1. Pracownikowi odwołanemu ze stanowiska na podstawie art. 70 § 1 i 2 kodeksu pracy i art. 44 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.), którego stosunek pracy w okresie wypowiedzenia ustał z mocy prawa (art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych – Dz.U. nr 51, poz. 298 ze zm.), przysługuje

Pracownik przywrócony do pracy na poprzednich warunkach ma prawo domagać się zatrudnienia na tym samym stanowisku pracy, jakie zajmował uprzednio, nie wystarcza zaś zapewnienie mu pracy na stanowisku równorzędnym.

Pobieranie świadczenia rehabilitacyjnego nie stoi na przeszkodzie przywróceniu pracownika do pracy.

Główny Inspektorat Pracy i okręgowe inspektoraty pracy przewidziane w art. 3 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy (Dz.U. z 1985 r. nr 54, poz. 276) są zakładami pracy w rozumieniu art. 3 k.p.

Zamieszczenie w porozumieniu w sprawie zakładowego systemu wynagradzania postanowienia, że do okresu, od którego zależą uprawnienia pracownicze, wlicza się wszystkie okresy pracy w uspołecznionych zakładach pracy, nie uzasadnia zastosowania art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresu pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz.U. nr 54, poz. 310)

Zakaz wypowiedzenia lub rozwiązania stosunku pracy bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej w okresie roku po wygaśnięciu mandatu członka zarządu lub komisji rewizyjnej zakładowej organizacji związkowej (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, Dz.U. nr 55, poz. 234) nie dotyczy zatrudnienia u nowego pracodawcy niezależnie od sposobu ustania stosunku pracy

Ograniczenie produkcji wywołane zmniejszeniem popytu na wyroby nie stanowi przestoju w rozumieniu art. 81 kodeksu pracy.

Wykładnia przepisów porozumienia w sprawie wprowadzenia zakładowego systemu wynagrodzenia powinna uwzględniać rolę i zamiar stron je zawierających. W przypadku wątpliwości powstających przy tej wykładni sąd powinien dążyć do ustalenia, co strony miały na myśli i co zamierzały osiągnąć.

Absolwent średniej szkoły zawodowej, który został zarejestrowany jako bezrobotny w rejonowym biurze pracy przed dniem 1 grudnia 1991 r., a który jest zdolny do pracy i wyraża gotowość jej podjęcia w pełnym wymiarze czasu pracy, ale traci po tym dniu prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu rozpoczęcia – już po zarejestrowaniu się – nauki w szkole wyższej w systemie studiów zaocznych.

Bezrobotny, który pozostawał w stosunku pracy przez okres co najmniej 35 lat, a któremu do uzyskania uprawnień emerytalnych brakuje nie więcej niż 2 lata, ma prawo do zasiłku dla bezrobotnych, chociażby w okresie 12 miesięcy poprzedzających dzień zarejestrowania nie pozostawał w stosunku pracy co najmniej 180 dni lub nie podlegał ubezpieczeniu społecznemu z tytułu innej pozarolniczej działalności przez

Kierownik oddziału przedsiębiorstwa państwowego przekształconego w zakład budżetowy stanowiący gminną jednostkę organizacyjną nie staje się, w wyniku tego przekształcenia, pracownikiem samorządowym w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 21, poz. 124 ze zm.).

Zakład pracy, korzystając z możliwości skrócenia okresu wypowiedzenia na podstawie art. 36 § 1 k.p. pracownikowi, z którym zawarto umowę o pracę na czas nie określony, może ograniczyć się do wskazania w piśmie skierowanym do pracownika zawiadamiającym o rozwiązaniu umowy o pracę skróconego okresu wypowiedzenia.

Okres – w czasie którego mianowany urzędnik państwowy otrzymuje wynagrodzenie na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz.U. nr 31, poz. 214 ze zm.), a mianowany pracownik samorządowy na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 21, poz. 124 ze zm.) – podlega zaliczeniu do okresów pracy

Skrócenie przez zakład pracy okresu wypowiedzenia umowy o pracą na podstawie art. 361 § 1 k.p. powoduje rozwiązanie tej umowy z upływem skróconego okresu.

Odprawa pieniężna nie przysługuje pracownikowi-akcjonariuszowi prowadzącemu w chwili rozwiązania stosunku pracy działalność gospodarczą w ramach spółki akcyjnej, dokonującej przejęcia mienia likwidowanego zakładu pracy (art. 8 ust. 1 i ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie

W razie przejęcia części zakładu pracy (sklepu) przez inny zakład pracy wraz z pracownikami, których wiązała ważna umowa o wspólnej odpowiedzialności materialnej, zakład pracy przejmujący nie ma obowiązku zawarcia z tymi pracownikami nowej umowy pisemnej o wspólnej odpowiedzialności, chyba że umowa ta została uprzednio wypowiedziana przez pracowników lub odstąpił od niej zakład pracy.

Ustawa z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. nr 32, poz. 172) w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 7 grudnia 1989 r. o zmianie ustawy o szczególnych uprawnieniach niektórych osób do ponownego nawiązania stosunku pracy (Dz.U. nr 64, poz. 391) ma zastosowanie do pracowników

Przewidziany w art. 6 ustawy 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) dodatek wyrównawczy przysługuje przez cały okres objęty szczególną ochroną stosunku pracy, niezależnie od tego, czy ochrona ta wynika z pierwszego czy kolejnego wyboru do zarządu

W zakresie odpowiedzialności za udział w strajku nielegalnym należy odróżnić odpowiedzialność organizatorów strajku od odpowiedzialności zwykłych jego uczestników. Ci pierwsi ponoszą odpowiedzialność zaostrzoną. Udział biernych uczestników nabiera cech ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych jedynie w tym wypadku, gdy mieli oni pełną świadomość bezprawności swego postępowania i pomimo

Zakład pracy nie może na podstawie art. 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1990 r. nr 4, poz. 19 ze zm.) wypowiedzieć pracownikowi będącemu członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej warunków pracy w zakresie dotyczącym czasu pracy na dotychczasowym

Protokół dodatkowy, o którym mowa w art. 6 ust. 5 w związku z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 r. o zasadach tworzenia zakładowych systemów wynagradzania (j.t. Dz.U. 1990 r. nr 69, poz. 407), zawarty bez uprzedniego uzyskania pozytywnej opinii ogólnego zebrania pracowników (delegatów), nie może stanowić podstawy wprowadzenia zmian w zakładowym systemie wynagradzania.

Pracownicy korzystający z urlopu wychowawczego, której w podstawie art. 361 § 1 kodeksu pracy skrócono okres wypowiedzenia, przysługuje odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia, jakie otrzymałaby, gdyby stosunek pracy rozwiązał się z upływem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia.

Wydanie przez zakład pracy opinii o pracy bez dopełnienia obowiązku zapoznania pracownika z projektem opinii i wysłuchania jego uwag oraz bez uzyskania stanowiska zakładowej organizacji związkowej (art. 98 § 5 k.p.) stanowi przesłankę żądania zniszczenia opinii i wydania nowej.