Wyrok SN z dnia 14 maja 2008 r., sygn. II PK 320/07

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związ­kową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. Nr 32, poz. 172 ze zm.) pracownik może być zatrudniony na innym stanowisku niż poprzednio zaj­mowane, jeżeli nastąpiło obniżenie jego zdolności do pracy.

Przewodniczący SSN Romualda Spyt, Sędziowie SN: Zbigniew Myszka, Herbert Szurgacz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 maja 2008 r. sprawy z powództwa Stefana S.-M. przeciwko „M.-H.” Spółce z o.o. w W. (poprzednio „M.” Spółka z o.o. w W.) o odszkodowanie i zadośćuczynienie, na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 6 marca 2007 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasa­cyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy w Warszawie wyrokiem z dnia 8 czerwca 2006 r. oddalił powództwo Stefana S.-M. wniesione przeciwko „M.” Spółce z o.o. w W.; obecnie „M.-H.” Spółce z o.o. w W. o odszkodowanie i zadośćuczynienie na Centrum Zdrowia Dziecka z tytułu poniesionych strat moralnych oraz orzekł o kosztach proce­su.

Sąd pierwszej instancji swoje rozstrzygnięcie oparł na następujących ustale­niach i rozważaniach. Stefan S.-M. wniósł o zasądzenie od „M.” Spółki z o.o. w W. odszkodowania w kwocie 30.974 zł za okres od lutego 1983 r. do czerwca 1989 r. i w kwocie 437.072 zł za okres od czerwca 1989 r. do lipca 1999 r., a także zasądzenie kwoty 300.000 zł na rzecz Centrum Zdrowia Dziecka z tytułu poniesionych strat mo­ralnych.

Wyrokiem z dnia 9 sierpnia 1999 r. Sąd Okręgowy-Sąd Pracy w Warszawie oddalił powództwo i nie obciążył powoda kosztami postępowania. Sąd ustalił, że po­wód pracował u pozwanego od 19 marca 1975 r. W dniu 24 czerwca 1982 r. wypo­wiedziano mu umowę o pracę. Przy rozpoznawaniu odwołania powoda od wypowie­dzenia zawarto ugodę, na mocy której strony rozwiązały umowę o pracę na mocy porozumienia stron. Następnie z dniem 24 stycznia 1983 r. powód podjął pracę w Zakładzie Usług Socjalnych w E. w N.D.M., gdzie został skierowany na budowę za­graniczną w Iraku, skąd wyemigrował do Grecji. W 1984 r. powód powrócił do Polski i po krótkim okresie pracy przeszedł na rentę inwalidzką II grupy. W dniu 8 grudnia 1989 r. Społeczna Komisja Pojednawcza w W. uwzględniła wniosek powoda o po­nowne zatrudnienie. Powód złożył orzeczenie Komisji u pozwanego, lecz nie doszło do zatrudnienia. W ocenie Sądu Okręgowego roszczenie powoda było niezasadne, gdyż ustawa z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz.U. Nr 32, poz. 172 ze zm.) nie wprowadziła możliwości za­sądzenia odszkodowań pieniężnych od pracodawców za okres poprzedzający wyda­nie orzeczenia Społecznej Komisji Pojednawczej. Zadośćuczynieniem miało być przywrócenie do pracy i takie powód uzyskał, a w sytuacji niewykonania przez pra­codawcę orzeczenia Komisji, przysługiwało mu odszkodowanie na podstawie przepi­sów prawa pracy, ale w tym zakresie uległo ono przedawnieniu (art. 291 § 1 k.p.) .

Treści dostępne dla abonentów IFK Platformy Księgowych i Kadrowych

Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych

• Codzienne aktualności prawne
• Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
• Bogatą bibliotekę materiałów wideo
• Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty

Zamów teraz Masz już konto? Zaloguj się