Wyrok SN z dnia 22 sierpnia 2018 r., sygn. III PK 68/17
Osobisty charakter stosunku pracy oraz reguły ochronne dotyczące wynagrodzenia wyłączają zastosowanie przez art. 300 k.p. rozwiązania przewidzianego zarówno w art. 356 § 1 k.c, jak i w art. 356 § 2 k.c. Oznacza to, że spełnienie świadczenia przez zleceniodawcę nie zaspokaja roszczeń pracownika z racji pracy w godzinach nadliczbowych. Pracownik ma prawo dochodzić pełnej należności od pracodawcy, choć powinien liczyć się z roszczeniem regresowym zleceniodawcy (którego podstawą prawna będzie bezpodstawne wzbogacenie).
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bohdan Bieniek (przewodniczący)
SSN Jolanta Franczak
SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa T. K. i K. W. przeciwko K. Sp. z o.o. w W. o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 22 sierpnia 2018 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w R. z dnia 30 marca 2017 r., sygn. akt IV Pa [...],
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w R. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy w R. wyrokiem z dnia 14 września 2016 r. oddalił powództwa K. W. i T. K. wniesione przeciwko K. Sp. z o.o. w W..
Powodowie dochodzili wynagrodzenia za prace w godzinach nadliczbowych za okres od dnia 1 grudnia 2011 r. do dnia 31 sierpnia 2014 r. Według ustaleń Sądu Rejonowego, pozwany w spornym okresie zatrudniał obu powodów w charakterze pracowników ochrony - konwojentów. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego wypłacał ryczałt za pracę w godzinach nocnych i z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych.
W okresie od 5 grudnia 2010 r. do końca trwania zatrudnienia powód K. W. zawierał z C. Sp. z o.o. w W. umowy zlecenia. Takie umowy, początkowo z A. S.A., powód zawarł na następujące okresy: od 5 grudnia 2010 r. do 30 września 2012 r., od 1 lipca 2012 r. do 31 grudnia 2013 r., oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2017 r. Umowy zlecenia były także zawierane pomiędzy powodem T. K. a C. Sp. z o.o. w W.. Umowy te obejmowały okresy: od 1 lipca 2010 r. do 30 czerwca 2012 r., od 1 lipca 2012 r. do 31 grudnia 2013 r. oraz od 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2017 r. Przedmiotem umów była ochrona, obsługa i serwisowanie bankomatów i innych urządzeń bankowych, obsługa korespondencji, dokonywanie czynności zdawczo - odbiorczych oraz innych obowiązków wynikających z umów z klientami spółki. Na podstawie umów zlecenia powodowie wykonywali także czynności związane z konwojowaniem wartości pieniężnych, czynności związane z transportem wartości pieniężnych. Zgodnie z umową, powodowie mogli za zgodą spółki powierzyć wykonywanie świadczonych zadań osobie trzeciej, w takim przypadku zobowiązani byli zawiadomić niezwłocznie spółkę o osobie i miejscu zamieszkania swojego zastępcy, który powinien legitymować się kwalifikacjami umożliwiającymi mu wykonanie zlecenia. Koszty wyposażenia w narzędzia i materiały niezbędne do wykonania zlecenia ponosiła spółka, zaś zleceniobiorca zobowiązany był do zapłaty odszkodowania w wysokości równiej ich wartości w przypadku zniszczenia lub utraty w/w materiałów. W razie nienależytego wykonania zlecenia, niewykonania go lub niewykonania w określonym terminie, powodowie zobowiązali się do zapłaty na rzecz spółki kary umownej w wysokości 20% wartości miesięcznego wynagrodzenia przysługującego z tytułu umowy, zaś spółka uprawniona była do dochodzenia odszkodowania przewyższającego wysokość kary umownej. Z tytułu umów zlecenia w spornym okresie powód K. W. osiągnął wynagrodzenie w łącznej kwocie 40.813,60 zł, zaś powód T. K. 65.856,83 zł.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
