Wyrok SN z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. I PK 154/14
Przed dniem 3 kwietnia 2010 r. podróże kierowców w transporcie międzynarodowym nie stanowiły podróży służbowych w rozumieniu art. 775 § 1 k.p.
Teza od Redakcji
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Romualda Spyt
SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec
w sprawie z powództwa J. W. przeciwko F. D., P. D. - wspólnikom Spółki Cywilnej "D. T." o zapłatę diet i delegacji, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 28 stycznia 2015 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. z dnia 9 stycznia 2014 r.,
oddala skargę kasacyjną i przyznaje od strony powodowej na rzecz strony pozwanej 900 zł (dziewięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód J. W. domagał się zasądzenia od F. D., P. D. - wspólników spółki cywilnej "D. T." w D. kwoty 12.950,70 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 października 2010 r. z tytułu niewypłaconych diet zagranicznych oraz ryczałtów za noclegi za okres od dnia 28 sierpnia 2009 r. do 15 października 2009 r. Sąd Rejonowy w C. wyrokiem z dnia 28 czerwca 2013 r. oddalił powództwo. Sąd ustalił, że powód był zatrudniony przez stronę pozwaną na podstawie umowy o pracę od dnia 24 października 2008 r. do 31 października 2009 r., jako kierowca, mechanik samochodowy, w wymiarze pełnego etatu, z wynagrodzeniem miesięcznym 1.126 zł brutto. Powód świadczył pracę jako kierowca w ruchu międzynarodowym. Poza umową pisemną strony ustaliły, że powód za jeden dzień pobytu w trasie, bez względu na to czy jeździł w kraju czy też poza jego granicami, miał otrzymywać kwotę 200 zł netto. Kwota ta, zgodnie z ustaleniami stron, obejmowała stawkę dzienną wynagrodzenia zasadniczego, diety i ryczałt za noclegi. W kwocie tej mieściła się całość należności przysługujących powodowi z tytułu podróży służbowych. W ostatnią trasę powód wyjechał 28 sierpnia 2009 r., a powrócił 16 października 2009 r. Z tytułu pobytu w podróży służbowej w tym okresie powód otrzymał od strony pozwanej łączną kwotę 10.100 zł, na którą składały się następujące kwoty: 6.000 zł - przelew z rachunku bankowego pozwanego F. D. z dnia 7 października 2009 r., 2.500 zł - przelew z rachunku bankowego pozwanego F. D. z dnia 3 listopada 2009 r., 800 zł - przelew z rachunku bankowego córki pozwanego - l. K. z dnia 5 listopada 2009 r., 800 zł - przelew z rachunku bankowego córki pozwanego I. K. z dnia 10 września 2009 r. Powód otrzymał od pracodawcy kartę płatniczą, którą miał płacić za paliwo i opłaty drogowe. W wyjątkowych wypadkach kierowcy płacili za paliwo z własnych pieniędzy, jeżeli byli zmuszeni tankować na innych stajach niż Shell. Po przedłożeniu faktur należności te były rozliczane z pracodawcą. Raz miała miejsce sytuacja, że karta płatnicza, którą dysponował powód była nieczynna. Miesięczny koszt paliwa dla samochodu kierowanego przez powoda wynosi około 25.000 zł. Po zakończeniu ostatniej trasy powód nie zgłaszał żadnych roszczeń finansowych. Sąd pierwszej instancji ocenił zasadność zgłoszonego roszczenia na podstawie regulacji z art. 77 § 5 k.p. i stwierdził, że przeprowadzone postępowanie dowodowe nie wykazało, iż powodowi należałyby się diety w tej wysokości. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 77 § 5 k.p. należności na pokrycie kosztów podróży służbowej przysługiwałyby powodowi w wysokości określonej w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z dnia 5 lutego 2013 r.), tylko i wyłącznie gdy strony stosunku pracy nie ustaliły ich wysokości w umowie, a strony zgodnie zeznały, iż ustaliły, że z tytułu diet, wynagrodzenia zasadniczego, ryczałtów za noclegi powód będzie otrzymywał 200 zł dziennie, czyli znacznie więcej niż, zagwarantowane przez powyższe rozporządzenie minimalne kwoty przysługujące z tego tytułu. W ocenie Sądu Rejonowego przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że powód otrzymał od pozwanej tytułem świadczeń za sporny okres 10.100 zł, a z tytułu 50 dni podróży służbowej w okresie od 28 sierpnia 2009 r. do 16 października 2009 r. powinien otrzymać na ustalonych przez strony warunkach 10.000 zł. Sąd za nieuprawnione uznał twierdzenie, że kwota 6.000 zł, przelana na rachunek powoda w dniu 7 października 2009 r. stanowiła zapłatę za poprzednią podróż służbową. Sąd zaliczył na poczet należności powoda z tytułu podróży służbowych kwoty przelewane na jego rachunek z rachunku bankowego córki pozwanego, ponieważ powód w żaden sposób nie udowodnił, iż były to kwoty należne tytułem innych należności.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
