Wyrok SN z dnia 12 marca 2015 r., sygn. I CSK 467/14
Na odszkodowanie za upaństwowione grunty warszawskie mogą mieć wpływ także przedwojenne plany zagospodarowania przestrzennego, które wskazują ówczesne przeznaczenie gruntów i stanowią podstawę oszacowania ich wartości.
Gazeta Prawna nr 56/2015
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)
SSN Zbigniew Kwaśniewski
Protokolant Justyna Kosińska
w sprawie z powództwa A. A. i W. K. przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie Mazowieckiemu o odszkodowanie, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 12 marca 2015 r., skarg kasacyjnych powodów i strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 30 grudnia 2013 r.,
1. uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1 (pierwszym) oraz w punktach: 5 (piątym), 6 (szóstym) i 7 (siódmym) i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego;
2. oddala skargę kasacyjną powodów.
Uzasadnienie
Powodowie - A. A. i W. K. domagali się od pozwanych - Miasta Stołecznego Warszawy i Skarbu Państwa - Prezesa Rady Ministrów Wojewody Mazowieckiego zasądzenia kwot po 12.554.807,50 zł z odsetkami w związku ze szkodą, jaką ponieśli ich poprzednicy prawni w wyniku wydania wadliwej decyzji przez Prezydium Rady Narodowej z dnia 2 lutego 1952 r. Poprzednicy powodów utracili własność nieruchomości przy ul. Z. [...] w Warszawie, objętej księgą wieczystą nr [...].
Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa - Wojewody Mazowieckiego na rzecz powodów kwoty po 6.529.959 zł z odpowiednimi odsetkami, oddalił powództwo w pozostałym zakresie, w tym także w całości wobec pozwanej Gminy (pkt I i II wyroku tego wyroku z dnia 9 czerwca 2011 r.). Zasadnicze elementy stanu faktycznego są następujące:
Powodowie są następcami prawnymi b. właścicieli nieruchomości objętej pozwem, znajdującej się w Warszawie przy ul. Z. [...], o pow. 18 arów i 72 m2. Na podstawie art. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. nr 50, poz. 276, cyt. dalej jako "dekret z dnia 26 października 1945 r."), własność nieruchomości przeszła na rzecz Gminy m.st. Warszawy z dniem 16 sierpnia 1948 r., a następnie na własność Skarbu Państwa w 1950 r. i ponownie w latach 90-tych na rzecz Gminy m.st. Warszawy. W 1947 r. budynki znajdujące się na nieruchomości przeznaczone zostały przez władze budowalne do rozbiórki z racji ich uszkodzeń i przeznaczenia gruntu na cele publiczne (dzielnicę dworcową). W 1948 r. b. właściciel nieruchomości złożył wniosek o przyznanie własności czasowej, lecz orzeczeniem Prezydium Rady Narodowej m.st. Warszawy (PRN) z dnia 2 lutego 1952 r. odmówiono takiego przywrócenia i powołano się na planistyczne przeznaczenie nieruchomości. Dla tej nieruchomości w 1952 r. obowiązywał plan miejscowy nr 72, uchwalony w dniu 8 stycznia 1949 r. przez Naczelną Radę Odbudowy m.st. Warszawy (opublikowany w dniu 19 stycznia 1949 r.). Nieruchomość została następnie zabudowana P. Orzeczeniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO) z dnia 24 marca 2006 r. stwierdzono nieważność orzeczenia PRN z dnia 2 lutego1952 r. jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, bowiem w dniu wydania tego orzeczenia obowiązywał Ogólny Plan Zabudowy z dnia 11 sierpnia 1931 r., a nie plan podany w treści orzeczenia. W 2007 r. odmówiono powodom ustanowienia użytkowania wieczystego gruntu. W wyniku kolejnych postępowań administracyjnych ostatecznie potwierdzono nieważność orzeczenia PRN z dnia 2 lutego 2006 r. (art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a.).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
