Z wicekuratorem oświaty można rozwiązać stosunek pracy tylko na podstawie właściwego przepisu ustawy, w drodze decyzji, która musi być uzasadniona zgodnie z wymogami zawartymi w art. 107 par. 3 Kpa. Wicekurator oświaty nie jest pracownikiem, którego stosunek pracy opiera się na podstawie powołania w rozumieniu art. 68 i następnych Kodeksu pracy a urzędnikiem mianowanym na to stanowisko.

Prawo do zasiłku ze statusu absolwenta przysługuje tylko raz.

Szczególne potrzeby urzędu /art. 10 ust. 1b znowelizowanej ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ muszą powodować konieczność dokonania zmian personalnych na konkretnym stanowisku. Pracodawca zobowiązany jest więc wykazać, że z pewnych ważnych względów nie jest dalej możliwe bez uszczerbku dla jego interesów zatrudnianie pracownika na dotychczasowym

Niestawiennictwo w wyznaczonym dniu w Rejonowym Urzędzie Pracy z przyczyn od bezrobotnego niezależnych i niemożność powiadomienia o tym Rejonowego Urzędu Pracy w terminie 14 dni nie może pozbawić go statusu bezrobotnego.

Jeżeli przepis z zakresu urlopów wychowawczych traktuje okres przerwy w zatrudnieniu odpowiadający okresowi urlopu wychowawczego, do którego pracownica byłaby uprawniona, gdyby stosunek pracy nie został rozwiązany z przyczyn określonych w ustawie z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych

Wojewódzkie urzędy pracy, uwzględniając sytuację na rynku pracy i opinię wojewódzkiej rady zatrudnienia, wydają zezwolenie na zatrudnienie cudzoziemców, nie mają natomiast uprawnień do wyrażania /lub niewyrażania/ zgody na wykonywanie przez nich zawodu /art. 50 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

Z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy /Dz.U. nr 54 poz. 310/ wynika, że okres pracy w gospodarstwie rolnym, o którym mowa w art. 1 ust. 1 tej ustawy, wlicza się jedynie do stażu pracy od którego zależą uprawnienia pracownika wynikające ze stosunku pracy. Nie podlega on zatem wliczeniu do stażu

Zlecenie mianowanemu urzędnikowi państwowemu wykonywania pracy nie mieszczącej się w dotychczasowym zakresie jego czynności, połączone z całkowitym zwolnieniem go od obowiązku wykonywania pracy zgodnie z dotychczasowym zakresem czynności, stanowi w istocie "zlecenie mu wykonywania innej pracy", o jakim mowa w art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U.

Błędny jest pogląd prawny, że skoro polskie prawo rodzinne nie zna instytucji separacji małżeńskiej, to brak jest podstaw do traktowania małżonków będących w separacji w sposób odmienny. Błędny jest pogląd, że niczego w przedmiotowej sprawie nie zmienia i nie jest okolicznością uzasadniającą wznowienie postępowania prawomocne orzeczenie Sądu o zniesieniu ustawowej wspólności majątkowej między małżonkami

Orzeczenie dyscyplinarne o wydaleniu z pracy jest zdarzeniem prawnym, powodującym ustanie stosunku pracy z mocy prawa /znowelizowany art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./. Zbędne jest więc jego "wykonanie" przez pracodawcę, w formie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy. Jeśli więc stosunek pracy rozwiązuje się z mocy

1. Abstrahując od kwestii legalności zarządzenia nr 5/93 Prezesa Najwyższej Izby Kontroli z dnia 19 kwietnia 1993 r. w sprawie okresowych ocen kwalifikacyjnych pracowników Najwyższej Izby Kontroli, można je potraktować jako miernik rzetelności i obiektywizmu działań podejmowanych w tym zakresie i w konsekwencji jako miernik oceny zasadności rozwiązania z mianowanym pracownikiem Najwyższej Izby Kontroli

Fakt przekształcenia się przedsiębiorstwa państwowego w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa, mimo iż podmiot pozostał nadal państwową osobą prawną, udaremnia komunalizację na podstawie art. 14 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.

