Postanowienie SN z dnia 8 października 2020 r., sygn. I NWW 59/20
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Demendecki
w związku z wnioskiem J. G.
o wyłączenie od orzekania w sprawie II DO 10/20 członków składu Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 8 października 2020 r.
postanawia:
pozostawić wniosek bez dalszego biegu.
UZASADNIENIE
W sprawie toczącej się przed Sądem Najwyższym o sygn. II DO 10/20, J. G. na podstawie art. 41 § 1 k.p.k. złożył wniosek o wyłączenie członków składu Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego: R. W., A. T., K. W., mających orzekać na posiedzeniu 9 lipca 2020 r. w sprawie zażalenia Prokuratora Okręgowego w R. na uchwałę, sygn. akt PK I SD (…) z 6 listopada 2019 r. Sądu Dyscyplinarnego przy Prokuratorze Generalnym w W. nie zezwalającą na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej J. G. - prokuratora Prokuratury Okręgowej w W. Jednocześnie wniósł o przekazanie przez Pierwszą Prezes Sądu Najwyższego sprawy II DO 10/20 do rozpoznania przez właściwy Sąd, w szczególności w związku z treścią uchwały BSA 1-4110-1/2020 składu połączonych Izb Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2020 r., wpisanej do księgi zasad prawnych oraz postanowienia CD791/19 Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 8 kwietnia 2020. Uzasadniając wniosek o wyłączenie sędziów wskazał, że poważnie wątpliwości budzi status członków składu orzekającego w sprawie oraz wszystkich pozostałych osób powołanych do orzekania w Izbie Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego. Fundamentalne zastrzeżenia co do statusu tych osób wynikają z kryteriów wskazanych w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 listopada 2019 r. w połączonych sprawach C 585/18, C 624/18 oraz C 625/18 (dalej: orzeczenie TSUE z 19 listopada 2019 r.). Wskazał również, że w świetle orzeczenia Sądu Najwyższego z 5 grudnia 2019 r., w sprawie o sygn. akt III PO 7/18, wydanego na podstawie wskazanych przez TSUE kryteriów, Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nie stanowi niezależnego i bezstronnego sądu w rozumieniu przepisów prawa Unii Europejskiej, a w konsekwencji przepisów prawa polskiego. Ponadto podniósł, że Sąd Najwyższy w składzie połączonych Izb Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sadu Najwyższego w dniu 23 stycznia 2020 r., BSA 1- 4110-1/20, podjął uchwałę zgodnie z którą „nienależyta obsada sądu w rozumieniu art. 439 § 1 pkt 2 k.p.k. (...) zachodzi także wtedy, gdy w składzie sądu bierze udział osoba powołana na urząd sędziego Sądu Najwyższego na wniosek Krajowej Rady Sądownictwa ukształtowanej w trybie określonym przepisami ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 3)”. Wobec powyższego, zdaniem J. G., Izba Dyscyplinarna Sądu Najwyższego nie stanowi niezależnego i bezstronnego sądu. Osoby zaś wchodzące w skład Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego nie są umocowane do orzekania, w tym także w zakresie rozstrzygnięcia wniosku w sprawie o sygn. II DO 10/20.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
