Postanowienie SN z dnia 26 marca 2019 r., sygn. I PK 180/18
Pracownik powinien aktywnie manifestować pozostawanie w stanie permanentnej (stałej) gotowości do natychmiastowego podjęcia i świadczenia pracy, zatrudnienie u innego pracodawcy nie przekreśla samo przez się gotowości do pracy w rozumieniu art. 81 § 1 k.p., bierne oczekiwanie pracownika na wezwanie pracodawcy do świadczenia pracy nie uzasadnia prawa do wynagrodzenia przewidzianego w art. 81 k.p., jednorazowe zgłoszenie gotowości do pracy nie może być uznane za wystarczające wówczas, gdy pracownik dochodzi - na podstawie art. 81 § 1 k.p. - wynagrodzenia za rok, ocena przesłanek gotowości do pracy zależy od okoliczności faktycznych konkretnej sprawy.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z powództwa P. Spółki Akcyjnej w W. przeciwko M. B. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 26 marca 2019 r., skargi kasacyjnej pozwanego od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 21 września 2017 r., sygn. akt VI Pa [...],
I. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
II. zasądza od pozwanego na rzecz powoda 1.800 zł (tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy przyjął, że na skutek prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Ż. z dnia 27 sierpnia 2015 r. w sprawie IV P [...], w którym ustalono istnienie stosunku pracy między M. B. a P. SA w W., odpadła podstawa do wypłaty na rzecz pozwanego kwoty 31.000,27 zł brutto tytułem odprawy, co spowodowało dopuszczalność wystąpienia o zwrot wyżej wymienionej sumy. Zdaniem Sądu Rejonowy pozwany ponad wszelką wątpliwość wykazał jednak, iż począwszy co najmniej od 16 maja 2013 r. dobitnie wyraził wobec pracodawcy wolę i gotowość podjęcia pracy w czasie i miejscu wskazanym przez pracodawcę i gotowość tą utrzymywał aż do 3 grudnia 2015 r. Tym samym pozwany nabył prawo do wynagrodzenia za czas od 8 maja 2013 r. do 3 grudnia 2015 r. na podstawie przepisu art. 81 § 1 k.p. i biorąc pod uwagę wymagalność tego świadczenia, jak i możliwość jego dochodzenia przed sądem, zasadnie dokonał potrącenia wierzytelności na podstawie art. 498 § k.c. Sąd pierwszej instancji wskazał dodatkowo, że zasadne było również twierdzenie, iż kwota 147.005,40 zł byłaby należna pozwanemu od powódki także tytułem odszkodowania na zasadzie art. 415 i następnych k.c. w zw. z art. 300 k.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
