Okres prowadzenia innej, pozarolniczej działalności nie podlega zaliczaniu do okresów pozostawania w stosunku pracy lub w stosunku służbowym, od których zależy prawo do przedłużonego zasiłku.
Do egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami (art. 73 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. Prawo o ruchu drogowym tekst jednolity Dz.U. z 1992 r., nr 11, poz. 41 ze zm.) nie stosuje się art. 21 § 1 pkt 3 k.p.a.
Wadliwie podana cena towaru w dokumentach celnych nie może być traktowana jako wyłączny dowód określający faktyczną wartość transakcyjną towaru, bowiem o wartości transakcyjnej ostatecznie decyduje cena zapłacona lub należna.
Przydatność posiadanych przez gminę gruntów do realizacji zadań gminy nie wyłącza stosowania art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./.
Do egzaminowania osób ubiegających się o uprawnienie do kierowania pojazdami (art. 73 ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym - jedn. tekst: Dz. U. z 1992 r. Nr 11, poz. 41 ze zm.) nie stosuje się art. 21 § 1 pkt 3 k.p.a.
Usiłowanie przekroczenia granicy polskiej samochodem skradzionym w Niemczech narusza przepisy o ochronie granicy państwowej. Zatem odmowa udzielenia wizy cudzoziemcowi jest zgodna z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 marca 1963 r. o cudzoziemcach /t.j. Dz.U. 1992 nr 7 poz. 30/.
1. Usługi projektowania architektonicznego nie są rozporządzeniem prawem autorskim. 2. Koszty uzyskania przychodu z takiej działalności, przy ustalaniu podatku od osób fizycznych, nie mogą być określone ryczałtowo na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/.
W myśl art. 10 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216 ze zm./ przesłanką zaliczenia rezerwy utworzonej na pokrycie należności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, jest nieściągalność należności, to jest obiektywnie istniejący fakt powodujący niemożliwość zaspokojenia wierzyciela. Nieściągalność należności jako przesłanka
Konieczność pobrania dodatkowej kwoty podatku obrotowego od towarów sprowadzanych z zagranicy, wynikająca z podwyższenia przez organy celne wartości celnej i cła wymaga określenia wysokości dodatkowego zobowiązania w sposób przewidziany przez art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./. Niedopuszczalne jest w tej sytuacji wznowienie postępowania
Osiedle mieszkaniowe to nie tylko bloki mieszkalne lecz także niezbędna infrastruktura, inwestycje i urządzenia służące mieszkańcom.
1. Stosownie do art. 109 Kpa w związku z art. 126 Kpa oraz art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. nr 75 poz. 445 ze zm./ postanowienie, o którym mowa w art. 82 ust. 1 prawa celnego, powinno być na piśmie doręczone stronie w rozumieniu art. 28 Kpa, czyli podmiotowi wymienionemu w art. 2 pkt 6 prawa celnego. 2. W wypadku uchybienia terminu wyznaczonego w postanowieniu o przekazaniu
1. Do zobowiązań już wykonanych art. 3581 § 3 k.c., przewidujący waloryzację świadczeń pieniężnych, nie ma zastosowania. 2. Spełnienie świadczenia pieniężnego w nominalnej wysokości nie zawsze stanowi właściwe wykonanie zobowiązania (art. 354 k.c.), a zatem nie zawsze powoduje wygaśnięcie zobowiązania. 3. Zobowiązanie zapłaty dopłaty zasadzonej orzeczeniem o podziale majątku wspólnego powstaje - w
Rozpoznawanie w jednym postępowaniu, wszczętym na wniosek strony o przedzielenie jej określonego lokalu, także przekwaterowania z owego lokalu na podstawie art. 46 ust. 2 bądź art. 65 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./, narusza przepisy postępowania administracyjnego.
1. Sprawy o nadanie klauzuli wykonalności wyrokowi Naczelnego Sądu Administracyjnego orzekającego na podstawie art. 208 Kpa o zwrocie kosztów postępowania sądowego na rzecz skarżącego od organu, który wydał zaskarżoną decyzję /postanowienie, uchwałę/ nie należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, lecz do właściwości sądów powszechnych, a mianowicie sądu rejonowego jako organu egzekucyjnego
Uprawnienia określone w art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. 1991 nr 30 poz. 127 ze zm./ nie przechodzą na następców prawnych.
W sprawie o stwierdzenie nieważności decyzji przejmującej na własność Państwa nieruchomość, która następnie została skomunalizowana, gmina, która stała się właścicielką tej nieruchomości w wyniku komunalizacji, jest stroną w rozumieniu art. 28 Kpa i ma legitymację do złożenia skargi na decyzję stwierdzającą tę nieważność.
Sąd Antymonopolowy rozpoznając sprawę na skutek odwołania od decyzji Urzędu Antymonopolowego może przedstawić Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne budzące poważne wątpliwości.
Ustanowiony w art. 11 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ obowiązek uiszczenia bez wezwania podatku od środków transportowych nie jest zależny od uprzedniego wydania decyzji ustalającej ten obowiązek lub wysokość tego podatku.
Decyzja stwierdzająca nabycie przez państwową osobę prawną prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz własności budynków na podstawie art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1990 r., o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz.U. nr 79, poz. 464 z późn. zm.) nie może być podstawą wpisu w księdze wieczystej w sytuacji, gdy grunty te w dniu 5 grudnia 1990 r. stanowiły
Dokument nie wystawiony w trybie art. 59 ust. 3 prawa o ruchu drogowym - ustawa z dnia 1 lutego 1983 r. /t.j. Dz.U. 1992 nr 11 poz. 41/, choćby odpowiadał wzorowi, o którym mowa w par. 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 29 grudnia 1983 r w sprawie rejestracji, ewidencji i oznakowania pojazdów /Dz.U. 1984 nr 1 poz. 2; zm. Dz.U. 1991 nr 57 poz. 245/ nie jest oryginalnym dowodem rejestracyjnym
Znajomość prawa i podporządkowanie się jego regułom należy do podstawowych obowiązków każdego obywatela. Nie można więc realizować swoich działań naruszając obowiązujące normy.
Od decyzji organu odwoławczego odmawiającej wznowienia postępowania zakończonego ostateczną decyzją tego organu (art. 149§ 3 k.p.a.) przysługuje odwołanie, chyba że decyzja ta została wydana przez naczelny organ administracji państwowej lub przez kolegium odwoławcze przy sejmiku.