Działalność polegająca na faktycznym przewozie osób za odpłatnością, nawet jednorazowo, podlega przepisom ustawy o transporcie drogowym i wymaga posiadania odpowiednich zezwoleń oraz licencji, niezależnie od formalizacji prowadzonej działalności gospodarczej.
Wykonywanie transportu drogowego bez licencji oraz wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryterium konstrukcyjnego jest podstawą do nałożenia kary pieniężnej, nawet jeśli przewóz osób odbywa się za pomocą aplikacji mobilnej, a działalność nie jest formalnie zarejestrowana.
Skarga kasacyjna, aby była skuteczna, musi dokładnie wskazywać naruszone przepisy prawa materialnego lub postępowania i wykazywać, w jaki sposób wpłynęły one istotnie na wynik sprawy. Błędne sformułowanie zarzutów uniemożliwia merytoryczne rozpoznanie skargi kasacyjnej przez Sąd.
Wykonywanie przewozu drogowego osób bez wymaganych prawem dokumentów, nawet jednorazowo i bez formalnej rejestracji działalności gospodarczej, podlega sankcjom zgodnie z ustawą o transporcie drogowym.
Błędna treść instrukcji wypełnienia wniosku o przyznanie płatności rolno-środowiskowo-klimatycznej nie obciąża skarżącego, jeśli wykazane jest, że instrukcja została przestrzegana, a negatywne konsekwencje wynikają wyłącznie z jej niejasności.
Błędy w instrukcji wypełnienia wniosku o płatność rolno-środowiskowo-klimatyczną nie obciążają organu administracyjnego, jeśli decyzja odmowna jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa materialnego i właściwie odnosi się do całokształtu rozstrzyganej sprawy.
Wspólnik dwuosobowej spółki z o.o. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 8 ust. 6 pkt 4 ustawy systemowej jako wspólnik jednoosobowej spółki z o.o., choćby był wspólnikiem większościowym, „niemal, prawie jedynym”. Prawo cywilne umożliwia wchodzenie w różne relacje prawne jedynego wspólnika (100% udziałowca) spółki z tą spółką na zasadzie równoprawnych partnerów. W tych
Postępowanie w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego umarza się na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy zmieniającej w sytuacji, gdy po dniu 5 października 2018 r. nie zostało skutecznie doręczone wypowiedzenie dotychczasowej wysokości opłaty wszystkim współużytkownikom wieczystym przed dniem 1 stycznia 2019 r.