Interpretacja indywidualna z dnia 13.10.2017, sygn. 0114-KDIP2-2.4017.16.2017.1.JG, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4017.16.2017.1.JG
w zakresie prawa żądania zwrotu nadpłaty w przypadku, gdy Spółka płaci podatek z własnych środków oraz prawa żądania zwrotu nadpłaty, w przypadku, gdy Spółka pobrała podatek z wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2017 r. (data wpływu 17 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy Ordynacja podatkowa w zakresie:
- prawa żądania zwrotu nadpłaty, w przypadku, gdy Spółka płaci podatek z własnych środków jest prawidłowe,
- prawa żądania zwrotu nadpłaty, w przypadku, gdy Spółka pobrała podatek z wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa żądania zwrotu nadpłaty w przypadku, gdy Spółka płaci podatek z własnych środków oraz prawa żądania zwrotu nadpłaty, w przypadku, gdy Spółka pobrała podatek z wynagrodzenia wypłacanego zagranicznemu kontrahentowi.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie doradztwa i reprezentowania w sprawach z zakresu własności przemysłowej i intelektualnej, w tym w zakresie przygotowywania dokumentów prawnych, dokumentacji patentowej i praw autorskich oraz reprezentowania klientów w procesie patentowym w kraju i za granicą. W ramach swojej działalności korzysta z usług zagranicznych podwykonawców, firm/rzeczników patentowych zajmujących się procedurą patentową w krajach swoich rezydencji. Podwykonawcy za świadczone usługi wystawiają Spółce faktury. Dokonując zapłaty wynagrodzenia za świadczone przez podmioty zagraniczne usługi, wynikającego z faktur wystawionych dla Spółki, Wnioskodawca ma wątpliwości co do obowiązku poboru podatku u źródła. Dla opisu stanu faktycznego istotne jest to, że Spółka, w roku 2015 uzyskała indywidualną interpretację przepisów (IPPB5/4510-68/15-2/AJ), w której wskazano, że z uwagi na to, że (i) nabywane przez Spółkę usługi są zbliżone do usług rzecznika patentowego a z kolei (ii) działalność rzecznika patentowego w istotnym stopniu obejmuje reprezentowanie interesów strony przed ciałem orzekającym (Urzędem Patentowym, sądem orzekającym w sprawach własności przemysłowej), inaczej zawodowego świadczenia pomocy prawnej w postaci zastępowania stron, charakter usług rzecznika patentowego ma zbliżony charakter do usług radcy prawnego czy adwokata. Znajduje to odzwierciedlenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 maja 2002 r. Dlatego też w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) działalność rzeczników patentowych została zakwalifikowana jednoznacznie do podklasy 69.10.Z Działalność prawnicza. W konsekwencji Dyrektor Warszawskiej Izby Skarbowej uznał usługę kontrahenta zagranicznego za świadczenie o podobnym charakterze do usług prawnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa CIT). Organ podatkowy przy tym wskazał, że od opłat urzędowych, które kontrahent (w interpretacji kontrahent amerykański) niejako jedynie przekazuje do instytucji odpowiedzialnej za rejestrację znaków towarowych (w USA), podatku u źródła się nie pobiera. Oczywiście, jak stanowi Ustawa CIT, obowiązek poboru podatku u źródła należy rozpatrywać z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Innymi słowy, należy pobrać podatek, według polskiej stawki, o ile tylko umowa inaczej nie stanowi. Ze zdecydowanej większości umów, których Polska jest stroną wynika, że zapłata za usługi prawne podlega opodatkowaniu tylko w kraju siedziby usługodawcy. Aby jednak możliwe było skorzystanie z zapisów konkretnej umowy, polski usługobiorca (Wnioskodawca) musi dysponować aktualnym certyfikatem rezydencji, potwierdzającym rezydencję podatkową usługodawcy w kraju, z którym zawarta umowa stanowi o opodatkowaniu przychodów ze świadczenia usług prawnych jedynie w kraju usługodawcy. Zdarza się, że Spółka w chwili wypłaty wynagrodzenia zagranicznemu kontrahentowi nie jest jeszcze w posiadaniu aktualnego certyfikatu rezydencji. W takim przypadku Spółka rozpoznaje dwa modele regulowania zobowiązań względem zagranicznego kontrahenta.
Pierwszy model polega na tym, że dokonując zapłaty wynagrodzenia, wypłaca je w stu procentach, nie pobierając tym samym podatku u źródła. Nie chcąc jednak wchodzić w ewentualny spór z organami podatkowymi, jak również w obawie przed ewentualnym postawieniem zarzutu niepobrania podatku, Spółka, dodatkowo, z własnych środków ponosi ciężar podatku. Innymi słowy, oblicza podatek dochodowy według obowiązującej stawki (20%) i z własnych środków płaci ten podatek. W konsekwencji obciążenie finansowe Wnioskodawcy to nie tylko kwota z faktury wystawionej przez zagranicznego kontrahenta, lecz również naliczona od niej wartość podatku do zapłaty w Polsce. W jakiś czas po dokonaniu wypłaty wynagrodzenia oraz zapłaty podatku, Spółka otrzymuje certyfikat rezydencji uzasadniający brak obowiązku poboru podatku u źródła w Polsce. Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca chciałby wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