Z zestawienia ust. 1 z ust. 2 artykułu 13 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/ wynika, iż "niemożność" przeniesienia urzędnika na inne stanowisko, w związku z reorganizacją urzędu, nie może być spowodowane brakiem

1. Odwołanie wójta, burmistrza i ich zastępców na podstawie art. 28 ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ powoduje w świetle art. 73 par. 2 kodeksu pracy rozwiązanie z nimi stosunku pracy z wyboru wskutek wygaśnięcia mandatu, bez potrzeby podejmowania dodatkowej czynności w przedmiocie rozwiązania tego stosunku. 2. Wynikająca z art. 25 ust. 2

Praca w indywidualnym gospodarstwie rolnym w określonych sytuacjach mogła być zaliczona do pracowniczego stażu pracy. Nie może natomiast praca ta - sama w sobie - stanowić wyłącznego tytułu do uzyskania zasiłku dla bezrobotnych na podstawie ustawy z dnia 29 grudnia 1989 r. o zatrudnieniu /Dz.U. nr 75 poz. 446 ze zm./ według stanu prawnego obowiązującego w dniu 4 czerwca 1991 r. /po nowelizacji ustawy

Brak dowodów pozwalających na ustalenie jednostki, która majątek przejęła /objęła/ w rozumieniu przepisu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenia stanu wojennego /Dz.U. 1991 nr 4 poz. 17/, nie daje podstawy do uznania, że obowiązek zwrotu tego majątku obciąża zarządcę majątku.

Następstwa prawnego organizacji związkowej nie można przyjmować na zasadzie domniemania; powinno ono wynikać z jej statutu lub wyrażonego na piśmie oświadczenia woli właściwego organu tej organizacji, że przejmuje ona prawa i obowiązki poprzedniej organizacji związkowej.

Przez likwidację stanowiska pracy uzasadniającą przeniesienie mianowanego urzędnika państwowego na inne stanowisko służbowe, odpowiadające jego kwalifikacjom, należy rozumieć faktyczne zniesienie dotychczasowego miejsca pracy pracownika, tylko wówczas bowiem zachodzi niemożliwość dalszego zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku, o której mowa w art. 10 ust. 1a ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie

Skoro podstawowe zdarzenie, od którego zależy przyznanie przez organ zatrudnienia zasiłku dla bezrobotnych /zarówno pod rządem ustawy dotychczasowej, jak i ustawy nowej/, to jest niepozostawanie skarżącego w zatrudnieniu, nastąpiło dopiero od dnia 1 stycznia 1995 r., czyli w dacie obowiązywania już nowej ustawy, która w zakresie objętym jej art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. "a" nie zawiera przepisu przejściowego

W stosunku do osób, które zarejestrowały się po 1 stycznia 1995 r. w Rejonowym Urzędzie Pracy, nie można stosować przepisów ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.

1. W sytuacji, gdy stosunek pracy z pracownikiem państwowym mianowanym ustał na podstawie ostatecznej decyzji o jego rozwiązaniu w drodze wypowiedzenia i wskutek upływu okresu wypowiedzenia, określonego w tej decyzji stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchylający tylko

1. Rejestracja przez to, że stanowi element definicji bezrobotnego /art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu - Dz.U. 1995 nr 1 poz. 1/ musi być uznana za jeden z konstytutywnych warunków powstania prawa do zasiłku dla bezrobotnych. O ukształtowaniu więc sytuacji prawnej /prawa/ do tego świadczenia można mówić dopiero wtedy, gdy zostały spełnione

Brak regulacji dotyczącej zmiany /uchylenia/ decyzji ustalającej zasady kształtowania wynagrodzeń w 1993 r. na podstawie art. 17c ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1 ze zm./ oraz par. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 marca 1993 r. w sprawie ustalania ramowych zasad kształtowania wynagrodzeń oraz minimalnej kwoty zryczałtowanego

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych /Dz.U. 1993 nr 111 poz. 493 ze zm./ nie zawiera upoważnienia dla rady gminy do wprowadzenia mnożnikowego systemu płac ani stawek kroczącego wynagrodzenia wójta gminy.