Jeżeli dane dobro nie jest objęte regulacją dyrektywy energetycznej, państwo członkowskie zachowuje swobodę w zakresie opodatkowania takiego dobra podatkiem akcyzowym, o ile wprowadzone przepisy nie tworzą nadmiernych barier w handlu w ramach wspólnego rynku.

Energia elektryczna wykorzystywana zasadniczo w procesach metalurgicznych produkcji żelazostopów lub stanowiąca ponad 50% kosztów produktu nie podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem akcyzowym na mocy dyrektyw Rady nr 2003/96/WE i dyrektywy Rady nr 2008/118/WE, a ustawodawca krajowy posiada swobodę legislacyjną w kształtowaniu systemu podatkowego w tym zakresie.

Energia elektryczna wykorzystywana zasadniczo w procesach metalurgicznych lub gdy stanowi ponad 50% kosztów produktu, nie podlega regulacjom dyrektyw unijnych dotyczących podatku akcyzowego, a opodatkowanie jej podatkiem akcyzowym mieści się w zakresie swobody legislacyjnej państwa członkowskiego i nie narusza zasad wspólnego rynku UE.

Ustawowe opodatkowanie akcyzą energii elektrycznej wykorzystywanej w procesie metalurgicznym lub stanowiącej ponad 50% kosztów produktu, nie będącej obiektem regulacji przez dyrektywę energetyczną UE, mieści się w ramach swobody regulacyjnej państwa członkowskiego, o ile nie tworzy ono niedozwolonych barier na wspólnym rynku.

Zakres autonomii ustawodawczej państwa członkowskiego w opodatkowaniu podatkiem akcyzowym energii elektrycznej wykorzystywanej zasadniczo w procesach metalurgicznych lub stanowiącej ponad 50% kosztów produktu nie jest ograniczony przez dyrektywę energetyczną, a tak zdefiniowana energia elektryczna może podlegać obowiązkowi podatkowemu w świetle prawa krajowego, nie wprowadzając przy tym barier na wspólnym

Swoboda regulacyjna państwa członkowskiego pozwala na opodatkowanie energii elektrycznej wykorzystywanej w procesach metalurgicznych lub stanowiącej ponad 50% kosztów produktu podatkiem akcyzowym, o ile opodatkowanie to nie wprowadza niedozwolonych barier w swobodach wspólnego rynku i jest zgodne z przepisami prawa unijnego oraz rodzimej Konstytucji.

Państwo członkowskie dysponuje swobodą w kreowaniu własnego systemu opodatkowania energii elektrycznej używanej w procesach metalurgicznych lub stanowiącej ponad 50% kosztów produktu, o ile nie tworzy to barier w handlu między państwami członkowskimi i nie jest sprzeczne z zasadami wspólnego rynku oraz konkurencji.