Wyrok SN z dnia 10 października 2003 r. sygn. I PK 313/02
1. Zgodność układu zbiorowego pracy z bezwzględnie obowiązującymi przepisami prawa nie ma charakteru bezwarunkowego i podlega ocenie z punktu widzenia konstytucyjnego prawa (wolności) do rokowań zbiorowych oraz konstytucyjnej zasady proporcjonalności.
2. Według art. 50 ust. 3 ustawy z dnia 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. Nr 84, poz. 948 ze zm.) w związku z art. 9 § 2 k.p., pracownikowi, o którym mowa w § 6 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla pracowników przedsiębiorstwa państwowego "Polskie Koleje Państwowe" z dnia 4 stycznia 1999 r., przysługuje tylko jedno świadczenie z tytułu rozwiązania stosunku pracy, to jest albo odszkodowanie z § 6 Układu, albo odprawa z art. 48 ustawy, z tym że odszkodowanie z § 6 Układu wypłaca się wówczas, gdy jest ono korzystniejsze dla pracownika niż odprawa określona w art. 48 ustawy.
Przewodniczący SSN Józef Iwulski
Sędziowie SN: Zbigniew Hajn (sprawozdawca), Barbara Wagner.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2003 r. sprawy z powództwa Janusza L. przeciwko PKP SA Centrali Zakładu Gospodarowania Nieruchomościami w K. o odszkodowanie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rzeszowie z dnia 18 kwietnia 2002 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Powodowie Krystyna F. i Janusz L. wnieśli o zapłatę odpowiednio 8.908,66 zł i 9.728,17 zł z odsetkami, jako odszkodowania pieniężnego w wysokości 6-miesięcznego wynagrodzenia w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy w terminie krótszym niż 1 miesiąc.
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Rzeszowie wyrokiem z 5 lutego 2002 r. zasądził na rzecz powodów Krystyny F. i Janusza L. odpowiednio 7.7460, 60 zł i 10.245 zł z ustawowymi odsetkami od 28 grudnia 2000 r. do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania. Sąd Rejonowy ustalił, że powodowie zostali zatrudnieni w pozwanym zakładzie odpowiednio 15 października 1974 r. i 1 maja 1979 r. Rozwiązanie ich stosunków pracy nastąpiło 28 grudnia 2000 r. za porozumieniem stron na wniosek powodów. Powodowie pracowali u pozwanego przez ostatnie 10 lat na podstawie umów na czas nieokreślony. W pozwanym zakładzie obowiązuje Ponadzakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla pracowników przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe z dnia 4 stycznia 1999 r. (powoływany dalej jako „UZP"). W§ 6 tego układu przewidziano, że jeżeli rozwiązanie stosunku pracy zawartego na czas nieokreślony następuje z przyczyn leżących po stronie pracodawcy, określonych w art. 36 Kodeksu pracy, a strony stosunku pracy ustalą wcześniejszy niż jeden miesiąc termin rozwiązania stosunku pracy, to pracownikowi przysługuje odszkodowanie w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia, obliczonego jak za urlop wypoczynkowy. Pozwany odmówił powodom wypłaty tego odszkodowania, uzasadniając to treścią art. 50 ust. 3 ustawy z 8 września 2000 r. o komercjalizacji, restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego „Polskie Koleje Państwowe" (Dz.U. Nr 84, poz. 948 ze zm.), która weszła w życie 27 października 2000 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
