Postanowienie SN z dnia 12 lutego 2019 r., sygn. II PK 23/18
Bieg miesięcznego terminu z art. 52 § 2 k.p. rozpoczyna się od chwili, w której pracodawca uzyskał w dostatecznym stopniu wiarygodne informacje uzasadniające jego przekonanie, że pracownik dopuścił się czynu nagannego w stopniu usprawiedliwiającym niezwłoczne rozwiązanie umowy o pracę, czyli od zakończenia, podjętego niezwłocznie i sprawnie przeprowadzonego, wewnętrznego postępowania, sprawdzającego uzyskane przez pracodawcę wiadomości o niewłaściwym zachowaniu pracownika.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa D. W. przeciwko Sanatorium [...] w I. o przywrócenie do pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 lutego 2019 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 7 września 2017 r., sygn. akt VI Pa [...],
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania;
2. zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 240 (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 7 września 2017 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił apelację powoda D. W. od wyroku Sądu Rejonowego w I. z dnia 3 lutego 2016 r. (którym oddalono jego powództwo przeciwko Sanatorium [...] w I. o przywrócenie do pracy) oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego 180 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu apelacyjnym.
Powód zaskarżył powyższy wyrok skargą kasacyjną w całości. Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w B. do rozpoznania, ewentualnie wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku oraz poprzedzającego go wyroku Sądu Rejonowego w I. i orzeczenie co do istoty sprawy, przez przywrócenie powoda do pracy na poprzednich warunkach, a nadto o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie prawa materialnego: 1/art. 52 § 1 k.p., przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że przyczyna wskazana jako uzasadniająca rozwiązanie z powodem umowy o pracę była prawdziwa i konkretna, a także uznaniu, że jednorazowe zdarzenie przypisywane powodowi, polegające na nieporozumieniu z kuracjuszem w związku z nieprawidłowym wykonaniem masażu, może zostać zakwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika; 21 art. 52 § 2 k.p., przez niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że termin do rozwiązania umowy o pracę biegnie od momentu złożenia oficjalnej skargi na pracownika, podczas gdy termin ten powinien biec od momentu, w którym pracodawca dowiedział się (bądź przy zachowaniu należytej staranności mógł dowiedzieć się) o naruszeniu obowiązków pracowniczych, a tym samym przyjęciu, iż 30 - dniowy termin do rozwiązania umowy o pracę biegł "od dnia 26 września 2016 r., podczas gdy pracodawca dowiedział się o zdarzeniu w dniu 12 września 2016 r."; 3/ art. 32 ustawy o związkach zawodowych, przez przyjęcie, że nie naruszało obowiązujących przepisów prawa rozwiązanie stosunku pracy z powodem, który pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ "[...]" przy pozwanym sanatorium, podczas gdy z treści przywołanego przepisu wynika, że pracodawca bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej nie może rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy; 4/ art. 8 k.p., przez przyjęcie, że korzystanie przez powoda z ochrony wynikającej z art. 32 ustawy o związkach zawodowych stanowi nadużycie prawa, w tym jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, w sytuacji kiedy tylko wyjątkowe okoliczności mogą stanowić podstawę do odmowy korzystania z przysługujących stronie praw podmiotowych, a do których z pewnością nie można zaliczyć jednorazowego zdarzenia związanego z nieprawidłowym wykonaniem masażu. Powód podniósł również zarzut naruszenia przepisów postępowania, mającego wpływ na wynik sprawy: art. 233 § 1 k.p.c, polegającego na dowolności i sprzeczności z zasadami logiki dokonanych przez Sąd Okręgowy w B. ustaleń faktycznych z zebranym w sprawie materiałem dowodowym i błędnym przyjęciu, że: (-) doszło do ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych ze strony powoda w zdarzeniu z K. R., (-) dochowany był miesięczny termin do rozwiązania z powodem umowy o pracę, (-) pracodawca w sposób właściwy zwrócił się do związku zawodowego reprezentującego powoda o opinię przed podjęciem decyzji o zamiarze rozwiązania z powodem umowy o pracę, (-) związek zawodowy nie podjął uchwały w zakresie braku zgody na rozwiązanie z powodem umowy o pracę, podczas gdy prawidłowa ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do przeciwnego wniosku, a zwłaszcza że powód nie dopuścił się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, rozwiązanie umowy o pracę stanowiło formę walki ze związkami zawodowymi, a przy tym pozwany zakład pracy rozwiązał z powodem umowę o pracę po upływie miesięcznego terminu od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okolicznościach, które rzekomo miałyby uzasadniać rozwiązanie umowy.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
