Grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa państwowego, który jest wykorzystywany sezonowo, są gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 12, poz. 50 ze zm.).

Dla ustalenia podstawy wymiaru opłaty skarbowej od umowy najmu lub podnajmu nie ma znaczenia okoliczność rozwiązania umowy i wskutek tego krótszego czasu jej obowiązywania, skoro obowiązek uiszczenia tej opłaty powstaje w chwili zawarcia umowy.

1. Z przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 3 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 46 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wynika, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu zależnym nieruchomości albo obiektu budowlanego nie złączonego trwale z gruntem, stanowiącym własność

1. Budynek w rozumieniu ustawy z 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - jest budynkiem stałym lub tymczasowym w rozumieniu prawa budowlanego. Nie ma podstaw, aby przyczepy samochodowe, nawet adaptowane, traktować jako budynki. Częste korzystanie z przyczep do prowadzenia działalności gospodarczej spowodowało wyraźne wskazanie w art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach

Wprowadzenie przez radę gminy zwolnienia od podatku od posiadania psów mieszkańców zameldowanych na stałe na terenie gminy nie ma charakteru generalnego zwolnienia od podatku i nie narusza tym samym art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 1991 nr 9 poz. 31 ze zm/.

Dopisywanie nie zaewidencjonowanych kwot do obrotu z zastosowaniem odpowiedniego mnożnika, np. odpowiadającego liczbie dni handlowych, jest metodą zawierającą zbyt wiele elementów przypadkowych. Można ją stosować tylko wówczas, gdy każdego dnia sklep otrzymuje towary o zbliżonej wartości, a uchybienia w postaci niewpisywania rachunków do ewidencji są zjawiskiem codziennym.

Górną granicą zwolnienia przewidzianego w art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /Dz.U. nr 45 poz. 207 ze zm./ jest wysokość udziału we współwłasności, przysługującego osobie, która zasiedziała wydzieloną fizycznie część nieruchomości. Udział ten jest jednakowy dla dowolnej części wspólnej nieruchomości, bez względu na wielkość tej części i stosunek liczbowy

1. Stowarzyszenia nie są podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./. 2. Pożyczki udzielone przez stowarzyszenia prowadzące działalność w zakresie udzielania pożyczek nie korzystają ze zwolnienia od opłaty skarbowej określonej w par. 57 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z

Art. 52 pkt 2 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wymieniając prowizję jako przychód - w określonych w tym przepisie warunkach - nie podlegający podatkowi dochodowemu, nie zawęża pojęcia "prowizja". Wobec tego każda wypłata zgodnie z przepisami szczególnymi nazwana "prowizją" związana ze stosunkiem pracy i w 1991 roku zwolniona

Uchwała rady gminy, ustalająca na podstawie art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, stawkę podatku o wysokości "O" zł od 1 m2 powierzchni budynku, jest wydana z naruszeniem tego przepisu.

Przepisy ustawy z dnia 8 października 1982 r. o związkach zawodowych /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 277 ze zm./, jak również kolejnej ustawy o związkach zawodowych z dnia 23 maja 1991 r. /Dz.U. nr 55 poz. 234/ nie dają podstaw do określenia związków zawodowych jako organizacji realizujących cele społecznie użyteczne w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od

Gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są nie tylko grunty pod budynkami administracyjnymi, magazynowymi i produkcyjnymi ale również grunty, na których w danym roku podatkowym realizowane są zadania mieszczące się w przedmiocie działalności gospodarczej podatnika. Wydanie decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na podstawie art. 5 ust.

Ustalenie przez radę miasta w uchwale, że regulaminy targowisk uchwala zarząd miasta, narusza rażąco art. 40 i 41 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.

Organ właściwy do wydawania decyzji nie może wydać w tej samej sprawie /dotyczącej tego samego podmiotu/ odrębnych decyzji - jednej o wymiarze podatku, drugiej zaś o zwolnieniu od podatku - jeżeli przepis szczególny nie stanowi o możliwości wydania odrębnych decyzji.

W świetle przepisów prawa podatkowego brak jest podstawy do tego, by podmiot występujący w charakterze podatnika o jakim mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ mógł w drodze umowy z osobą trzecią zwolnić się w stosunku do Skarbu Państwa od ciążących na nim z mocy ustawy obowiązków jako podatnika i przenieść te obowiązki na tę

Jeżeli podmiot gospodarczy powstał w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego, to do odpowiedzialności tego podmiotu za zaległości podatkowe przekształconego przedsiębiorstwa niezbędna jest decyzja administracyjna wydana w trybie przewidzianym w art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./.

Wynagrodzenie otrzymywane przez skarżącego z tytułu wykonywania czynności związanych z pełnieniem obowiązków członka Kolegium Odwoławczego mieści się w treści art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, w stosunku do którego norma przewidziana w art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy nie miała zastosowania.

Świadczenia z tytułu umowy leasingu samochodu, przewidującej możliwość wykupu jej przedmiotu, lecz nie powodującej automatycznego przejęcia prawa własności z chwilą zakończenia okresu używania, stanowią koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./.

1. Nieużytki nie zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. 2. Stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny ocenia legalność /zgodność z prawem/ zaskarżonej decyzji, a nie to, czy także w kryteriach słuszności bądź sprawiedliwości społecznej rozstrzygnięcie jest trafne.

Zróżnicowanie przez radę gminy wysokości stawek podatku od nieruchomości w oparciu o kryterium podmiotowe /zamieszkanie na terenie gminy bądź poza nią/ nie narusza przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.

1. Konstytucyjna zasada, iż sędziowie podlegają tylko ustawom /art. 62 Konstytucji/, która została powtórzona w art. 4 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. nr 4 poz. 8 ze zm./ - nie pozwala na bezkrytyczny stosunek sądu administracyjnego do aktów podustawowych /aktów wykonawczych/. Z zasady podległości

Art. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi podstawę prawną do ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości w stosunku do osoby dzierżawiącej garaż od Państwa.