Wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej jest możliwe tylko wtedy, gdy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniały w dniu wydania decyzji i nie były znane organowi podatkowemu. Dowody zgromadzone później, odnoszące się do stanu faktycznego zaistniałego po wydaniu decyzji ostatecznej, nie mogą stanowić podstawy do wznowienia postępowania.

Sąd orzekając środki karne w postaci zakazu kontaktowania się i zbliżania się do pokrzywdzonych ma obowiązek określić czas trwania tych zakazów zgodnie z art. 43 § 1 k.k., który stanowi, że takie zakazy orzeka się w latach, od roku do lat 15.

Zgoda na usunięcie drzew z nieruchomości należącej do zakonu musi być wyrażona przez wyższego przełożonego zakonu, aby była prawnie skuteczna, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 5 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej.

Wstrzymanie natychmiastowej wykonalności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymaga przedstawienia konkretnych dowodów dotyczących wystąpienia znaczącej i nieodwracalnej szkody środowiskowej. Ogólne twierdzenia lub potencjalne ryzyka nie są wystarczające. Samo wskazanie, że realizacja przedsięwzięcia wiąże się z negatywnymi skutkami dla środowiska, nie przesądza o konieczności wstrzymania jego

Udział w wydaniu orzeczenia osoby, której mandat ławnika wygasł z powodu prawomocnego skazania za przestępstwo, stanowi naruszenie proceduralne skutkujące koniecznością wznowienia postępowania na podstawie art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. w związku z art. 542 k.p.k.

Okoliczność, że wydana decyzja ma zakres węższy w stosunku do postanowienia wszczynającego postępowanie, gdyż dotyczy tylko określenia wysokości niepobranych w terminie zaliczek na podatek, a nie pobrania i niewpłacenia zaliczek w terminie, nie oznacza, że decyzję tę wydano poza ramami postępowania określonymi w postanowieniu wszczynającym to postępowanie, jako że niewątpliwie niepobranie zaliczek