Wyrok SN z dnia 10 stycznia 2006 r. sygn. V KK 295/05
Stwierdzenie, że określony w Kodeksie karnym skarbowym termin przedawnienia karalności przestępstwa skarbowego upłynął przed dniem wejścia w życie tego kodeksu, zobowiązuje (art. 5 § 1 przep. wprow. k.k.s.) do weryfikacji przesłanek przedawnienia w świetle ustawy obowiązującej przed dniem 17 października 1999 r.
Przewodniczący: sędzia SN J. Szewczyk.
Sędziowie SN: J. Grubba, D. Rysińska (sprawozdawca).
Prokurator Prokuratury Krajowej: M. Staszak.
Sąd Najwyższy w sprawie Piotra W. i Jerzego P., skazanych z art. 94 § 2 u.k.s. i in., po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie w dniu 10 stycznia 2006 r., kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich od wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia 15 listopada 2002 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w Z. z dnia 4 grudnia 2001 r.,
uchylił zaskarżony wyrok Sądu Okręgowego i utrzymany nim w mocy wyrok Sądu Rejonowego i na podstawie art. 101 § 1 pkt 5 k.k. w zw. z art. 2 § 1 u.k.s. oraz art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. umorzył postępowanie w sprawie o przestępstwo skarbowe z art. 94 § 2 u.k.s. w zw. z art. 25 § 1 pkt 2 u.k.s. wobec Piotra W. oraz w sprawie o przestępstwo skarbowe z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 94 § 2 u.k.s. i art. 25 § 1 pkt 2 u.k.s. wobec Jacka P. (...).
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2001 r. Sąd Rejonowy w Z. uznał Piotra W. za winnego tego, że w 1992 r. prowadził nierzetelnie podatkową księgę przychodów i rozchodów, przez co uszczuplił należność Skarbu Państwa za ten rok na kwotę 280 852 000 starych złotych, przy czym na nierzetelne prowadzenie księgi i uszczuplenie złożył się łącznie szereg działań szczegółowo przytoczonych w przypisanym czynie, z czego uczynił sobie stałe źródło dochodu, zaś Jerzego P. za winnego tego, że 1992 r. w Z., działając w zamiarze, aby Piotr W. dokonał przestępstwa skarbowego, dokonywał nierzetelnych wpisów w księdze przychodów i rozchodów (w szczegółowo opisany sposób), czym ułatwił Piotrowi W. narażenie Skarbu Państwa na uszczuplenie należności podatkowych za ten rok we wskazanej wyżej kwocie. Kwalifikując te czyny na podstawie art. 94 § 2 u.k.s. w zw. z art. 25 § 1 pkt 2 u.k.s. i art. 2 § 2 k.k.s., a wobec Jerzego P. ponadto z art. 18 § 3 k.k., Sąd Rejonowy skazał obu oskarżonych na kary, odpowiednio, 8 i 5 miesięcy pozbawienia wolności, zawieszając warunkowo ich wykonanie na okresy próby 3 i 2 lat, i zobowiązując oskarżonych, solidarnie, do zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kwoty 280 852 000 starych złotych w terminie 3 lat od daty uprawomocnienia się wyroku.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
