Wyrok SN z dnia 11 maja 2000 r. sygn. III RN 62/00
1. Przepis art. 156 § 1 KPA powinien być interpretowany ściśle, a zatem przy stwierdzaniu nieważności decyzji należy brać pod rozwagę okoliczności wymienione w tym przepisie. Niedopuszczalne jest odwoływanie się do innych, nie wymienionych w tym przepisie przesłanek, w tym błędu, winy, należytej staranności lub dobrej wiary.
2. Przy stwierdzaniu nieważności decyzji na podstawie art. 156 § 1 pkt 2 KPA nie ma znaczenia prawnego, czy strona we wniosku o wszczęcie postępowania celnego podała prawidłową, czy nieprawidłową stawkę celną, czy dołożyła, czy też nie dołożyła należytej staranności w sprawdzeniu stanu prawnego towaru w dniu odprawy celnej oraz czy podanie nieprawidłowej stawki celnej było zawinione czy też nie zawinione przez stronę.
Przewodniczący: SSN Andrzej Wasilewski
Sędziowie SN : Jerzy Kwaśniewski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2000 r. sprawy z skargi Firmy „A.-T.” Biura Handlowego - Roman J. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w W. z dnia 11 maja 1998 r. [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o wymiarze cła, na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 września 1999 r. [...]
oddalił rewizję nadzwyczajną.
Uzasadnienie
Dyrektor Urzędu Celnego w G. decyzją zawartą w JDA SAD z dnia 21 marca 1997 r. dopuścił do obrotu na polskim obszarze celnym folię miedzianą z miedzi rafinowanej, która zgodnie z wnioskiem zgłaszającej Agencji Celnej C.H. G. została zakwalifikowana według kodu PCN ze stawką celną 0 %.
Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z dnia 31 grudnia 1997 r. stwierdził nieważność powyższej decyzji jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa. W ocenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł w sprawie błędnie zastosowano tzw. zawieszoną zerową stawkę, zamiast prawidłowej stawki celnej w wysokości 16 %. Prezes Głównego Urzędu Ceł jest zdania, że przepis § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz.U. Nr 145, poz. 670) dotyczy wyłącznie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 1995 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy (Dz.U. Nr 151, poz. 737) i stawek określonych w załączniku Nr 1 do tego rozporządzenia. Powyższy przepis nie ma natomiast zastosowania do stawek celnych określonych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 19 grudnia 1995 r. w sprawie zawieszenia pobierania ceł od niektórych towarów (Dz.U. Nr 152, poz. 752). Zastosowanie niewłaściwej stawki celnej narusza treść przepisu art. 4 ust. 4 Prawa celnego, zaś zgodnie z art. 40 ust. 1 i art. 50 ust. 1 i 3 Prawa celnego obowiązek prawidłowego zgłoszenia towaru do odprawy celnej spoczywa na importerze. W ocenie Prezesa Głównego Urzędu Ceł chybione jest twierdzenie strony, iż nie może ona ponosić konsekwencji błędnych decyzji organów celnych, albowiem strona doprowadziła do zaistniałej sytuacji przez zadeklarowanie nieprawidłowej stawki towaru. Ponadto decyzję wydaną z rażącym naruszeniem prawa należy uchylić bez względu na to, z czyjego powodu powstało owo naruszenie prawa.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
