Naruszenie art. 149 § 2 k.p.c. przez zbyt późne doręczenie zawiadomienia o rozprawie nie stanowi pozbawienia strony możności obrony swych praw, jest jednak uchybieniem procesowym, mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Tak samo należy ocenić uniemożliwienie pełnomocnikom pozwanego w przytoczonych okolicznościach udziału w rozprawie. Teza od Redakcji

Nietezowane

W procesie ustalania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomość, operat szacunkowy musi spełniać formalne wymogi prawa i zawierać analizę rynku nieruchomości, która nie ogranicza się jedynie do rynku lokalnego, lecz w razie konieczności obejmuje także rynek regionalny.

Przepis art. 2 ust. 2 pkt 3 Prawa budowlanego należy rozumieć w ten sposób, że między omawianymi aktami prawnymi zachodzi relacja współstosowania ustaw, w tym znaczeniu, że do obiektów budowlanych (robót budowlanych) objętych ustawą o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami stosuje się zarówno przepisy tej ustawy, jak i przepisy Prawa budowlanego.

"Pełnienie obowiązków członka zarządu", o którym mowa w art. 116 § 2 o.p., nie musi oznaczać faktycznego wykonywania tych obowiązków. Przy ocenie odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie ma znaczenia ani kwestia podziału zadań między członkami zarządu, ani też niezajmowanie się przez jednego członka zarządu sprawami spółki. Tego typu okoliczności nie stanowią przesłanki

Art. 115 i nast. u.p.e.a. stanowią w istocie samodzielną regulację, która niejako "odpowiada" przepisom art. 1025 i 1026 k.p.c. Istotne jest przy tym dostrzeżenie, że przepisy te mają zastosowanie do egzekucji prowadzonych w oparciu o inne reżimy prawne (ustawy procesowe) i nie mogą być stosowane zamiennie, czy też odpowiednio.

Wyeliminowanie ostatecznej decyzji administracyjnej w oparciu o przewidzianą w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. przesłankę rażącego naruszenia prawa powinno następować tylko w okolicznościach bezspornych. Rażące naruszenie prawa musi być stwierdzone w sposób oczywisty i nie może podlegać jakimkolwiek wątpliwościom.