Artykuł 415 § 5 k.p.k. powołany przepis przewiduje wprawdzie orzekanie m. in. obowiązku naprawienia szkody - w razie skazania oskarżonego lub warunkowego umorzenia postępowania w wypadkach przewidzianych w ustawie, ale w świetle dalszej części tej regulacji jest oczywiste, że możliwość taka jest wyłączona jeżeli roszczenie wynikające z popełnienia przestępstwa jest przedmiotem innego postępowania albo

oddala skargę kasacyjną i zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 3.600 zł tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Z zasady orzekania w granicach skargi kasacyjnej wynika, że Naczelny Sąd Administracyjny wyrok Trybunału Konstytucyjnego może uwzględnić tylko wtedy, gdy w skardze kasacyjnej zostanie podniesiony zarzut naruszenia przepisu prawa, o którego niezgodności z Konstytucją, umową międzynarodową lub ustawą Trybunał orzekł. Zarzut taki musi być przy tym sformułowany przed upływem terminu do wniesienia skargi

Rażącego naruszenia prawa dopuszcza się organ wydający postanowienie przewidziane w art. 106 K.p.a. w przypadku, gdy jest on właściwy zarówno do wydania decyzji głównej, jak i zajęcia stanowiska (wyrażenia opinii lub zgody albo wyrażenia stanowiska w innej formie). Takie postanowienie jest nieważne (art. 156 par. 1 pkt 2 w zw. z art. 106 i art. 126 Kodeksu postępowania administracyjnego).

Jeżeli posiadacz karty kredytowej wydanej przez wystawcę na podstawie umowy zawartej zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 września 2002 r. o elektronicznych środkach płatniczych (Dz.U. Nr 169, poz. 1385) zaprzestał wpłacania minimalnej kwoty zadłużenia podawanej każdorazowo w doręczanych mu wyciągach bankowych, bieg dwuletniego terminu przedawnienia roszczenia o zapłatę tych kwot rozpoczyna się z

Przewidziana w art. 64 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) solidarna odpowiedzialność banków za szkodę wyrządzoną nienależytym wykonaniem polecenia przelewu bankowego jest odpowiedzialnością ustawową (ex lege), od której bank uczestniczący w przeprowadzeniu rozliczenia pieniężnego może się uwolnić tylko w przypadku zaistnienia siły

Badając, czy zaistniała wskazana we wniosku o wznowienie przyczyna wznowienia wymieniona w art. 145 par. 1 pkt 4 K.p.a. - dotycząca pozbawienia strony bez jej winy udziału w postępowaniu - organy administracji państwowej winny kwestię tę rozstrzygać w oparciu o przepisy obowiązujące w chwili prowadzenia postępowania, w którym wnioskodawca został pominięty.