Wyrok SN z dnia 5 maja 2011 r., sygn. I PK 129/10
Z prawomocnego wyroku w sprawie o wyższą emeryturę wynika tylko zobowiązanie do wypłaty przez organ rentowy określonej przez sąd emerytury, nie wynika natomiast zobowiązanie do zapłaty przez pracodawcę odszkodowania pracownikowi za wydanie niewłaściwego świadectwa (zaświadczenia) pracy górniczej dla celów emerytalnych (art. 365 k.p.c.).
Sąd Najwyższy w składzie: SSN Zbigniew Korzeniowski (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Zbigniew Myszka SSN Romualda Spyt
w sprawie z powództwa Marka T. przeciwko Kopalni Węgla Brunatnego SA w R. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 5 maja 2011 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 9 lutego 2010 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu - Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z 9 lutego 2010 r. oddalił apelację pozwanego pracodawcy Kopalnia Węgla Brunatnego S.A. w R. od wyroku Sądu Rejonowego w B. z 26 października 2009 r., który zasądził na rzecz powoda Marka T. od pozwanego 21.434 z odsetkami od 1 lipca 2009 r. - wniesienia pozwu - tytułem wyrównania emerytury. Powód był pracownikiem Kopalni od 2 lipca 1977 r. do 30 lipca 2004 r. jako operator sprzętu technologicznego i od ustania zatrudnienia pobiera emeryturę. Pozwany wystawił powodowi świadectwo wykonywania pracy górniczej kwalifikowanej przelicznikiem 1,2 dla celów emerytalnych. 25 lutego 2008 r. powód złożył wniosek o przeliczenie emerytury z uwzględnieniem przelicznika 1,8. Zakład Ubezpieczeń Społecznych decyzją z 28 lutego 2008 r. odmówił przeliczenia emerytury. Sąd Rejonowy stwierdził, iż powód otrzymywał zaniżoną emeryturę według przelicznika 1,2 zamiast 1,8, gdyż pozwany pierwotnie nieprawidłowo określił w wydanym mu świadectwie charakter jego pracy górniczej. Powód pracował w przodku, dlatego ma prawo do przelicznika 1,8 (art. 37 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS), co pozwany zobowiązany był od razu prawidłowo podać w świadectwie pracy (art. 97 k.p. oraz rozporządzenie z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy); nadto zobowiązany był do wystawienia dokumentów (zaświadczeń) w celu udowodnienia pracy górniczej (art. 125a ust. 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach). Pozwany ponosi zatem odpowiedzialność za szkodę na podstawie art. 471 k.c. (wyroki Sądu Najwyższego: z 13 października 2005 r., II PK 36/04; z 22 listopada 1996 r., II UKN 15/96 i z 28 sierpnia 2007 r., II PK 5/07). Pracownik otrzymujący od pracodawcy dokumenty stanowiące podstawę do ustalenia świadczeń z ubezpieczenia społecznego ma prawo uważać, że dokumenty są prawidłowe. Pracodawca jest obowiązany do aktywnej dbałości o emerytalno-rentowe interesy pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 2008 r., I PK 245/07). Podstawę jego roszczeń stanowią przepisy Kodeksu cywilnego (wyrok Sądu Najwyższego z 13 października 2004 r., II PK 36/04). Sąd Rejonowy nie uwzględnił zarzutu przedawnienia według terminu z art. 291 k.p., lecz przyjął przedawnienie dla odpowiedzialności kontraktowej z art. 471 k.c., odwołując się do tezy, że podstawa prawna roszczenia majątkowego określa termin przedawnia (wyrok Sądu Najwyższego z 28 sierpnia 2007 r., II PK 5/07). Sąd Okręgowy w uzasadnieniu oddalenia apelacji za prawidłowe uznał stanowisko, że pozwany ponosi odpowiedzialność na podstawie art. 471 k.c. w związku z art. 300 k.p. z tytułu wystawienia wadliwego świadectwa pracy. Zobowiązanie pracodawcy określały przepisy art. 97 § 2 k.p. i § 1 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz art. 125a § 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach. Pracodawca zobowiązany był do bieżącego ewidencjonowania pracy górniczej, odpowiednio do rozporządzenia z 6 lutego 2004 r. w sprawie ewidencjonowania przez pracodawców okresów zatrudnienia na stanowiskach, na których okresy pracy górniczej zalicza się w wymiarze półtorakrotnym przy ustalaniu prawa do górniczej emerytury oraz na niektórych innych stanowiskach pracy górniczej. Skoro przepisy nakładają na pracodawcę obowiązek wydania pracownikowi właściwego (kompletnego) świadectwa pracy, czyli z informacją niezbędną dla ustalenia uprawnień z ubezpieczenia społecznego, to naruszenie przez pracodawcę tego obowiązku i wyrządzenie szkody wywołanej brakiem informacji lub podaniem informacji błędnych rodzi po stronie pracodawcy odpowiedzialność odszkodowawczą. Powód skutecznie zakwestionował pierwotne dokumenty pracodawcy, gdyż Sąd Okręgowy w G. (w sprawie o wysokość emerytury) sporne okresy zaliczył w sposób odmienny, korzystny dla powoda. Sąd Okręgowy podzielił również stanowisko Sądu Rejonowego, że do roszczenia powoda ma zastosowanie 10-letni termin przedawnienia na podstawie art. 118 k.c. w związku z art. 471 k.c., a nie termin z art. 291 k.p.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
