Wyrok SN z dnia 14 lutego 2003 r. sygn. IV CKN 1779/00
Przepis art. 159 § 3 k.h. (art. 151 § 4 k.s.h.) nie wyłącza przewidzianej w art. 298 § 1 k.h. ( art. 299 § 1 k.s.h.) odpowiedzialności w stosunku do członków zarządu, będących zarazem wspólnikami spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.
Sędzia SN Mirosława Wysocka (przewodniczący)
Sędzia SN Mirosław Bączyk
Sędzia SN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Andrzeja P. przeciwko Jackowi S. i Piotrowi S. o zapłatę, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 14 lutego 2003 r. na rozprawie kasacji pozwanych od wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 28 kwietnia 2000 r.
zmienił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 28 października 1999r. i oddalił powództwo odstępując od obciążenia powoda kosztami postępowania.
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w Gdańsku zaskarżonym wyrokiem oddalił apelację pozwanych, Jacka S. i Piotra S., od wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 28 października 1999 r., zasądzającego na podstawie art. 298 k.h. solidarnie od pozwanych na rzecz powoda, Andrzeja P., sumę 9818, 81 zł z ustawowymi odsetkami, od kwoty 7166, 34 zł - od dnia 26 września, a od kwoty 2652,47 zł - od dnia 16 października 1996 r.
Powód od lipca 1995r. do września 1996r. był zatrudniony w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością „I." w G. Od 1 stycznia 1996r. spółka ta prowadziła działalność tylko w Niemczech. Tam też, na budowie w A., pracował powód. spółka „I." już w 1995 r. miała trudności z wypełnianiem swoich zobowiązań. Pracownicy zatrudnieni na budowach w Niemczech nie otrzymywali wynagrodzeń w okresie od lipca do października 1995 r. W 1996 r. pracownicy spółki zatrudnieni na budowie w A. prowadzonej tylko do marca 1996 r. otrzymywali jedynie zaliczki na poczet wynagrodzenia. Spółka „I." była zadłużona wobec niemieckich dostawców. We wrześniu 1996 r. cofnięto spółce pozwolenie na prowadzenie prac budowlanych w Niemczech. Po tym fakcie spółka sprzedała swój majątek znajdujący się w Niemczech, a uzyskane ze sprzedaży pieniądze przeznaczyła na płace dla pracowników. Pozostała jej tylko wierzytelność wobec niemieckiego przedsiębiorstwa M.W.G., którego była podwykonawcą. W dniu 16 maja 1996 r. wierzyciele spółki wnieśli o ogłoszenie jej upadłości. Zarząd spółki pierwotnie domagał się oddalenia tego wniosku. Dopiero w dniu 9 lipca 1997 r. sam złożył wniosek o ogłoszenie upadłości spółki. Prawomocnym postanowieniem z dnia 5 stycznia 1998r. Sąd Rejonowy w Gdyni oddalił wnioski o ogłoszenie upadłości spółki ze względu na to, że nie miała ona już majątku w kraju (art. 13 § 1 rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 24 października 1934 r. - Prawo upadłościowe, jedn. tekst: Dz.U. z 1991 r. Nr 118, poz. 512 ze zm., dalej: "Pr.upadł."). Pozwani wchodzili od A. dnia 22 kwietnia 1996r. w skład dwuosobowego zarządu spółki. Dochodzona przez powoda kwota stanowi równowartość niewyegzekwowanego prawomocnie zasądzonego od spółki na rzecz powoda wynagrodzenia za pracę w okresie od lipca do września 1996 r.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
