Nieważność postępowania z powodu braku należytego umocowania pełnomocnika
Uchwała SN z dnia 28 lipca 2004 r. sygn. III CZP 32/04
Sędzia SN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski
Sędzia SN Elżbieta Skowrońska-Bocian
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa „I.P.S.” S.A. w K. przeciwko Jerzemu Z. o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 28 lipca 2004 r., przy udziale prokuratora Prokuratury Krajowej Piotra Wiśniewskiego, zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w Gdańsku postanowieniem z dnia 28 kwietnia 2004 r.:
„Czy w przypadku reprezentowania strony przez pełnomocnika, który nim nie może być, zastępowana przez niego strona może przed sądem odwoławczym skutecznie potwierdzić jego czynności dokonane przed sądem pierwszej instancji?”
podjął uchwałę:
Występowanie w sprawie w charakterze pełnomocnika strony osoby, która nie może być pełnomocnikiem, oznacza brak należytego umocowania, co powoduje nieważność postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.). Uchybienie to nie może być usunięte w drodze zatwierdzenia przez stronę czynności dokonanych przez tę osobę.
Uzasadnienie
W sprawie rozpoznawanej na skutek apelacji pozwanego Jerzego Z. Sąd Apelacyjny w Gdańsku stwierdził, że jego pełnomocnik, radca prawny Joanna J., wykonująca zawód w ramach kancelarii radcy prawnego, w okresie od dnia 1 września 2003 r. do marca 2004 r. pozostawała jednocześnie w stosunku pracy i w tym czasie podejmowała przed sądem pierwszej instancji czynności procesowe w imieniu swego mocodawcy. Ponieważ stosownie do art. 8 ust 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm. - dalej: „u.r.p.”), radca prawny może świadczyć pomoc prawną osobom fizycznym tylko w ramach wykonywania zawodu w kancelarii radcy prawnego lub w spółkach, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, bez jednoczesnego pozostawania w stosunku pracy, Sąd Apelacyjny uznał, że radca prawny Joanna J. podejmowała czynności procesowe jako pełnomocnik pozwanego, nie mogąc nim być; miało więc miejsce nienależyte umocowanie pełnomocnika, powodujące nieważność postępowania (art. 379 pkt 2 k.p.c.). W tych okolicznościach Sąd Apelacyjny powziął wątpliwość, czy ta wadliwość może zostać naprawiona przez potwierdzenie przez pozwanego przed sądem odwoławczym czynności podjętych przed Sądem pierwszej instancji w jego imieniu przez osobę, która nie mogła być jego pełnomocnikiem. Sąd Apelacyjny powołał orzeczenia Sądu Najwyższego dopuszczające taką możliwość, a także krytyczne wobec nich wypowiedzi przedstawicieli doktryny. Zwrócił uwagę na odmienny pogląd wyrażony ostatnio przez Sąd Najwyższy i przyłączył się do niego. Ze względu na występującą rozbieżność stanowisk i potrzebę jednoznacznego wyjaśnienia problemu przedstawił Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne przytoczone w sentencji.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
