Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 118/05
1. Jednostronne zastrzeżenie przez pracodawcę możliwości skrócenia umówionego okresu zakazu konkurencji i skorzystanie z tego uprawnienia, nie prowadzi do wcześniejszego wygaśnięcia umowy i uwolnienia go od obowiązku zapłaty odszkodowania.
2. Pracownik ma prawo do odszkodowania, mimo zwolnienia go przez pracodawcę od obowiązku powstrzymania się od działalności konkurencyjnej, tylko wówczas, gdy nie podejmuje takiej działalności.
Przewodniczący SSN Krystyna Bednarczyk
Sędziowie SN: Beata Gudowska (sprawozdawca), Roman Kuczyński
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2006 r. sprawy z powództwa Mariusza J. przeciwko Spółce Akcyjnej „T.” w W. o odszkodowanie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 15 grudnia 2004 r. [...]
uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we Wrocławiu wyrokiem z dnia 28 grudnia 2001 r. oddalił powództwo Mariusza J. o zasądzenie od Spółki „T.” z siedzibą w W. kwoty 59.058 zł tytułem odszkodowania za przestrzeganie zakazu konkurencji. Strona pozwana domagała się oddalenia powództwa, podnosząc, że zwolniła powoda z obowiązku powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej, a ponadto bezpośrednio po ustaniu stosunku pracy powód podjął działalność konkurencyjną. Powód zarzucał natomiast, że działalność gospodarczą wznowił dopiero z dniem 15 czerwca 2000 r. po bezskutecznym upływie terminu płatności pierwszej raty odszkodowania, a faktycznie świadczenie usług rozpoczął dopiero w 2001 r.
Sąd pierwszej instancji ustalił, że powód zatrudniony był do dnia 30 kwietnia 2000 r. na stanowisku dyrektora finansowego członka zarządu pozwanej Spółki, której działalność w latach 1998 - 2000 koncentrowała się na świadczeniu usług z zakresu „controllingu finansowego” i polegała na sprzedaży oprogramowania oraz na jego opracowywaniu i wdrażaniu w stałej współpracy z klientem przy analizowaniu sytuacji finansowej, stanu zatrudnienia, systemów wynagradzania itp. W§ 10 umowy o pracę powód zobowiązał się - w czasie trwania umowy i po jej rozwiązaniu - do niepodejmowania jakiejkolwiek działalności konkurencyjnej w stosunku do statutowej lub faktycznie wykonywanej działalności Spółki, a w szczególności, że nie podejmie zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub stosunku cywilnoprawnego oraz nie będzie świadczył usług ani wykonywał innych świadczeń o charakterze zawodowym na rzecz podmiotów prowadzących taką działalność konkurencyjną jak też nie będzie pełnił funkcji członka władz zarządzających lub nadzorczych tych podmiotów, bez zgody Spółki. Ponadto zadeklarował, że w trakcie trwania umowy oraz w okresie zakazu konkurencji po rozwiązaniu umowy o pracę nie nabędzie i nie obejmie bezpośrednio ani pośrednio akcji oraz udziałów, jak również nie dokona żadnych innych inwestycji w podmioty prowadzące działalność konkurencyjną w stosunku do statutowej lub faktycznej działalności Spółki, bez pisemnej zgody. Za przestrzeganie zakazu konkurencji po rozwiązaniu stosunku pracy pracodawca zobowiązał się wypłacić powodowi odszkodowanie w ośmiu miesięcznych ratach w wysokości 75% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za pracę obliczonego z okresu ostatnich 12 miesięcy poprzedzających rozwiązanie umowy o pracę, a za naruszenie zakazu konkurencji powód miał zapłacić karę umowną w kwocie 200.000 zł oraz wyrównać przewyższającą ją szkodę na zasadach ogólnych (§ 10 pkt 6 umowy). Okres zakazu konkurencji po rozwiązaniu umowy o pracę wynosił 8 miesięcy, przy czym pozwana zastrzegła sobie prawo do skrócenia tego okresu (§ 10 pkt 5 umowy).
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
