W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.Teza od Redakcji
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.Teza od Redakcji
Dokonując wykładni prawa wspólnotowego nie można pominąć tego, że priorytetowym celem Wspólnoty Europejskiej jest utworzenie wspólnego rynku, a drogą ku temu jest odpowiednia polityka opierająca się na czterech swobodach: przepływu towarów, przepływu usług, przepływu kapitału oraz prowadzenie wspólnych polityk. W tym zakresie zewnętrzny aspekt unii celnej przejawia się właśnie w tym, że towary sprowadzane
Zauważyć należy, że zasada in dubio pro tributario znajduje zastosowanie dopiero wtedy, gdy mimo podjęcia wszelkich możliwych czynności dowodowych pozostaną niewyjaśnione istotne okoliczności. Przy czym, co należy szczególnie podkreślić, niewyjaśnienie tych istotnych okoliczności musi wiązać się z naruszeniem zasady prawdy materialnej przez organ podatkowy. Wszelkie luki dowodowe powstałe na skutek
Odniesienie się do zarzutów naruszenia prawa procesowego wymaga jednak uprzedniego wyjaśnienia granic przedmiotowych postępowania dowodowego w postępowaniu podatkowym, co w istocie wiąże się z odkodowaniem znaczenia przedmiotu dowodu. W najszerszym znaczeniu, przedmiot dowodu to fragment rzeczywistości (fakt) obejmujący zjawiska minione lub współczesne, które mają w konkretnej sprawie znaczenie prawne
Odniesienie się do zarzutów naruszenia prawa procesowego wymaga jednak uprzedniego wyjaśnienia granic przedmiotowych postępowania dowodowego w postępowaniu podatkowym, co w istocie wiąże się z odkodowaniem znaczenia przedmiotu dowodu. W najszerszym znaczeniu, przedmiot dowodu to fragment rzeczywistości (fakt) obejmujący zjawiska minione lub współczesne, które mają w konkretnej sprawie znaczenie prawne
W doktrynie podkreśla się, że procesowe poznanie faktu, czyli zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości możliwe jest dzięki temu, że każdy fakt istotny nie przemija bez śladu pozostawiając po sobie pewne następstwa, zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w psychice ludzkiej.
Zauważyć należy, że zasada in dubio pro tributario znajduje zastosowanie dopiero wtedy, gdy mimo podjęcia wszelkich możliwych czynności dowodowych pozostaną niewyjaśnione istotne okoliczności. Przy czym, co należy szczególnie podkreślić, niewyjaśnienie tych istotnych okoliczności musi wiązać się z naruszeniem zasady prawdy materialnej przez organ podatkowy. Zatem wszelkie luki dowodowe powstałe na
Odniesienie się do zarzutów naruszenia prawa procesowego wymaga jednak uprzedniego wyjaśnienia granic przedmiotowych postępowania dowodowego w postępowaniu podatkowym, co w istocie wiąże się z odkodowaniem znaczenia przedmiotu dowodu. W najszerszym znaczeniu, przedmiot dowodu to fragment rzeczywistości (fakt) obejmujący zjawiska minione lub współczesne, które mają w konkretnej sprawie znaczenie prawne
W doktrynie podkreśla się, że procesowe poznanie faktu, czyli zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości możliwe jest dzięki temu, że każdy fakt istotny nie przemija bez śladu pozostawiając po sobie pewne następstwa, zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w psychice ludzkiej.
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.Teza od Redakcji
Wszelkie luki dowodowe powstałe na skutek naruszenia obowiązków ciążących na organie podatkowym nie mogą być interpretowane na niekorzyść podatnika.
W doktrynie podkreśla się, że procesowe poznanie faktu, czyli zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości możliwe jest dzięki temu, że każdy fakt istotny nie przemija bez śladu pozostawiając po sobie pewne następstwa, zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w psychice ludzkiej.
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.Teza od Redakcji
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy zatem przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.
Odniesienie się do zarzutów naruszenia prawa procesowego wymaga jednak uprzedniego wyjaśnienia granic przedmiotowych postępowania dowodowego w postępowaniu podatkowym, co w istocie wiąże się z odkodowaniem znaczenia przedmiotu dowodu. W najszerszym znaczeniu, przedmiot dowodu to fragment rzeczywistości (fakt) obejmujący zjawiska minione lub współczesne, które mają w konkretnej sprawie znaczenie prawne
W doktrynie podkreśla się, że procesowe poznanie faktu, czyli zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości możliwe jest dzięki temu, że każdy fakt istotny nie przemija bez śladu pozostawiając po sobie pewne następstwa, zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w psychice ludzkiej.Teza od Redakcji
W doktrynie podkreśla się, że procesowe poznanie faktu, czyli zdarzenia, które miało miejsce w przeszłości możliwe jest dzięki temu, że każdy fakt istotny nie przemija bez śladu pozostawiając po sobie pewne następstwa, zarówno w świecie zewnętrznym, jak i w psychice ludzkiej.Teza od Redakcji
W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że przesłanka bezprzedmiotowości występuje, gdy brak jest podstaw prawnych do merytorycznego rozstrzygnięcia danej sprawy w ogóle, bądź nie było podstaw do jej rozpoznania w drodze postępowania administracyjnego. Bezprzedmiotowość postępowania oznacza brak któregoś z elementów stosunku materialnoprawnego, skutkujący tym, iż nie można załatwić sprawy przez rozstrzygnięcie
W doktrynie prawa podatkowego nie neguje się dopuszczalności analogii w prawie podatkowym. Jednakże prawo podatkowe mając zdolność do analogii nie powinno być tak interpretowane i stosowane, aby w drodze analogii można było dopuszczać do zwiększania obowiązków podatkowych. Należy przyjąć zakaz analogii zaostrzającej.Teza od Redakcji