający lub organ dochodzenia, na podstawie art. 268 § 3 pkt 1 u.k.s., uprzednio wydanego orzeczenia karnego powinno mieć formę wyraźnego oświadczenia woli na piśmie, jednakże brak takiego wyraźnego oświadczenia woli nie oznacza braku skargi uprawnionego oskarżyciela. Uchybienie to, jeżeli nie zostało naprawione w fazie przygotowania do rozprawy głównej, może

Środki trwałe, stanowiące - w myśl przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym - przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu zagranicznego, nie zostały zwolnione od podatku obrotowego.