Wyrok SN z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. III KRS 20/16
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Halina Kiryło (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dawid Miąsik
SSN Piotr Prusinowski
w sprawie z odwołania Z. S. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 18 lutego 2016 r. w przedmiocie umorzenia postępowania o przeniesienie sędziego w stan spoczynku, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 10 sierpnia 2016 r.,
oddala odwołanie.
Uzasadnienie
Krajowa Rada Sądownictwa uchwałą z dnia 18 lutego 2016 r. postanowiła umorzyć postępowanie z wniosku sędziego Sądu Rejonowego Z. S. o przeniesienie w stan spoczynku.
W uzasadnieniu wskazano, że sędzia Z. S., urodzony w 1972 roku, po ukończeniu studiów prawniczych oraz odbyciu aplikacji sądowej i złożeniu egzaminu sędziowskiego, z dniem 20 stycznia 1999 r. został mianowany na stanowisko asesora sądowego w Sądzie Rejonowym w Y, a z dniem 28 stycznia 2002 r. powołano go na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w Y. Decyzją Ministra Sprawiedliwości z 19 listopada 2012 r. w związku ze zniesieniem Sądu Rejonowego w Y sędzia Z. S. został przeniesiony z dniem 1 stycznia 2013 r. na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w X. Od tej decyzji sędzia złożył odwołanie do Sądu Najwyższego, który wyrokiem z dnia 13 stycznia 2016 r. w sprawie o sygn. III KRS 176/12, uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Sprawiedliwości. W uzasadnieniu tego wyroku Sąd Najwyższy wskazał, że przepisy art. 75 § 2 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 133 ze zm.; dalej jako: "u.s.p.") są oczywiście sprzeczne z art. 180 ust. 5 w zw. z art. 180 ust. 1 , art. 178 ust. 1, art. 179 i 186 ust. 1 oraz w zw. z art. 173 i art. 10 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Konsekwencją stwierdzonej niezgodności przywołanych przepisów z wzorcami konstytucyjnymi było uznanie przez Sąd Najwyższy, że zaskarżona decyzja została wydana bez podstawy prawnej. Pismem z dnia 25 stycznia 2016 r. skierowanym do Krajowej Rady Sądownictwa sędzia Z. S.wniósł o przeniesienie w stan spoczynku w związku ze zniesieniem z dniem 1 stycznia 2013 r. Sądu Rejonowego w Y. W uzasadnieniu wniosku powołał się na powyższy wyrok Sądu Najwyższego, w którego motywach wskazano, że sędzia nie może zostać przeniesiony do innej siedziby lub na inne stanowisko bez swojej zgody, gdyż art. 75 § 2 pkt 1 i § 3 u.s.p. jest niezgodny z Konstytucją RP. Sędzia przywołał przy tym art. 8 ust. 2 Konstytucji RP, zgodnie z którym jej przepisy stosuje się bezpośrednio. Ponadto, zdaniem wnioskodawcy, z treści przepisu art. 73 § 1 u.s.p. stanowiącego, że w sprawach o przeniesienie sędziego w stan spoczynku na podstawie art. 70 i 71 u.s.p. Krajowa Rada Sądownictwa podejmuje decyzję na wniosek sędziego, kolegium właściwego sądu albo Ministra Sprawiedliwości, jednoznacznie wynika, że sędzia, a nie wyłącznie Minister Sprawiedliwości, ma prawo złożyć wniosek o przeniesienie w stan spoczynku w razie zmiany ustroju sądów lub zmiany granic okręgów sądowych. Sędzia Z. S. podniósł również, że do 13 stycznia 2016 r. był sędzią Sądu Rejonowego w X, a z dniem 1 stycznia 2016 r. utworzono Sąd Rejonowy w Y, do którego przeniesiono wszystkich sędziów orzekających w zniesionym sądzie, poza nim. Zespół członków Krajowej Rady Sądownictwa na posiedzeniu w dniu 15 lutego 2016 r. uznał, że w związku z utworzeniem Sądu Rejonowego w Y z dniem 1 stycznia 2016 r. wniosek sędziego o przeniesienie w stan spoczynku stał się bezprzedmiotowy. W ocenie Zespołu, skoro Sąd Najwyższy wyrokiem z dnia 13 stycznia 2016 r. uchylił decyzję Ministra Sprawiedliwości z 19 listopada 2012 r. przenoszącą Z. S. na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w X, a w dniu wydania wyroku istniał Sąd Rejonowy w Y, to wnioskodawca jest sędzią Sądu Rejonowego w Y, gdzie powierzono mu pełnienie urzędu. Wobec powyższego podjęcie uchwały stało się zbędne, a postępowanie należy umorzyć na podstawie art. 41 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (jednolity tekst: Dz.U. z 2016 r., poz. 976). Krajowa Rada Sądownictwa po zapoznaniu się z całokształtem okoliczności sprawy, w pełni podzieliła stanowisko Zespołu. Rada uznała, że z uwagi na to, iż na dzień uchylenia przez Sąd Najwyższy decyzji Ministra Sprawiedliwości o przeniesieniu sędziego Z. S.do Sądu Rejonowego w X, istniał Sąd Rejonowy w Y, do którego wnioskodawca został mianowany, to nie zachodzą przesłanki przeniesienia sędziego w stan spoczynku określone w art. 71 § 3 u.s.p. i nie ma podstaw do merytorycznego rozpoznania przedmiotowego wniosku. W związku z tym Krajowa Rada Sądownictwa na posiedzeniu plenarnym w dniu 18 lutego 2016 r. jednomyślnie (17 głosami "za") zadecydowała o umorzeniu postępowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
