Wyrok SN z dnia 13 sierpnia 2015 r., sygn. II PK 235/14

Z ustanowionego w art. 378 § 1 k.p.c. obowiązku rozpoznania sprawy w granicach apelacji nie wynika konieczność osobnego omówienia przez sąd w uzasadnieniu wyroku każdego argumentu podniesionego w apelacji. Za wystarczające należy uznać odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów i wniosków w sposób wskazujący na to, że zostały one przez sąd drugiej instancji w całości rozważone przed wydaniem orzeczenia.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jerzy Kuźniar (przewodniczący)

SSN Zbigniew Hajn (sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

w sprawie z powództwa D. B. przeciwko G.o ustalenie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 13 sierpnia 2015 r., skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 24 kwietnia 2014 r.,

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powódka D. B. pozwem skierowanym przeciwko G., domagała się ustalenia istnienia pomiędzy nią a stroną pozwaną stosunku pracy, uznania wypowiedzenia jej umowy o pracę w dniu 2 października 2012 r. za bezskuteczne i zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, ewentualnie zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego rozwiązania umowy o pracę w wysokości 3.577,64 zł, a także zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego wg norm przepisanych. Pismem wniesionym do Sądu w 8 stycznia 2013 r. powódka rozszerzyła powództwo domagając się dodatkowo zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej 13.960,62 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w latach 2010-2012 z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

Wyrokiem częściowym z dnia 5 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy oddalił powództwo o ustalenie istnienia stosunku pracy.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że strony w okresie od 2000 r. do 2012 r. zawarły szereg umów agencyjnych, na podstawie których powódka wykonywała liczne czynności, a przede wszystkim pośredniczyła w zawieraniu umów ubezpieczenia, prowadziła nadzór nad realizacją planów sprzedaży ponadto w konsekwencji rozszerzenia umowy agencyjnej, gdy została agentem koordynatorem wyszukiwała potencjalnych agentów ubezpieczeniowych do współpracy ze stroną pozwaną, nadzorowała ich i szkoliła. Wynagrodzenie otrzymywała w oparciu o rachunki, sama ustalała swoje godziny pracy przy uwzględnieniu specyfiki działalności ubezpieczeniowej strony pozwanej, nie podpisywała listy obecności oraz nie miała obowiązku usprawiedliwiania swojej nieobecności.

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się