Prawidłowo sporządzone uzasadnienie decyzji podatkowej powinno nie tylko precyzyjnie opisywać stan faktyczny ustalony przez organ, ale również jasno wskazywać, w jakim stopniu ten stan faktyczny został zaakceptowany oraz uzasadniać, dlaczego podjęto taką decyzję. Uzasadnienie, spełniające wymogi art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 Ordynacji podatkowej, musi zawierać nie tylko przytoczenie ustaleń faktycznych

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

W świetle art. 127 i art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej istota dwuinstancyjnego postępowania polega na tym, że organ odwoławczy zobowiązany jest do rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym co do istoty, gdy na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego doszło do dokonania niezbędnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy. Dwukrotność rozstrzygnięcia oznacza konieczność pokrywania się postępowań

Faktury zakwestionowane przez organ podatkowy jako 'puste' i nie dokumentujące rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, które mają na celu wyłącznie pozyskanie środków finansowych z linii faktoringowej, są podstawą do odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego. Samo posiadanie dokumentów księgowych nie jest wystarczające, aby uznać transakcje za rzeczywiste.

Zgodnie z art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu. Przepis ten jednoznacznie wiąże odpowiedzialność z momentem powstania zobowiązania podatkowego z mocy prawa, a nie z datą wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania w kwocie

Zgodnie z przepisami prawa, transakcje prowadzące do uzyskania korzyści podatkowej w postaci zwrotu VAT muszą mieć rzeczywiste uzasadnienie gospodarcze. Jeżeli przeniesienie aktywów służy głównie uzyskaniu korzyści podatkowej, a nie posiada innych celów gospodarczych, to organy podatkowe są uprawnione do zastosowania klauzuli nadużycia prawa i pozbawienia prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zniesienie współwłasności nieruchomości, w wyniku którego współwłaściciel w zamian za udział we współwłasności nieruchomości otrzymuje spłatę, będącą jego równowartością, nie uzyskuje przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nawet wówczas, gdyby inne przesłanki opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału

Brak winy, o którym mowa w art. 116 Ordynacji podatkowej jest kategorią obiektywną i można się na niego powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn od niego całkowicie niezależnych.

W sytuacji rozbieżności językowej umowy międzynarodowej rozstrzygającą jest angielska wersja tekstu umowy, a obowiązujące przepisy mogą wymagać od płatnika zastosowania tej wersji dla prawidłowego określenia obowiązków podatkowych, nawet jeśli opublikowana jest polska wersja bez niektórych klauzul.

Brak winy, o którym mowa w art. 116 Ordynacji podatkowej jest kategorią obiektywną i można się na niego powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn od niego całkowicie niezależnych.

Odnowienie niezgłoszonego do opodatkowania obowiązku podatkowego z tytułu nabycia spadku, w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie implikuje po stronie spadkobiercy obowiązku złożenia zeznania podatkowego. W konsekwencji w takiej sytuacji nie ma zastosowania termin 5-letni przedawnienia, o którym mowa w art. 68 § 2 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Teza od Redakcji

Nabycie prawa do rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel w rozumieniu art. 101 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym nie obejmuje przypadków najmu samochodów osobowych, ponieważ przy najmie nie dochodzi do przeniesienia władztwa ekonomicznego nad tymi pojazdami jak właściciel.