Wyrok SN z dnia 13 sierpnia 2015 r., sygn. II PK 235/14
Z ustanowionego w art. 378 § 1 k.p.c. obowiązku rozpoznania sprawy w granicach apelacji nie wynika konieczność osobnego omówienia przez sąd w uzasadnieniu wyroku każdego argumentu podniesionego w apelacji. Za wystarczające należy uznać odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów i wniosków w sposób wskazujący na to, że zostały one przez sąd drugiej instancji w całości rozważone przed wydaniem orzeczenia.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Korzeniowski
w sprawie z powództwa D. B. przeciwko G.o ustalenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 sierpnia 2015 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 24 kwietnia 2014 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powódka D. B. pozwem skierowanym przeciwko G., domagała się ustalenia istnienia pomiędzy nią a stroną pozwaną stosunku pracy, uznania wypowiedzenia jej umowy o pracę w dniu 2 października 2012 r. za bezskuteczne i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, ewentualnie zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę w wysokości 3.577,64 zł, a także zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych. Pismem wniesionym do Sądu w 8 stycznia 2013 r. powódka rozszerzyła powództwo domagając się dodatkowo zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej 13.960,62 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w latach 2010-2012 z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.
Wyrokiem częściowym z dnia 5 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo o ustalenie istnienia stosunku pracy.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że strony w okresie od 2000 r. do 2012 r. zawarły szereg umów agencyjnych, na podstawie których powódka wykonywała liczne czynności, a przede wszystkim pośredniczyła w zawieraniu umów ubezpieczenia, prowadziła nadzór nad realizacją planów sprzedaży ponadto w konsekwencji rozszerzenia umowy agencyjnej, gdy została agentem koordynatorem wyszukiwała potencjalnych agentów ubezpieczeniowych do współpracy ze stroną pozwaną, nadzorowała ich i szkoliła. Wynagrodzenie otrzymywała w oparciu o rachunki, sama ustalała swoje godziny pracy przy uwzględnieniu specyfiki działalności ubezpieczeniowej strony pozwanej, nie podpisywała listy obecności oraz nie miała obowiązku usprawiedliwiania swojej nieobecności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
