Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2000 r. sygn. I PKN 145/00
1. Zarzuty zgłoszone w piśmie procesowym stanowiącym uzupełnienie kasacji, sporządzonym przez samą stronę, która nie posiada kwalifikacji określonych w art. 3932 § 2 KPC, nie mogą stanowić przedmiotu rozpoznania Sądu Najwyższego ze względu na ograniczenie wynikające z art. 3932 § 1 KPC.
2. Nie stanowi naruszenia art. 217 § 2 KPC oddalenie wniosków dowodowych z tego względu, że okoliczności, na które zostały zgłoszone, nie mają dla rozstrzygnięcia sprawy istotnego znaczenia.
Przewodniczący SSN Zbigniew Myszka
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera (sprawozdawca), Barbara Wagner
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2000 r. sprawy z powództwa Ryszarda R. przeciwko Przedsiębiorstwu Państwowemu Komunikacji Samochodowej w T.M. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 24 listopada 1999 r. [...]
oddalił kasację.
Uzasadnienie
Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Tomaszowie Mazowieckim wyrokiem z 29 czerwca 1999 r. oddalił powództwo Ryszarda R. o przywrócenie go do pracy w pozwanym Przedsiębiorstwie Państwowej Komunikacji Samochodowej w T.M.
Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanym Przedsiębiorstwie od marca 1977 r. na stanowisku starszego rewizora. W okresie od lutego 1985 r. do czerwca 1990 r. był przeniesiony służbowo do pracy w Dyrekcji Okręgowej PKS w Ł., po czym od lipca 1990 r. powrócił na stanowisko rewizora w pozwanym Przedsiębiorstwie. Od listopada 1997 r. powierzono mu stanowisko dyżurnego ruchu. W lutym 1998 r. dyrektor wydał zarządzenie w sprawie zmniejszenia kosztów oraz po prawy warunków finansowych pozwanego Przedsiębiorstwa, przewidujące konieczność zmniejszenia zatrudnienia we wszystkich grupach pracowniczych. W oparciu o to zarządzenie został opracowany szczegółowy plan restrukturyzacji w celu przygotowania Przedsiębiorstwa do prywatyzacji, przewidujący konieczność zmniejszenia zatrudnienia w każdej komórce organizacyjnej. Wśród pracowników administracyjnych - do których należał powód - zatrudnienie miało się zmniejszyć o pięć osób. Program poprawy sytuacji ekonomicznej Przedsiębiorstwa realizowany był w porozumieniu ze wszystkimi działającymi u pozwanego związkami zawodowymi oraz radą pracowniczą. W maju 1998 r. rada pracownicza określiła kryteria zwolnień pracowników, wymieniając wśród nich staż pracy oraz wykształcenie (w odniesieniu do pracowników administracyjnych). W piśmie z 12 lutego 1999 r. wypowiedziano powodowi umowę o pracę ze skutkiem na 31 maja 1999 r. Jako przyczynę wypowiedzenia pracodawca wskazał zmniejszenie zatrudnienia w związku z wprowadzonym programem restrukturyzacji w celu przygotowania do prywatyzacji oraz zmniejszenie kosztów i poprawę wyników finansowych Przedsiębiorstwa. Powód został wytypowany do zwolnienia, ponieważ spośród sześciu dyżurnych ruchu - z których zwolnionych miało być dwóch - posiadał zdecydowanie najkrótszy staż pracy w tej grupie zawodowej. Sąd Rejonowy ocenił, że nie jest uprawniony do badania samej zasadności i celowości wprowadzenia w pozwanym Przedsiębiorstwie zmian organizacyjnych, stanowiłoby to bowiem niedopuszczalną ingerencję w autonomiczne decyzje jego kierownictwa. Wybór powoda do zwolnienia opierał się o kryterium stażu pracy określone w programie restrukturyzacji. Sąd Rejonowy nie uwzględnił wniosku dowodowego powoda o przesłuchanie zgłoszonych przezeń świadków na okoliczność rzeczywistej kondycji finansowej Przedsiębiorstwa, kierując się treścią art. 217 § 2 KPC. Sąd stwierdził, że program naprawczy jest rzeczywiście realizowany, w związku z czym doszło do zmian organizacyjnych i faktycznego zmniejszenia stanu zatrudnienia.
Już dziś zamów dostęp
do IFK Platforma Księgowych i Kadrowych
- Codzienne aktualności prawne
- Porady i artykuły z najpopularniejszych czasopism INFOR wraz z bieżącymi wydaniami
- Bogatą bibliotekę materiałów wideo
- Merytoryczne dodatki, ściągi, plakaty
