Postanowienie SN z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. III UZ 42/18
Jeżeli ustalenie polskiego ustawodawstwa w zakresie ubezpieczeń społecznych poprzedzone było wydaniem przez właściwą instytucję innego kraju unijnego prawomocnej decyzji, zweryfikowanej orzeczeniem sądowym, stwierdzającej brak podlegania ustawodawstwu tego kraju unijnego, które zostało następnie zaaprobowane przez polską instytucję ubezpieczeniową, choćby w decyzji tymczasowej, należy przyjąć, że doszło całkowitego uzgodnienia statusu ubezpieczeniowego wnioskodawcy.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący)
SSN Zbigniew Myszka
SSN Krzysztof Staryk (sprawozdawca)
w sprawie z odwołania Z. O. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. o wysokość składek, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 13 lutego 2019 r., zażalenia organu rentowego na wyrok Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 5 czerwca 2018 r., sygn. akt III AUa [...],
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w [...], pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 7 grudnia 2017 r., sygn. akt V U [...], Sąd Okręgowy -Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w O. oddalił odwołanie Z. O. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w O. z 8 czerwca 2017 r., w której organ rentowy stwierdził, że odwołujący jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą jest dłużnikiem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy w łącznej kwocie 7.529,33 zł.
Sąd Okręgowy ustalił, że w dniu 12 września 2013 r. słowacka instytucja ubezpieczeniowa wydała decyzję o nieobjęciu Z. O. obowiązkowym ubezpieczeniem chorobowym, obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i obowiązkowym ubezpieczeniem od utraty pracy jako pracownika firmy R. s.r.o. od 1 lutego 2012 r. według słowackiego ustawodawstwa. Decyzja ta stała się prawomocna i obowiązująca w dniu 12 lutego 2014 r. Zgodnie z powyższym brak jest podstaw do ustalenia dla wnioskodawcy ustawodawstwa słowackiego jako właściwego. Wobec takiej informacji, zostało ustalone polskie ustawodawstwo właściwe od 1 lutego 2012 r. do chwili obecnej, o czym odwołujący się i słowacka instytucja ubezpieczeniowa zostali poinformowani pismem z dnia 11 marca 2016 r. doręczonym im w dniach 14 marca 2016 r. i 16 marca 2016 r. Słowacka instytucja ubezpieczeniowa nie wniosła zastrzeżeń do tak ustalonego ustawodawstwa. W dniu 11 marca 2016 r. ZUS Oddział w O. wydał decyzję tymczasową, w której określił, że właściwym ustawodawstwem dla wnioskodawcy w okresie od 1 lutego 2012 r. jest ustawodawstwo polskie z uwagi na to, że prowadził on w Polsce działalność gospodarczą, a praca najemna na terenie Republiki Słowackiej w związku z zatrudnieniem w R. s.r.o. nie była faktycznie wykonywana. Organ rentowy w powyższej decyzji powołał przepisy art. 11 ust. 3 lit. a w związku z art. 13 ust. 3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, art. 14 ust. 5b i art. 16 ust. 1-6 oraz art. 3 ust. 2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z dnia 16 września 2009 r. dotyczącego wykonania rozporządzenia (WE) nr 883/2004. Decyzja ta została doręczona Z. O. 14 marca 2016 r., uprawomocniła się 14 kwietnia 2016 r. Słowacka instytucja ubezpieczeniowa została poinformowana o tym pismem z 11 marca 2016 r. doręczonym 16 marca 2016 r. i nie wniosła zastrzeżeń do tak ustalonego ustawodawstwa. W okresie od 16 września 1998 r. Z. O. nieprzerwanie prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą na terenie Polski.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
