Wyrok SN z dnia 18 grudnia 2006 r., sygn. II PK 95/06
Zakaz konkurencji po ustaniu stosunku pracy (art. 1012 k.p.) dotyczy czasu po definitywnym ustaniu stosunku pracy. Za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej, odszkodowanie przewidziane w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie przysługuje, jeżeli zatrudnienie jest nieprzerwanie kontynuowane, choćby doszło do zmiany treści stosunku pracy.
Przewodniczący SSN Józef Iwulski, Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Jerzy Kwaśniewski.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 18 grudnia 2006 r. sprawy z powództwa Jana R. przeciwko Telekomunikacji Polskiej SA w W. o odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 27 października 2005 r. [...]
u c h y l i ł zaskarżony wyrok w punktach I, III i IV i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Powód Jan R. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej Telekomunikacji Polskiej SA kwoty 268.000 zł z ustawowymi odsetkami tytułem odszkodowania za przestrzeganie zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie wyrokiem z 4 stycznia 2005 r. [...] uwzględnił powództwo do kwoty po 11.025 zł miesięcznie za okres od maja do grudnia 2002 r., a w pozostałej części powództwo oddalił. Sąd Okręgowy ustalił, że od 1 października 2000 r. do 31 grudnia 2001 r. powód był zatrudniony u strony pozwanej na stanowisku dyrektora pionu samodzielnych jednostek organizacyjnych TP SA w pełnym wymiarze czasu pracy. W dniu 20 czerwca 2001 r. Telekomunikacja Polska SA zawarła z powodem umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy z uwagi na fakt, że powód w okresie zatrudnienia na tym stanowisku miał dostęp do informacji, których ujawnienie mogłoby narazić Spółkę na szkodę. Zgodnie z § 1 umowy o zakazie konkurencji, w okresie 12 miesięcy od ustania stosunku pracy powód został zobowiązany do powstrzymania się od prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec Spółki, a także od świadczenia pracy - niezależnie od jej podstawy prawnej - na rzecz innego podmiotu prowadzącego taką działalność. W umowie ustalono, że działalność konkurencyjną wobec Spółki prowadzą podmioty, których przedmiot działalności pokrywa się w całości lub w części ze statutowym przedmiotem działalności Spółki. W zamian za powstrzymanie się od działalności konkurencyjnej w okresie 12 miesięcy od ustania stosunku pracy powodowi, zgodnie z umową, miało przysługiwać odszkodowanie, płatne w ratach miesięcznych, w wysokości 90% wynagrodzenia obliczonego według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Umowa o zakazie konkurencji obowiązywała do 31 grudnia 2002 r. Okres obowiązywania zakazu konkurencji po ustaniu stosunku pracy został skrócony - w drodze wypowiedzenia dokonanego przez pozwaną - do 8 miesięcy. W okresie od 1 stycznia 2002 r. do 28 lutego 2002 r. oraz od 1 marca 2002 r. do 30 kwietnia 2002 r. powód był zatrudniony na stanowisku doradcy członka zarządu TP SA na podstawie dwóch umów o pracę na czas określony z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie 1.000 zł. W dniu 6 lutego 2002 r. powód jako doradca członka zarządu TP SA zawarł umowę z TP SA w sprawie ustanowienia zakazu zatrudnienia lub działalności, w tym zatrudnienia lub działalności konkurencyjnej wobec TP SA, w okresie zatrudnienia na tym stanowisku. W 2002 r. powód składał pozwanej oświadczenia w postaci pism przesyłanych faksem, że nie prowadzi wobec niej działalności konkurencyjnej. Bez tych oświadczeń nie doszłoby do żadnych wypłat odszkodowania.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
