Wyrok SN z dnia 10 listopada 2016 r., sygn. III PO 5/16
Z uprawnienia do powrotu na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratorskie można skorzystać tylko jeden raz (w związku ze zrzeczeniem się stanowiska w wyniku mianowania, powołania lub wyboru na konkretne stanowisko).
Biuletyn SN Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych nr 10-12/2016
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jolanta Strusińska-Żukowska (przewodniczący)
SSN Bohdan Bieniek
SSN Dawid Miąsik (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi K. K. na odmowę powołania na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratora Prokuratury Krajowej, zawartą w decyzji Prokuratora Generalnego RP z dnia 2 marca 2016 r. (...), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 listopada 2016 r.,
oddala skargę
Uzasadnienie
Decyzją z 2 marca 2016 r., PG (...) Prokurator Generalny nie uwzględnił wniosku Pana K. K. (skarżący) o powołanie na stanowisko prokuratora Prokuratury [...] w trybie art. 65a ust. 1-3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599, ze zm., dalej jako ustawa o prokuraturze) z uwagi na wygaśnięcie prawa podmiotowego, określonego w art. 65a ust. 2 ustawy o prokuraturze, wobec złożenia tego wniosku przez skarżącego po upływie ponad dziewięciu lat od zakończenia pełnienia funkcji określonej w art. 65a ust. 1 ustawy o prokuraturze.
Skarżący zaskarżył powyższą decyzję w całości, zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na bezpodstawnym uznaniu, że wniosek o powrót na poprzednio zajmowane stanowisko prokuratora Prokuratury [...] został złożony po upływie ponad 9 lat od zakończenia pełnienia przez niego funkcji, o której mowa w art. 65a ust. 1 ustawy o prokuraturze, tj. stanowiska Komendanta (...), podczas gdy w rzeczywistości wniosek został złożony przez skarżącego 9 sierpnia 2007 r., a zatem z zachowaniem ustawowego terminu i nie został dotąd rozpoznany. Doprowadziło to w konsekwencji do rażącego naruszenia art. 65a ust. 2 ustawy o prokuraturze przez błędne uznanie, ze statuowane w hipotezie tego przepisu prawo podmiotowe skarżącego, polegające na obowiązku przyjęcia go na poprzednio zajmowane stanowisko, rzekomo wygasło z uwagi na rzekomy upływ terminu do złożenia tego rodzaju wniosku. Skarżący zarzucił ponadto naruszenia art. 398 § 1 k.p.c. i art. 365 § 1 k.p.c., polegające na nieuwzględnieniu wyroku Sądu Najwyższego z 21 października 2010 r., III PO (...) przez nierozpoznanie jego wniosku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
