Określenie "komplet elementów budynków" zawarte w załączniku nr 5 poz. 71 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oznacza zbiór elementów, z których można zbudować dom. Oznacza to, że ustawodawca stawkę 7 procent podatku VAT przewidział do sprzedaży "kompletów elementów budynków", a nie do sprzedaży zbiorów większych lub

1. Świadczenie usług ubezpieczeniowych zlokalizowanych w strefie mieszkaniowej nie można uznać za działalność /z uwagi na uciążliwość/ sprzeczną z planem zagospodarowania przestrzennego, co wcale nie oznacza, że nie może ona powodować negatywnych skutków dla współwłaściciela w zakresie objętym przedmiotem współwłasności. 2. Udzielenie pozwolenia na zmianę sposobu użytkowania w trybie art. 71 ust. 1

Brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej o odmowie wszczęcia postępowania zwykłego. Uwaga ta jest o tyle znamienna, iż odmiennie w Kodeksie postępowania administracyjnego uregulowano odmowę wszczęcia postępowania w trybach nadzwyczajnych /tj. wznowienia lub stwierdzenia nieważności/ gdzie przyjętą formę odmowy w tym zakresie jest decyzja administracyjna /art. 157 par. 3 i art.

Nie można zgodzić się z poglądem, że ujawnienie przez podatnika wydatków podlegających odliczeniu po upływie terminu określonego w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ skutkuje utratą prawa do odliczeń wydatków nie wskazanych w zeznaniu podatkowym.

Żaden inny podmiot, poza koncesjonariuszem, nie ma legitymacji strony w postępowaniu administracyjnym dotyczącym cofnięcia koncesji.

Z uwagi na to, że nie ma odrębnych dla strzelnic łowieckich warunków technicznych, jakim mają odpowiadać takie strzelnice, konieczne jest przez analogię zastosowanie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 sierpnia 1996 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane nie będące budynkami, służące obronności Państwa oraz ich usytuowanie /Dz.U. nr 103 poz. 477

Wykonanie robót budowlanych polegających na remoncie istniejących obiektów budowlanych wymaga - zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, zgłoszenia właściwemu organowi. Aby zgłoszenie to mogło być poddane kontroli organu administracji architektoniczno-budowlanej określać powinno rodzaj, zakres i sposób wykonywania robót oraz termin

Roboty budowlane polegające na wybrukowaniu dojścia - dojazdu i wymianie konstrukcji nawierzchni /wylano nową podbudową z betonu pod kostkę/ zostały prawidłowo zakwalifikowane jako remont /art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, lecz z uwagi na zmianę konstrukcji /wylewka z betonu pod kostkę/ tego rodzaju roboty budowlane, zgodnie z treścią art. 28

Regulację prawną w zakresie dopuszczenia do zastosowania odstępstw od przepisów technicznych /w tym - warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie/ przy budowie obiektu budowlanego, /przez co należy także rozumieć rozbudowę, nadbudowa i przebudowę obiektu budowlanego - art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./,

Nie każde odstępstwo od warunków określonych w pozwoleniu na budowę i w przepisach, kwalifikować należy jako istotne w rozumieniu art. 50 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Nieznaczne, zatem przesunięcie budynku, które mieści się w granicy błędu przy pomiarach, nie jest odstępstwem istotnym.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przyjmuje się, że wykonanie robót budowlanych na podstawie nieostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę jest samowolą budowlaną z art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.

1. Kryterium rozmiarów obiektu nie stanowi, w myśl art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, jedynej i wystarczającej przesłanki pozwalającej na zaliczenie go do obiektów małej architektury. 2. Jakkolwiek wyliczenie obiektów małej architektury w art. 3 pkt 4 Prawa budowlanego nie jest wyczerpujące, wymienione tam przykłady wskazują, że nie można

Odpowiedzialność administracyjna towarzystwa emerytalnego określona w art. 156 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych /Dz.U. nr 139 poz. 934 ze zm./ nie jest pod względem przesłanek tożsama z odpowiedzialnością uregulowaną w art. 204 ust. 7. Przepis art. 204 ust. 6 ustawy o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych nie może być wykorzystywany

Sprawę właściwości organów w kwestii orzekania o wznowieniu robót budowlanych przesądziła ustawa z dnia 24 lipca 1998 r. o zmianie niektórych ustaw określających kompetencje organów administracji publicznej w związku z reformą ustrojową państwa /Dz.U. nr 106 poz. 668/, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 1999 r., przekazująca sprawy nadzoru budowlanego, do których należy m.in. wydawanie decyzji

1. Realizacja obiektu budowlanego jakim jest kabina telefoniczna winna być poprzedzona uzyskaniem pozwolenia na budowę. 2. Jakkolwiek wyliczenie obiektów małej architektury w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126/ nie jest wyczerpujące, wymienione przykłady takich obiektów wskazują, że nie można do nich zaliczyć kabiny telefonicznej. Kabina telefoniczna

Przepis art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ dotyczący określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w razie dokonania darowizny towaru, nie oznacza, że obowiązek ten powstaje na skutek samego złożenia oświadczenia woli przez strony umowy darowizny; z istoty podatku od towarów i usług, w którym podstawę

Aczkolwiek regulacja art. 53 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie wyklucza wprost możliwości rozstrzygania przez organ podatkowy o wysokości odsetek za zwłokę w decyzji odrębnej od decyzji określającej zaległość podatkową, to jednakże za uzasadnioną uznać należy tezę, że uzależnienie naliczania przez organ podatkowy wysokości odsetek za zwłokę

Wykładnia art. 57 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, iż nie uiszczenie przez pracodawcę składki na ubezpieczenie społeczne od wypłaconych na rzecz pracowników dodatków i premii za wykonywanie obowiązków opiekunów praktyk uczniowskich powoduje odmowę refundacji ze środków Funduszu Pracy na rzecz pracodawcy dokonanych

1. Pojęcie odbudowy, rozbudowy oraz przebudowy obiektu budowlanego nie są zdefiniowane w art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, ale wchodzą w zakres pojęcia "budowa". 2. Pojęcie odbudowa, rozbudowa oraz przebudowa na gruncie języka powszechnego mogą mieć różną konotację. Pojęcie odbudowy oznacza niewątpliwie najwęższy zakres "nowości" w sensie konstrukcyjnym

Postępowanie administracyjne o udzielenie zezwolenia na sprzedaż akcji spółki prowadzącej działalność w zakresie gier losowych nie może toczyć się bez udziału właściciela tych akcji.

Wolnostojąca kabina telefoniczna z natury swej stanowi obiekt budowlany wydzielony z przestrzeni, wyposażony w dach i powiązany z gruntem. Sposób powiązania z gruntem i wyposażenie w fundament przesądzałby o ewentualnej kwalifikacji kabiny telefonicznej, jako budynek /art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./. Na pewno jednak każda wolnostojąca

Wolnostojąca kabina telefoniczna jest niewątpliwie obiektem budowlanym zlokalizowanym w przestrzeni i związanym z gruntem przez fundamentowanie. Ze swej natury musi być wyposażona przede wszystkim w instalację telefoniczną, a także elektryczną - i być może - w inne urządzenia. Ta ostatnia cecha /instalacja zasilania/ odróżnia kabiny telefoniczne od wymienionych w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 7 lipca

1. Porównanie przepisów art. 3 par. 1 pkt 2 i art. 209 par. 1 pkt 1 i par. 2 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ z przepisami art. 4 ust. 1 i art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ uzasadnia ocenę, że w odniesieniu do cła pojęcie "dług celny" użyte w art. 265[2] Kodeksu celnego jest odpowiednikiem wcześniejszego